ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมในการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ของประชาชนในเขตเทศบาลนครอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี

บทคัดย่อ

จากการระบาดของไวรัสโควิด-19 ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2563 เป็นต้นมา ได้ส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตประจำวันของประชาชน ทั้งปัญหาด้านเศรษฐกิจ สังคม การถูกเลิกจ้างทำให้ขาดรายได้ ต้องมีการรักษาระยะห่างทางสังคม ความสัมพันธ์ระหว่างคนในครอบครัวและชุมชนลดลง เกิดวิถีชีวิตใหม่ (New Normal) จึงมีความจำเป็นที่ประชาชนจะต้องมีความรู้ และพฤติกรรมการป้องกันตนเองอย่างเหมาะสมเพื่อป้องกันการติดเชื้อดังกล่าว การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโควิด-19 และศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโควิด-19 กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนที่อาศัยและมีภูมิลำเนาในเขตเทศบาลนครอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี จำนวน 400 คน คัดเลือกโดยใช้การสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามเกี่ยวกับปัจจัยส่วนบุคคล ความรู้เกี่ยวกับเชื้อไวรัสโควิด-19 ทัศนคติที่มีต่อเชื้อไวรัสโควิด-19 และพฤติกรรมการปฏิบัติตนในการป้องกันตนเองจากการติดเเชื้อไวรัสโควิด-19 สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วย สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ การเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยระหว่างสองตัวแปรที่เป็นอิสระต่อกัน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการวิเคราะห์ความแตกต่างรายคู่โดยวิธี Scheffe Post Hoc Test และการหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการวิจัย พบว่า กลุ่มตัวอย่างประชาชนส่วนใหญ่มีความรู้ ทัศนคติ และมีพฤติกรรมการปฏิบัติตนในการป้องกันโรคที่เกิดจากเชื้อไวรัสโควิด-19 ในระดับสูง ที่สำคัญ การวิจัยนี้พบว่า เพศหญิงมีพฤติกรรมในการป้องกันตนเองสูงกว่าเพศชาย และกลุ่มข้าราชการ รัฐวิสาหกิจ ค้าขาย เกษตรกร และนักศึกษา มีพฤติกรรมในการป้องกันตนเองสูงกว่าผู้ประกอบอาชีพรับจ้าง ในตอนท้าย ผลการวิจัยพบว่า พฤติกรรมในการป้องกันตนเองจากเชื้อไวรัสโควิด-19 มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับทัศนคติของประชาชนที่มีต่อโรค ผู้วิจัยยังได้จัดทำข้อเสนอแนะต่อหน่วยงานต่าง ๆ ในจังหวัดอุบลราชธานี เพื่อพัฒนาแนวทางในการดำเนินงานป้องกันและควบคุมการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 ให้มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลมากขึ้น