การพัฒนาเครื่องมือวัดความคิดสร้างสรรค์ของผู้เรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ความคิดสร้างสรรค์ เป็นการสร้างสิ่งใหม่ที่แตกต่างไปจากเดิม อย่างหลากหลายเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในบุคคล บทความนี้มีความมุ่งหมาย 1.เพื่อศึกษาพฤติกรรมบ่งชี้ในการวัดความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น 2.เพื่อออกแบบและพัฒนาแบบวัดความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น 3.เพื่อตรวจสอบคุณภาพแบบวัดความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โดยใช้การวิจัยการออกแบบ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป SPSS(version 28.0.1) และ EduG(version 6.1)ผลการวิจัยพบว่า คุณภาพของแบบวัดความคิดสร้างสรรค์สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ภายในชั้น ระหว่าง 0.37-0.99 และผลการตรวจสอบความแปรปรวนขององค์ประกอบที่มีผลต่อสัมประสิทธิ์การสรุปอ้างอิง พบว่าเมื่อใช้รูปแบบการตรวจให้คะแนนแบบผู้ตรวจตรวจข้อสอบทุกข้อของผู้สอบทุกคน (p x i x r) มีความแปรปรวนของคะแนนปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้สอบกับข้อสอบ( pi) สูงสุด มีค่าเท่ากับ 0.59 คิดเป็นร้อยละ 47.20 ของความแปรปรวนทั้งหมด และเมื่อใช้รูปแบบการตรวจให้คะแนนแบบผู้ตรวจตรวจข้อสอบบางข้อของผู้สอบทุกคน[(p x ( i : r )] พบว่าความแปรปรวนของคะแนนปฏิสัมพันธ์ของผู้สอบและข้อสอบที่ตรวจโดยผู้ตรวจแต่ละคน (
pi : r) สูงสุดมีค่าเท่ากับ 0.59 คิดเป็นร้อยละ 47.90 ของความแปรปรวนทั้งหมด และในการเปรียบเทียบค่าสัมประสิทธิ์การสรุปอ้างอิงโดยใช้ทฤษฎีการสรุปอ้างอิงความน่าเชื่อถือของผลการวัด พบว่าในการ ตรวจให้คะแนนแบบวัดความคิดสร้างสรรค์ และเลือกใช้รูปแบบการตรวจให้คะแนนแบบผู้ตรวจตรวจข้อสอบทุกข้อของผู้สอบทุกคน (p x i x r) มีค่าสัมประสิทธิ์การสรุปอ้างอิงสำหรับตัดสินใจสัมพัทธ์(
) เท่ากับ 0.74 และมีค่าสัมประสิทธิ์การสรุปอ้างอิงสำหรับตัดสินใจสัมบูรณ์ (
) เท่ากับ 0.62 และในการเลือกใช้รูปแบบการตรวจให้คะแนนแบบผู้ตรวจตรวจข้อสอบบางข้อของผู้สอบทุกคน (p x ( i : r )) พบว่ามีค่าสัมประสิทธิ์การสรุปอ้างอิงสำหรับตัดสินใจสัมพัทธ์ (
) เท่ากับ 0.70 และมีค่าสัมประสิทธิ์การสรุปอ้างอิงสำหรับตัดสินใจสัมบูรณ์ (
) เท่ากับ 0.66 การนำไปใช้ควรเลือกใช้ตามสัมประสิทธิ์การสรุปอ้างอิงสำหรับตัดสินใจสัมพัทธ์(
) ที่มีค่ามากกว่า ซึ่งตรงกับเกณฑ์การให้คะแนนแบบวัดความคิดสร้างสรรค์แบบอิงกลุ่ม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Guilford, J. P. (1967). The Nature of Intelligence. McGraw – Hill.
King, L. (2011). Test Your Creative Thinking. Goodwill Publishing House.
Mehrens, W. A., & Lehmenn, I. J. (1973). Measurement and Evaluation in Education and Psychology. Rinehart and Winston.
Torrance, E. P. (1964). Is Creative Teachable. The Phi Delta Kappa Education Foundation.
Buasiripan, A. (1999). Comparison of the summary coefficients of available mathematics tests. Inspections, the number of inspectors and the experience of the inspectors vary [Master’s thesis]. Srinakharinwirot University. (in Thai)
Chareonwongsak, K. (2002). Creative thinking. Success Media. (in Thai)
Kanjanawasee, S. (2020). Modern test theory (5th ed.). Chulalongkorn University Press. (in Thai)
Kanjanawasee, S. (2021). Evaluation theory (10th ed.). Chulalongkorn University Press. (in Thai)
Tuksino, P. (2021). Educational research methods [Teaching Materials]. Khon Kaen University Press. (in Thai)
Wongwanich, S. (2021). Design research in education (2nd ed.). Chulalongkorn University Press. (in Thai)
