การจัดการสถานที่ สุขอนามัยและกิจกรรมของสถานประกอบการ ที่พักแรมเมืองรองในประเทศไทย เพื่อตอบรับนโยบายท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ

ผู้แต่ง

  • ประฏิพัฒน์ แย้มชุติเกิดมณี สาขาวิชาโลจีสติกส์ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยธนบุรี
  • ชูใจ สุภาภัทรพิศาล สาขาวิชาการตลาด คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยธนบุรี
  • อนุพงษ์ อินฟ้าแสง สาขาวิชาการจัดการ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยธนบุรี

คำสำคัญ:

สถานประกอบการที่พักแรม, การจัดการสถานที่สุขอนามัย, กิจกรรมเชิงสุขภาพ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาโมเดลการจัดการสถานที่ สุขอนามัยและกิจกรรมของสถานประกอบการที่พักแรมเมืองรองในประเทศไทยเพื่อตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลตอบรับนโยบายท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ 1) การจัดการสถานที่ตอบรับนโยบายท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของสถานประกอบการที่พักแรมเมืองรองในประเทศไทย 2) การจัดการสุขอนามัยตอบรับนโยบายท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของสถานประกอบการที่พักแรมเมืองรองในประเทศไทย 3) การจัดกิจกรรมเชิงสุขภาพของสถานประกอบการที่พักแรมเมืองรองในประเทศไทย กลุ่มตัวอย่างได้แก่ ผู้บริหารสถานประกอบการที่พักแรมเมืองรองที่ผ่านการรับรองมาตรฐานการท่องเที่ยวไทย (Thailand Tourism Standard) 355 แห่ง เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วยแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ วิเคราะห์ตัวบ่งชี้องค์ประกอบตัวแปรสังเกตุได้ โดยใช้โมเดลสมการโครงสร้าง (Structural Equation Modeling : SEM) การวิเคราะห์ข้อมูลเบื้องต้นพบว่า ตำแหน่งผู้จัดการร้อยละ 48.73 บ้านพักให้บริการมี 6-10 หลังร้อยละ 46.70 รูปแบบการให้บริการทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศร้อยละ 84.23 ระยะเวลาในการจัดตั้งสถานประกอบการ 7-9 ปีร้อยละ 40.85 ที่ตั้งของสถานประกอบการอยู่ภาคเหนือร้อยละ 40.00 ผลการศึกษาพบว่า สถานประกอบการที่พักแรมเมืองรองมีการตอบรับนโยบายการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ การจัดการสถานที่ การจัดการสุขอนามัย และ จัดกิจกรรมเชิงสุขภาพ มีค่าเฉลี่ยภาพรวมอยู่ในระดับมาก

References

กัญญาพัชร์ พัฒนาโภคินสกุล และ นิมิต ซุ้นสั้น. (2566). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพแบบสร้างสรรค์ การพัฒนาเมืองรอง จังหวัดระนอง. วารสารรัชต์ภาคย์. 17(50), น.328-342.

กรมการท่องเที่ยว. (2566). มาตรฐานทีพักเพื่อการท่องเที่ยว. ค้นเมื่อ 17 กรกฎาคม 2566, จาก www.dot.go.th.

กรุงเทพธุรกิจ. (2566). การท่องเที่ยวเชิงสุขภาพโตทั่วโลกปี 70 ไทยแตะระดับ 7.6 แสนล้าน. ค้นเมื่อ 30 มกราคม 2567, จาก www. bangkokbiznews.com

ทำเนียบรัฐบาล. (2566). รัฐบาลเดินหน้าผลักดันเมืองรองเป็นเมืองท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ. ค้นเมื่อ 30 มกราคม 2567, จาก www.thaigov.go.th.

ไทยโพสต์. (2567). ยกระดับไทยเป็นเมืองท่องเที่ยวเชิงสุขภาพโลก. ค้นเมื่อ 27 มกราคม 2567, จาก www.thaipost.net.

อรวรรณ บุญพัฒน์. (2564). การปรับปรุงรูปแบบของโรงแรมในยุคหลังโควิด-19. วารสารการท่องเที่ยวและการบริการมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. 6(2), น.1-14.

อัจศรา ประเสริฐสิน และ วิจิตรตา โป๊ะฮง. (2565). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพตามการรับรู้และพฤติกรรมของผู้เกี่ยวข้องในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารรัชต์ภาคย์. 16(48), น.136-151.

Hussain, A., Li, M., Kanwel, S., Asif, M., Jameel, A., & Hwang, J. (2023). Impact of Tourism Satisfaction and Service Quality on Destination Loyalty: A Structural Equation Modeling Approach concerning China Resort Hotels. Sustainability. 15 (7713), pp.2-15.

Schumacker, R.E. & Lomax, R.G. (2010) A Beginners Guide to Structural Equation Modeling. New York: Routledge.

Sekaran, (2003). Research Methods for Business. (4th ed.) New York: John Wiley & Sons.

Thailand Tourism Standard. (2019). Wellness Service Standard for Tourism. Thailand: The Department of Tourism.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-06-28 — Updated on 2024-07-03

Versions