ผัสสะในภวังคจิตกับวิญญาณ 6 สู่การรับรู้ของมนุษย์

บทคัดย่อ

หากกล่าวถึงระบบการสัมผัสของร่างกายมนุษย์ คนทั่วไปก็จะนึกถึงการใกล้ชิดสิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าผัสสะ ไม่ว่าจะเป็น ตามองเห็น หูได้ยิน  จมูกได้ดมกลิ่น  ลิ้นได้รับรสชาติ กายได้สัมผัส และใจได้รับรู้ถึงอามรณ์ ผัสสะเหล่านี้เป็นส่วนสำคัญมากที่จะนำพาดวงจิตของมนุษย์คนหนึ่งไปสู่ภวังคจิตและวิญญาณ 6 ได้ ในทางพระพุทธศาสนาก็ได้กล่าวไว้ว่า ผัสสะในภวังคจิต มี 4 ลักษณะ คือ ธรรมชาติโดยทั่วไปของภวังคจิต เป็นจิตที่ไม่อยู่ในฐานะรับอารมณ์หรือไม่รับรู้โลกภายนอกและผัสสะในวิญญาณ 6 มีสื่อเชื่อมต่อ คือ  อายตนะซึ่งทำหน้าที่รับใช้มนุษย์ 2 อย่าง คือ เป็นทางรับรู้โลก หรือเป็นแหล่งนำโลกมาปรากฏต่อมนุษย์ และเป็นช่องทางเสวยโลก หรือเป็นประตูที่มนุษย์จะเปิดออกไปรับอารมณ์ที่เป็นรสอร่อยของโลกมาเสพเสวย จึงสื่อมาทางอายตนะและมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อชีวิตในฐานะเป็นสิ่งที่พึงสำรวมระมัดระวัง คุ้มครองรักษาด้วยสติ มิให้ยินดียินร้าย            มิให้หลงใหลในเรื่องราวที่เกิดขึ้นทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย และทางใจ ให้มีสติในการดำเนินชีวิตรู้เท่าทันตลอดเวลาเป็นเหตุให้จิตใจสงบ