พิเคราะห์จิตในการเข้าถึงความจริงของจอร์จเบิร์กเลย์

บทคัดย่อ

บทความนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดเรื่องจิตนิยมอัตวิสัย (SubjectiveIdealism)                 ของจอร์จ เบิร์คเลย์ (George Berkeley) เพื่อวิเคราะห์แนวคิดเรื่องจิตนิยมอัตวิสัย (Subjective Idealism)ของจอร์จ เบิร์คเลย์ (George Berkeley) ผลของการศึกษาค้นพบว่า ในปรัชญาของเบิร์คเลย์ ความคิดไม่ใช่สิ่งที่ตรงกับสิ่งที่เป็นจริง หากแต่ความคิดเป็นศักยภาพของจิตที่จะทำให้เรารับรู้โลกภายนอกได้ การรับรู้จึงต้องเริ่มจากจิตออกไปสู่โลกภายนอก ปรัชญาของเบิร์คเลย์จึงให้ความสำคัญกับสิ่งเฉพาะมากกว่าสิ่งทั่วไป                   การมีอยู่ของโลกภายนอกในทัศนะของเบิร์คเลย์จึงหมายถึงการมีอยู่ในฐานะสิ่งที่ปรากฏต่อการรับรู้ของเรา และการรับรู้สิ่งภายนอกจึงเป็นการเข้าถึงในลักษณะเดียวกับการเข้าถึงพระเจ้าในจิตของเรา ทำให้พระเจ้าเป็นสิ่งสัมบูรณ์ที่สำคัญที่สุดในทฤษฎีจิตนิยมอัตวิสัยของจอร์จ เบิร์คเลย์ ปรัชญาของเบิร์คเลย์เชื่อในตัวตนอันเป็นจิตว่าเป็นความแท้จริง และมโนภาพเป็นผลของการมีตัวตน สสารมีอยู่เป็นมโนภาพ ฉะนั้น โลกจึงมีแต่                  ตัวตน กับ มโนภาพ ปรัชญาของเขาจึงเป็นจิตนิยมแบบฉบับโดยแท้คำว่า Idea แปลว่า มโนภาพ จิตนิยมจึงใช้แทนคำว่า Idealism ลัทธินี้เนื่องจากสอนว่าจิตมีอยู่เป็นหนึ่งเดียวเป็นตัวตน จึงเรียกว่าเจตภูตนิยม (Spiritualism) ดังนั้นจิตที่สมบูรณ์จริงจึงเป็นจิตของพระเจ้าเท่านั้น