การแก้ปัญหานักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่าน โดยใช้สื่อประสม ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาค้นคว้าในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้สื่อประสมที่มีต่อการพัฒนาความสามารถด้านการอ่านของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่านก่อนและหลังการใช้สื่อประสม การแก้ปัญหานักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่าน โดยใช้สื่อประสมระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 กลุ่มเป้าหมายในครั้งนี้ เป็นนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่านในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนชุมชนวังปลาป้อมวิทยศึกษา จำนวน 3 คน ซึ่งพบว่ามีความบกพร่องด้านการอ่านและการสะกดคำ เทียบความสามารถอยู่ในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือ แผนการสอนเฉพาะบุคคล การประเมินความเหมาะสมของแผนการสอน การใช้สื่อประสม และแบบทดสอบการประเมินการอ่าน มีค่าดัชนีความสอดคล้องมีค่า ระหว่าง 0.60 - 1.00 โดยภาพรวมของเครื่องมือการแก้ปัญหานักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่าน โดยใช้สื่อประสม ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 มีความเหมาะสม สามารถนำไปใช้ได้แบบทดสอบการอ่าน และแบบสังเกตพฤติกรรม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ร้อยละ และการวิเคราะห์เชิงพรรณนา
ผลการศึกษาคันคว้าพบว่า
1. นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่าน ที่เรียนโดยใช้สื่อประสม มีพฤติกรรมการเรียนรู้อยู่ในระดับปานกลาง
2. นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่าน ที่เรียนโดยใช้สื่อประสม มีความสามารถในการอ่านคำภาษาไทยหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนร้อยละ 60 ขึ้นไป
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กุลยา ก่อสุวรรณ. (2553). ภาวะบกพร่องทางสติปัญญา. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เกษมณี เมตตามนุษย์. (2557). การศึกษาความสามารถด้านการอ่านคำภาษาไทย ของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ดารณี อุทัยรัตนกิจ และชาญวิทย์ พรนภดล. (2549). คู่มือการใช้แบบคัดกรอง. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
นงลักษณ์ เหมาะดี. (2554). การอ่านคำพื้นฐานภาษาไทยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ ด้วยวิธีการใช้บัตรภาพ. ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ผดุง อารยะวิญญู. (2533). การศึกษาสำหรับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ. กรุงเทพฯ : บรรณกิจเทรดดิ้ง.
ภูฟ้า เสวกพนธ์. (2555). การจัดการศึกษาแบบเรียนร่วม ทฤษฏีและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วาระดี ชาญวิรัตน์. (2547). เอกสารประกอบการสอน รายวิชาเทคนิคการสอนเด็กที่มีความต้องการพิเศษ. นครราชสีมา : มหาวิทยาลัยราชภัฎนครราชสีมา.
ศศิธร ชาลีพรหม. (2552). การให้ความช่วยเหลือทางการศึกษานักเรียนที่มีภาวะสมาธิสั้น และบกพร่องทางการเรียนรู้ : กรณีศึกษาโรงเรียนซอยแอนเนกซ์ (กาญจณาภิเษก 2). กรุงเทพฯ : โรงเรียนซอยแอนเนกซ์ (กาญจณาภิเษก 2).
ศรียา นิยมธรรม. (2541). ปัญหายุ่งยากทางการเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : พรานนกการพิมพ์.
สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. (2551). สร้างด้วยใจเพื่อเด็กแอลดี. กรุงเทพฯ : ส่วนส่งเสริมการผลิตสื่อการศึกษาเพื่อคนพิการ ศูนย์เทคโนโลยีทางการศึกษา.
สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ. (2554). ความรู้พื้นฐานและแนวทางพัฒนานักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สุนันทา มั่นเศรษฐวิทย์. (2543). หลักและวิธีการสอนอ่านภาษาไทย. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.
Mary, Ellen Drecktran and Chiang Berttram. (1997). “Instructional Strategies Used by General Educators and Teachers’ of Students with Learning Disability,” Remedial and Specia Education, 18, 174-181.
