การศึกษาการท่องเที่ยวเชิงพุทธที่มีความสัมพันธ์กับความผาสุกทางจิตวิญญาณ: กรณีศึกษาพื้นที่ย่านเมืองเก่า เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยส่วนบุคคลของนักท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับความผาสุกทางจิตวิญญาณ: กรณีศึกษาพื้นที่ย่านเมืองเก่า เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร 2) เพื่อศึกษาพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวที่มีความสัมพันธ์กับความผาสุกทางจิตวิญญาณ: กรณีศึกษาพื้นที่ย่านเมืองเก่า เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร และ 3) เพื่อศึกษาการท่องเที่ยวเชิงพุทธที่มีความสัมพันธ์กับความผาสุกทางจิตวิญญาณ: กรณีศึกษาพื้นที่ย่านเมืองเก่า เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร โดยใช้กลุ่มตัวอย่างเป็นนักท่องเที่ยวในเขตย่านเมืองเก่า เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร จำนวน 400 คน สถิติที่ใช้ในการศึกษา คือ คือ ความถี่, ร้อยละ, ค่าเฉลี่ย, ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน, T-test, ANOVA และChi-square Test ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยส่วนบุคคลของนักท่องเที่ยวด้านอาชีพ และรายได้ต่อเดือนที่แตกต่างกัน ส่งผลต่อความผาสุกทางจิตวิญญาณ: กรณีศึกษาพื้นที่ย่านเมืองเก่า เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 2) พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวด้านโอกาสที่จะกลับมาท่องเที่ยวอีกครั้งมีความสัมพันธ์กับความผาสุกทางจิตวิญญาณ: กรณีศึกษาพื้นที่ย่านเมืองเก่า เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานครแตกต่างกันเนื่องจากนักท่องเที่ยวมีโอกาสที่จะกลับมาท่องเที่ยวอีกครั้งสูงมาก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ 3) การท่องเที่ยวเชิงพุทธมีความสัมพันธ์กับความผาสุกทางจิตวิญญาณ: กรณีศึกษาพื้นที่ย่านเมืองเก่า เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานครแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05