กลวิธีทางวรรณศิลป์ในการนำเสนอประสบการณ์บาดแผลฝังใจในวรรณกรรมเรื่อง A Little Life
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มุ่งศึกษากลวิธีทางวรรณศิลป์ในการนำเสนอประสบการณ์ บาดแผลฝังใจของตัวละครหลักในวรรณกรรมเรื่อง A Little Life ของฮันยา
ยานากิฮาระ โดยใช้แนวคิดบาดแผลฝังใจของจูดิธ เฮอร์แมน เบสเซล แวน เดอ คอล์ค และแอน สเวตโควิตช์ ผลการวิจัยพบว่า 1) บาดแผลฝังใจของตัวละครหลักเกิดจากการทารุณกรรมทางร่างกาย การถูกล่วงละเมิดทางเพศและการเป็นประจักษ์พยานในเหตุการณ์รุนแรงในวัยเด็ก เหตุการณ์ดังกล่าวกลายเป็นบาดแผลฝังใจที่หวนคืนในวัยผู้ใหญ่เมื่อมีตัวกระตุ้น และความเจ็บปวดที่ได้รับทางร่างกาย
ยังไม่สามารถแยกขาดจากภาวะทางจิตใจ ซึ่งส่งผลให้ประสบการณ์รุนแรงกลายเป็นบาดแผลฝังใจของตัวละคร 2) วรรณกรรมเรื่องดังกล่าวมีบทบาทในการนำเสนอบาดแผลฝังใจผ่านกลวิธีทางวรรณศิลป์ ได้แก่ การเล่าเรื่องแบบมุมมอง
พระเจ้า การเล่าบาดแผลฝังใจแบบไม่เรียงลำดับเวลา การสร้างตัวละคร
เพื่อนำเสนอการเยียวยาบาดแผลฝังใจ ซึ่งช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจประสบการณ์
ของผู้มีบาดแผลฝังใจ ราวกับเป็นประสบการณ์ของตน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
รองศาสตราจารย์ ดร. นัทธนัย ประสานนาม (อาจารย์ที่ปรึกษาโครงการวิจัย)