การศึกษาโปรแกรมช่วยเหลือด้านการเรียน: กรณีศึกษา นักศึกษาที่มี ปัญหาทางการเรียน คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลองมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ด้านการเรียนของ นักศึกษาที่มีปัญหาทางการเรียนก่อนและหลังการเข้าร่วมโปรแกรมช่วยเหลือด้านการเรียน และ 2) ศึกษา ความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีปัญหาทางการเรียนต่อโปรแกรมช่วยเหลือด้านการเรียน กลุ่มตัวอย่างเป็น นักศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลาที่มีปัญหาด้านการเรียน จำนวน 14 คน โดยการเลือก แบบเจาะจงเครื่องมือวิจัยประกอบด้วย1) โปรแกรมช่วยเหลือด้านการเรียน และ2)แบบสอบถามความคิดเห็น เกี่ยวกับโปรแกรมช่วยเหลือด้านการเรียน สถิติที่ใช้ในงานวิจัยนี้เป็นสถิติเชิงพรรณนาและสถิติอนุมาน ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ The Wilcoxon Matched-Pairs Signed-Ranks Test ผลการวิจัยพบว่า ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาที่มีปัญหาทางการเรียนหลังเข้าร่วมโปรแกรมช่วยเหลือด้าน การเรียนสูงกว่าก่อนเข้าร่วมโปรแกรมช่วยเหลือด้านการเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001 และ นักศึกษาที่มีปัญหาทางการเรียนมีความคิดเห็นต่อโปรแกรมช่วยเหลือด้านการเรียนในระดับดีนอกจากนั้น นักศึกษาเห็นว่าการให้ความช่วยเหลือด้วยโปรแกรมช่วยเหลือด้านการเรียน ทำให้ตนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน สูงขึ้น มีเจตคติทางบวกต่อการเรียน มีความรู้สึกที่ดีต่อตนเอง มีพฤติกรรมเปลี่ยนไปในทางบวก สัมพันธภาพ กับเพื่อนในชั้นเรียนดีขึ้น