การพัฒนาตัวชี้วัดคุณลักษณะอันพึงประสงค์ด้านการอยู่อย่างพอเพียง ของนักเรียนระดับประถมศึกษา

บทคัดย่อ

การส่งเสริมให้ผู้เรียนได้รับการเรียนรู้อย่างพอเพียงเป็นสิ่งที่สําคัญทําให้การจัดการเรียนรู้
มีประสิทธิภาพดียิ่งขึ้น และสามารถพัฒนาผู้เรียนได้ทั้งด้านเก่ง ดี และมีความสุข อย่างสมดุล ดังนั้น
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อการพัฒนาตัวบ่งชี้คุณลักษณะอันพึงประสงค์ด้านการอยู่อย่างพอเพียง
ของนักเรียนระดับประถมศึกษา และวิเคราะห์องค์ประกอบการอยู่อย่างพอเพียงของนักเรียนระดับ
ประถมศึกษา ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2553 จํานวน 524 คน ซึ่งได้มาด้วยการสุ่มแบบสองขั้นตอน
เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถามปลายเปิด และแบบสอบถาม การอยู่อย่างพอเพียงของนักเรียนระดับ
ประถมศึกษา จํานวน 2 ฉบับ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์สถิติพื้นฐาน การวิเคราะห์
องค์ประกอบเชิงสํารวจ โดยใช้โปรแกรมทางสถิติ และวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันด้วยโปรแกรม
LISREL 8.72
ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบเชิงยืนยันอันดับสอง มีค่าน้ําหนักองค์ประกอบของตัวบ่งชี้
การอยู่อย่างพอเพียงของนักเรียนระดับประถมศึกษาทั้ง 5 ด้าน มีค่าเป็นบวก มีค่าตั้งแต่ 0.61 ถึง 1.81
มีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ทุกค่า โดยค่าน้ําหนักองค์ประกอบเรียงลําดับจากมากไปน้อย คือ ด้าน
ความมีเหตุผล ด้านการปฏิบัติตนอย่างเหมาะสม ด้านการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ด้านความมีวินัยใน
ตนเอง และด้านความประหยัดและขยัน มีค่าน้ําหนักองค์ประกอบเท่ากับ 1.81, 1.00, 0.99, 0.94
และ0.61 ตามลําดับ ซึ่งในแต่ละองค์ประกอบการอยู่อย่างพอเพียงด้านต่าง ๆ มีความแปรผันร่วมกับ
องค์ประกอบตัวบ่งชี้การอยู่อย่างพอเพียงของนักเรียน ระดับประถมศึกษา นั่นคือ องค์ประกอบด้าน
ความรอบรู้ มีความสําคัญมากที่สุด ขณะที่องค์ประกอบด้านความพอประมาณ มีความสําคัญต่อการอยู่
อย่างพอเพียงน้อยที่สุด มีดัชนีวัดระดับความกลมกลืนระหว่างโมเดลกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ได้ค่า ไค-
สแควร์ เท่ากับ 957.92 p=0.05 ที่องศาอิสระ ( df) = 888 ค่า GFI=0 .93 ค่าCFI= 1.00 ค่า AGFI=
0.90 ค่า SRMR= 0.058 ค่า RMSEA=0.012 แสดงว่าโมเดลมีความตรงเชิงโครงสร้าง
โดยสรุป การพัฒนาตัวบ่งชี้คุณลักษณะอันพึงประสงค์ด้านการอยู่อย่างพอเพียงของนักเรียน
ระดับประถมศึกษาได้มาจากนักเรียนโดยตรง สามารถนําตัวบ่งชี้ที่ได้ไปประยุกต์ใช้กับบุคคลที่เกี่ยวข้อง
กับการน้อมนําเอาปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไปปฏิบัติ