A Study of Intercultural Competence and Intercultural Communication Competence of Thai Japanese Interpreters
Keywords:
intercultural competence, intercultural communication competence, Thai Japanese interpreters, knowledge, attitudes, skillsAbstract
This study investigated the intercultural competence and intercultural communication competence of Thai Japanese interpreters. Qualitative research was done with data gathered by in-depth interviews with thirty Thai nationals who worked as Japanese language interpreters in general business enterprises, service industries, and healthcare service industries. Samples, whose Japanese language proficiency level was N2 or higher according to the Japanese-Language Proficiency Test (JLPT), had an average age of 36 and average professional experience of 10 years.
Results from self-assessment surveys showed that samples rated their intercultural and intercultural communication abilities as “good”. Interview findings indicated that samples demonstrated 1) knowledge about social norms, culture, language, communication patterns, and the relationship between language and sociocultural aspects; 2) an open and accepting attitude toward understanding and accepting different cultures instead of being limited by their own culture; 3) an ability to interpret their culture to others, possessing the knowledge, attitude, and skills to explain events and engage in responsive communication as well as objectively and critically evaluate their own and others’ cultural values.
These findings may help enhance knowledge, intercultural understanding, and cultural awareness and facilitate the development of intercultural communication education and interpreter training.
References
กนก รุ่งกีรติกุล. (2566ก). ฝึกฝนกลยุทธ์ล่ามภาษาญี่ปุ่นเบื้องต้น. ภาควิชาภาษาปัจจุบันตะวันออก คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์.
กนก รุ่งกีรติกุล. (2566ข). การวิเคราะห์ข้อมูลสะท้อนกลับจากผู้เรียนเพื่อพัฒนาการเรียนการสอนวิชาการแปลแบบล่ามภาษาญี่ปุ่น. วารสารอักษรศาสตร์และไทยศึกษา, 45(2), 1-19.
ฐนิตา สุวรรณกิตติ. (2551). ความต้องการล่ามในงานสาธารณสุขไทย กรณีศึกษาโรงพยาบาลเอกชน 3 แห่งในเขตกรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฏฐิรา ทับทิม. (2564). ความสามารถในการแปลความหมายระดับข้อความของ Google Translate ระบบ Neural Machine Translation จากภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาไทย. วารสารศิลปศาสตร์, 21(1), 90-113.
ณัฏฐิรา ทับทิม. (2565). ปัญหาการล่ามภาษาญี่ปุ่่นเฉพาะทางในสายงานอุตสาหกรรมผ่านการวิเคราะห์เชิงภาษาศาสตร์: กรณีศึกษาการล่ามในสถานการณ์จำลองสายงานอุตสาหกรรม. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา, 12(2), 147-166.
ธารทิพย์ แก้วทิพย์. (2545). การแปลแบบล่าม: แนวคิดเชิงทฤษฎีและวิธีปฏิบัติ. วารสารศิลปศาสตร์, 2(1), 21-42.
นันท์ชญา มหาขันธ์. (2556). รายงานวิจัย การทำงานภายใต้วัฒนธรรมที่แตกต่าง: ปัญหาและความคาดหวังของบริษัทญี่ปุ่น. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
บุษบา บรรจงมณี. (2547). รายงานการศึกษาความต้องการใช้งานล่ามภาษาญี่ปุ่น-ไทยและแนวทางพัฒนาการสอนวิชาการแปลแบบล่าม. วารสารมนุษยศาสตร์, 12, 12-26.
บุษบา บรรจงมณี. (2549). ทางลัด...สู่ล่าม通訳への道. สำนักพิมพ์ภาษาและวัฒนธรรม.
ปนัดดา ศิริพานิช และ นูราฮิมะ โมเอ็ด ยูโซฟ. (2561). ทักษะและลักษณะความสามารถในการสื่อสารข้ามวัฒนธรรม: การนำมาปรับใช้ในชั้นเรียนการสอนภาษาอังกฤษในประเทศไทย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 18(1), 116-127.
พัชยา โสภณสิทธิพงศ์. (2560). การเปลี่ยนแปลงของสภาวะการทํางานกับการลาออกจากงานของล่ามภาษาญี่ปุ่นในบริษัทญี่ปุ่นเขตนิคมอุตสาหกรรมภาคเหนือ จังหวัดลําพูน. วารสารญี่ปุ่นศึกษาฉบับพิเศษ 2560, 172-185.
มธุรส แพทย์ชีพ และ ชิโนฮาระ โนบุอากิ. (2562). ปัญหาการสื่อสารของชาวญี่ปุ่นในการเข้ารับบริการในโรงพยาบาลรัฐของไทย. วารสารภาษา ศาสนา และวัฒนธรรม, 8(1), 241-268.
รัชนี ปิยะธำรงชัย. (2561). บทบาทและปัญหาความแตกต่างทางวัฒนธรรมในการทำงานของล่ามภาษาญี่ปุ่นชาวไทยภายใต้บริบท “ความเป็นญี่ปุ่น”: กรณีศึกษาบริษัทญี่ปุ่นในนิคมอุตสาหกรรมของไทย. วารสารภาษา ศาสนา และวัฒนธรรม, 7(2), 51-90.
วรรณิดา ยืนยงค์ และ สมเกียรติ เชวงกิจวณิช. (2562). บทบาทหน้าที่ของล่ามและปัญหาการล่ามภาษาญี่ปุ่นชาวไทยในโรงงานอุตสาหกรรมของประเทศไทย. ใน จันทิมา อังคพณิชกิจ, รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการบัณฑิตศึกษาระดับชาติ สรรพศาสตร์สรรพศิลป์ ประจำปี 2562 (441-461). คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สิริขวัญ สงวนผล. (2555). ญี่ปุ่นกับการให้บริการล่ามทางการแพทย์เพื่อผู้ป่วยชาวต่างชาติ. วารสารญี่ปุ่นศึกษา, 29(2), 92-107.
สิริขวัญ สงวนผล. (2556). ล่ามการแพทย์ (ภาษาไทย-ญี่ปุ่น) ในโรงพยาบาลเอกชนของประเทศไทยและแนวทางการฝึกอบรมล่ามการแพทย์ [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Byram, M. (1997). Teaching and Assessing Intercultural Communicative Competence. Multilingual Matters.
Chen, G. M. (2014). Intercultural Communication Competence: Summary of 30-year Research and Directions for Future Study. In X. Dai & G. M. Chen (Eds.), Intercultural Communication Competence: Conceptualization and its Development In Cultural Contexts and Interactions (pp. 14-40). Cambridge Scholars Publishing.
Deardorff, D. K. (2006). The Identification and Assessment of Intercultural Competence as a Student Outcome of Internationalization at Institutions of Higher Education in the United States. Journal of Studies in International Education, 10(3), 241-266.
Gray, J. H., & Densten, I. L. (1998). Integrating Quantitative and Qualitative Analysis Using Latent and Manifest Variables. Quality & Quantity, 32, 419-431. https://doi.org/10.1023/A:1004357719066
Ho, S. (2009). Addressing Culture in EFL Classrooms: The Challenge of Shifting from a Traditional to an Intercultural Stance. Electronic Journal of Foreign Language Teaching, 6(1), 63-76. https://e-flt.nus.edu.sg/v6n12009/ho.pdf
JETRO. (2021). Trend Survey of Japanese Companies in Thailand 2020. https://www.jetro.go.jp/thailand/topics/_466649.html
Ministry of Foreign Affairs of Japan. (2023). Japan-Thailand Relations (Basic Data). https://www.mofa.go.jp/region/asia-paci/thailand/data.html
Nida, E. A., & Taber, C. R. (1969/2003). The theory and practice of translation. Brill.
Nishikito, E. (2017). An Analysis of the Teamwork between Doctors and Medical Interpreters: Derived from Simulated Consultations Mediated by Japanese-Thai Interpreters. jsn Journal Special Edition 2017, 186-203.
Palinkas, L. A., Horwitz, S. M., Green, C. A., Wisdom, J. P., Duan, N., & Hoagwood, K. (2015). Purposeful sampling for qualitative data collection and analysis in mixed method implementation research. Adm Policy Ment Health, 42(5), 533-544.
Popping, R. (2015). Analyzing open-ended questions by means of text analysis procedures. Bulletin de Methodologie Sociologique, 128, 23-39. https://doi.org/10.1177/0759106315597389
Pöchhacker, F. (2010). Interpreting Studies. In Y. Gambier & L. van Doorslaer (Eds.), Handbook of Translation Studies, Volume 1 (pp. 158-172). John Benjamins Publishing Company.
Thanakorn, T., Ladda, W., Rungtiwa, Y., & Wilailak, L. (2020). Intercultural Communicative Language Learning Competencies of Undergraduate Students in an International Programing Thailand. THAITESOL JOURNAL, 33(2), 1-19.
Watanabe, Y. (2012). Japanese Interpreters in Bangkok’s International Hospitals Implications for Intercultural Communication between Japanese Patients and Thai Medical Providers. The Japan Journal of Multilingualism and Multiculturalism, 18(1), 19-38.
Yamamoto, K. (2020). Job Needs and Task Analysis of Japanese-Speaking Thai Translators and Interpreters: Implications for Japanese Language Education. Humanities, Arts and Social Sciences Studies, 20(10), 65-89.
小松達也.(2022).『通訳の技術』(13刷)研究社.
関根マイク.(2020).『通訳というおしごと』アルク.
竹井光子[他]. (2021).「異文化間能力 Can-Do による学生の意識調査―国際教育カリキュラム検証への示唆―」.『広島修大論集』61(2),35-51.
鳥飼玖美子.(2021). 『やわらかアカデミズム・（わかる）シリーズ よくわかる翻訳通訳学』ミネルヴァ書房.
松浦依子・宮崎玲子・福島青史.(2012).「異文化間コミュニケーション能力のための教育とその教材化について：ハンガリーの本語教育教科書『できる』作成を例として」.『国際交流基金日本語 教育紀要』8,87-101.
松本佳穂子.(2013).「異文化間能力の指標と指導モデル構築の試み」.『文明』18,51-63.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Thammasat Journal of Japanese Studies
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
