รูปแบบการบริหารการพัฒนาความเอื้ออาทรและความสมานฉันท์ของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรีในสถาบันอุดมศึกษา กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุของความเอื้ออาทรและความสมานฉันท์ของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรีในสถาบันอุดมศึกษา กรุงเทพมหานคร และสร้างรูปแบบการบริหารการพัฒนาความเอื้ออาทรและความสมานฉันท์ของนิสิตนักศึกษากลุ่มดังกล่าว วิธีการวิจัย คือ วิธีเชิงปริมาณเสริมด้วยวิธีเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรีในสถาบันอุดมศึกษา กรุงเทพมหานคร จำนวน 505 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบวัดมาตรประมาณรวมค่าจำนวน 12 แบบวัด มีค่าความเที่ยง (a) ตั้งแต่ .532 ถึง .884 สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลเพื่อตรวจสอบสมมติฐาน ได้แก่ การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ และการวิเคราะห์เส้นทางอิทธิพล ผลการวิจัยพบว่ากลุ่มตัวแปรปัจจัยเชิงสาเหตุ 3 กลุ่มรวม 12 ตัวแปร ร่วมกันอธิบายจิตลักษณะเอื้ออาทร และสมานฉันท์ของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรีในสถาบันอุดมศึกษา กรุงเทพมหานครได้ร้อยละ 40.9 ในขณะที่กลุ่มตัวแปรดังกล่าวร่วมกันอธิบายพฤติกรรมเอื้ออาทร และสมานฉันท์ของนิสิตนักศึกษาได้ร้อยละ 50.4 รูปแบบการบริหารการพัฒนาความเอื้ออาทรและความสมานฉันท์ของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรีในสถาบันอุดมศึกษา กรุงเทพมหานครที่ได้สร้างขึ้นจากการศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุเสริมด้วยข้อเสนอจากผู้เชี่ยวชาญผ่านเกณฑ์การประเมินรายด้านและโดยรวมที่กำหนดไว้ร้อยละ 70/75