The Development of Risk-Management Indicators in Educational Opportunity Expansion Schools under the Office of the Basic Education Commission in the Northeast Region
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were 1) to develop risk-management indicators in educational opportunity expansion schools under the Office of the Basic Education Commission (OBEC) in the Northeast Region, 2) to verify the consistency of the structural model of risk-management indictors in the educational opportunity expansion schools under the OBEC in the Northeast Region with the empirical data, and 3) to create a manual for risk-management indicators in the educational opportunity expansion schools under the OBEC in the Northeast Region. The research design employed a mixed-method research approach; it was divided into three phases: Phase 1 dealt with defining the conceptual framework and developing indicators through document and research paper studies, and interviews with 9 scholars. Also, a three-round modified Delphi technique was conducted with 21 experts. Phase 2 dealt with testing hypothesis with empirical data through a set of questionnaires with 530 administrators from educational opportunity expansion schools under the OBEC in the Northeast Region. Phase 3 dealt with creating a manual for risk-management indicators by 5 experts. The research tool consisted of a 5-point rating scale questionnaire. Data were analyzed using a ready-made program for confirmatory factor analysis. The appropriateness of the developed manuals was assessed through the mean and standard deviation.
The findings were as follows:
1. The risk-management of the educational opportunity expansion schools consisted of 4 main elements with 20 sub-elements and 99 indicators, classified as 16 indicators of strategic risk, 35 indicators of operational risk, 35 indicators of financial and budget risk, and 12 indicators of compliance risk.
2. The structural model of risk-management indicators in the educational opportunity expansion schools under the OBEC in the Northeast Region was consistent with the empirical data, having the chi-square of 75.61, degrees of freedom (df) of 78, p-value of 0.56, goodness of fit index (GFI) of .99, adjusted goodness of fit index (AGFI) of 0.96, and root mean square error of approximation (RMSEA) of 0.000. The statistical analysis results thus confirmed the research hypotheses.
3. The manual for risk-management indicators in the educational opportunity expansion schools under the OBEC in the Northeast Region as a whole was appropriate at a high level ( = 4.50, S.D.= 0.16).
Article Details
The content and information contained in the published article in the Journal of Educational Measurement Mahasarakham University represent the opinions and responsibilities of the authors directly. The editorial board of the journal is not necessarily in agreement with or responsible for any of the content.
The articles, data, content, images, etc. that have been published in the Journal of Educational Measurement Mahasarakham University are copyrighted by the journal. If any individual or organization wishes to reproduce or perform any actions involving the entirety or any part of the content, they must obtain written permission from the Journal of Educational Measurement Mahasarakham University.
References
กฤษฎา ศรีสุชาติ. (2559). การพัฒนาตัวบ่งชี้และคู่มือโรงเรียนปลอดภัยของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ ค.ด. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
กรรณิการ์ ศรีวารีรัตน์. (2551). โมเดลเชิงสาเหตุของคุณภาพชีวิตครู. วิทยานิพนธ์ ค.ม. กรุงเทพฯ :จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จรัญ พะโยม. (2557). การพัฒนากลยุทธ์การบริหารความเสี่ยงในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 1 และ เขต 2. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 16(2) : 22-34.
เจริญ ศรีแสนปาง. (2556). การพัฒนาระบบการบริหารความเสี่ยงในโรงเรียนประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ กศ.ด. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ชัยเสฎฐ์ พรหมศรี. (2550). การบริหารความเสี่ยง. กรุงเทพฯ : ออฟเซ็ท ครีเอชั่น.
ดวงใจ ช่วยตระกูล. (2551). การบริหารความเสี่ยงในสถานศึกษาระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ ปร.ด. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธร สุนทรายุทธ. (2553). การบริหารจัดการความเสี่ยงทางการศึกษา. กรุงเทพฯ : เนติกุลการพิมพ์.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2542). โมเดลริสเรล : สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2545). ความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้น (LISREL) สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิภาพร แสนเมือง. (2557). การพัฒนาตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำเชิงรุกของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ ปร.ด. สกลนคร : มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ประวัติ ยงบุตร. (2556). การพัฒนารูปแบบการบริหารความเสี่ยงทั่วทั้งองค์กรในสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ กศ.ด. พิษณุโลก : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พันธ์เทพ พัฒนจุรีพันธ์. (2557). การพัฒนาระบบการบริหารความเสี่ยงสำหรับโรงเรียนเอกชนประเภทสามัญศึกษา. วิทยานิพนธ์ กศ.ด. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พิษณุ แก้วนัยจิตร. (2555). การพัฒนาตัวบ่งชี้การประเมินความเสี่ยงของสถาบันการพลศึกษา. วิทยานิพนธ์ กศ.ด. พิษณุโลก : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
วัชราภรณ์ ทีสุกะ. (2557). การพัฒนาตัวบ่งชี้การบริหารเชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารการศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ ปร.ด. สกลนคร : มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัย. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2557). การวิจัยทางการบริหารการศึกษา. สกลนคร : สมศักดิ์การพิมพ์.
สมชิต บรรทิต. (2556). การบริหารความเสี่ยงของผู้บริหารสถานศึกษาในจังหวัดกระบี่ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 13. ภาคนิพนธ์ ค.ม. ภูเก็ต : มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). คู่มือการปฏิบัติงานธุรการ. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2554 ก). การวางแผนเชิงกลยุทธ์. เอกสารประกอบการอบรมการบริหารจัดการเชิงกลยุทธ์การศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2554 ข). สรุปสารสนเทศทางการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ปีการศึกษา 2553. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2556). คู่มือการบริหารความเสี่ยง. กรุงเทพฯ : กลุ่มตรวจสอบภายในระดับกระทรวง สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2552). ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สอง (พ.ศ. 2552 - 2561). กรุงเทพฯ : พริกหวานกราฟฟิค.
สุรสิทธิ์ ลาภอินทรีย์. (2555). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของความเสี่ยงในการปฏิบัติงานของครูประถมศึกษา เขตภาคเหนือตอนล่าง. วิทยานิพนธ์ ปร.ด. พิษณุโลก : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
Andersen, T.J. & Schroeder, P.W. (2010). Strategic Risk Management Practice: How to Deal Effectively with Major Corporate Exposures. New York: Cambridge University Press.
Comrey, A. (1992). A First Course in Factor Analysis. Academic Press. San Diego, University of California.
Moeller, R. (2011). COSO Enterprise Risk Management: Establishing Effective Governance, Risk, and Compliance Processes. (2nd ed). New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.