มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับสิทธิประโยชน์ของผู้สูงอายุที่ไร้ที่พึ่ง

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษามาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับสิทธิประโยชน์ของผู้สูงอายุที่ไร้ที่พึ่งและเสนอแนวทางการออกแบบมาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับสิทธิประโยชน์ของผู้สูงอายุที่ไร้ที่พึ่ง โดยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research)

จากการศึกษาพบว่า ในปี 2579 ประเทศไทยจะมีสัดส่วนผู้สูงอายุมากถึงร้อยละ 30 และ มีถึง 1.3 ล้านครัวเรือน ที่ผู้สูงอายุอาศัยอยู่เพียงลำพัง “คนเดียว” ในขณะเดียวกันยังไม่มีมาตรการทางกฎหมายที่เป็นรูปธรรม ชัดเจน บทความนี้จึงได้เสนอแนวทางการออกแบบมาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับสิทธิประโยชน์ของผู้สูงอายุที่ไร้ที่พึ่ง ในการกำหนดให้มีการลงทะเบียนก่อนถึงเกณฑ์อายุ 60 ปี และเสนอให้ออกหลักเกณฑ์ วิธีการโดยใช้ชุมชนเป็นฐานเพื่อให้การจัดสวัสดิการสำหรับผู้สูงอายุที่ไร้ที่พึ่งมีความชัดเจนและนำไปสู่การปฏิบัติได้จริง