การแก้ปัญหาอัตราการเข้า-ออก ของพนักงานระดับปฏิบัติการ กรณีศึกษา ธุรกิจโลจิสติกส์แห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัญหาการจัดการพัฒนาทรัพยากรบุคคลระดับปฏิบัติการ และ 2) เสนอแนวทางปรับปรุงจัดการพัฒนาทรัพยากรบุคคลระดับปฏิบัติการขององค์กร การวิจัยนี้เป็นการวิจัยผสานวิธี การวิจัยเชิงปริมาณ ประชากร ได้แก่ พนักงานระดับปฏิบัติการ 5,230 คน กลุ่มตัวอย่าง 400 คน (Krejcie & Morgan) การวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ หัวหน้างาน 3 คน เครื่องมือที่ใช้การวิจัย คือ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง สถิติวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ สถิติเชิงพรรณนา สถิติอนุมาน และสถิติไร้พารามิเตอร์ และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา

            ผลการวิจัยพบว่า       

            1.พนักงานที่มีอายุน้อยกว่า 40 ปี และมีระยะเวลาทำงานน้อยกว่า 2 ปี พนักงานกลุ่มนี้จะมีการลาออกเปลี่ยนงานเสมอ พนักงานที่ลาออกส่วนใหญ่เกิดจากการทำงานผิดพลาด นอกจากนั้นพนักงานส่วนใหญ่แสดงความเห็นถึงความตั้งใจทำงานอยู่กับองค์กร และเห็นด้วยต่อการจัดการฝึกอบรมระยะสั้น การจัดการสามารถดูวิดีโอทบทวนเนื้อหาการอบรมผ่านมือถือ และผลการทำงานหลังได้ทบทวนเนื้อหาอบรมผ่านมือถือสามารถทำให้การทำงานดีขึ้น

            2.เสนอแนวทางการพัฒนาบุคลากรในการปฏิบัติงาน ควรให้มีการอบรมหัวหน้างานให้เป็นหัวหน้างานที่ดีและให้มีหัวหน้างานเป็นผู้หญิงมากขึ้น การจัดฝึกอบรมระยะสั้นทำให้มีผลการทำงานที่ดีขึ้นซึ่งมีความสัมพันธ์กับความตั้งใจทำงานอยู่กับองค์กรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05 อนุมานได้ว่า การได้รับการพัฒนาความรู้ความสามารถ ความสัมพันธ์กับผู้ร่วมงานส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์กรเชิงบวก ทำให้เกิดการทุ่มเทความพยายามในการปฏิบัติงานและความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งขององค์กร ซึ่งอาจลดปัญหาการเข้า-ออกของพนักงานได้