กลยุทธ์การตลาดต่อการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต

Main Article Content

ภครัต จูดคง
ศรายุธ ทองหมัน

บทคัดย่อ

     การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อศึกษากลยุทธ์การตลาดต่อการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต ศึกษาถึงลักษณะประชากรศาสตร์ของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y กลยุทธ์การตลาดอาหารพื้นเมืองจังหวัดภูเก็ต และการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ นักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต จำนวนทั้งสิ้น 400 ตัวอย่าง เครื่องมือ
ที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ความเบี่ยงเบนมาตรฐาน
การวิเคราะห์ค่า t-test การวิเคราะห์ค่าความแปรปรวนทางเดียว และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน ซึ่งทำการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติทั้งหมดโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูป


     ผลการวิจัยพบว่า นักท่องเที่ยวชาวไทยกลุ่ม Generation Y ในจังหวัดภูเก็ตส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุ 19-24 ปี
สถานภาพโสด อาชีพนักเรียน/นักศึกษา ระดับการศึกษาปริญญาตรี รายได้ต่อเดือนต่ำกว่า 15,001 บาท นักท่องเที่ยวชาวไทยกลุ่ม Generation Y เดินทางท่องเที่ยวมากที่สุด 5 จังหวัด ได้แก่ จังหวัดกรุงเทพมหานคร จังหวัดพังงา จังหวัดสงขลา จังหวัดกระบี่ และจังหวัดตรัง ตามลำดับ ซึ่งกลยุทธ์การตลาดอาหารพื้นเมืองของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต โดยรวมอยู่ในระดับดี และการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต ส่วนใหญ่ มีวัตถุประสงค์ที่ตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองในจังหวัดภูเก็ต คือ เป็นที่นิยมในท้องถิ่น แหล่งข้อมูลข่าวสารที่ตัดสินใจเลือกบริโภคอาหารพื้นเมืองภูเก็ต คือ อินเตอร์เน็ต/เว็บไซต์ โดยมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจการเลือกบริโภคอาหารพื้นเมืองภูเก็ต
ด้วยตัวเอง เลือกบริโภคอาหารพื้นเมืองภูเก็ตจากร้านอาหารทั่วไป จำนวนครั้งที่บริโภคอาหารพื้นเมืองภูเก็ตโดยเฉลี่ยประมาณ
3 ครั้ง มีค่าใช้จ่ายเฉลี่ย ต่อครั้งประมาณ 277 บาท โดยส่วนใหญ่เลือกซื้ออาหารพื้นเมืองจังหวัดภูเก็ต 10 ลำดับมากที่สุด คือ ติ่มซำภูเก็ต หมูฮ้อง ขนมจีนภูเก็ต โลบะ หมี่ฮกเกี้ยน โอต๊าว หมี่ไทย อาโป๊ง หมี่หุ้นกระดูกหมู และโอ๊ะเอ๋ว ตามลำดับ การรับรู้หลังจากการบริโภคอาหารพื้นเมืองจังหวัดภูเก็ต คือ ความโดดเด่น เป็นเอกลักษณ์ของอาหาร สิ่งที่ได้รับจากการรับประทานอาหารพื้นเมืองในจังหวัดภูเก็ต คือ สัมผัสภูเก็ตที่แท้จริง และมีแนวโน้มที่จะกลับมารับประทานอาหารพื้นเมืองจังหวัดภูเก็ตอีกแน่นอน


     ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า


  1. ลักษณะประชากรศาสตร์ของนักท่องเที่ยวชาวไทยกลุ่ม Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต ได้แก่ เพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ รายได้เฉลี่ยต่อเดือน ที่แตกต่างกัน มีการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองในจังหวัดภูเก็ต ด้านค่าใช้จ่ายที่บริโภคอาหารพื้นเมืองภูเก็ตเฉลี่ยต่อครั้ง (บาท) แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ 0.01

  2. ลักษณะประชากรศาสตร์ของนักท่องเที่ยวชาวไทยกลุ่ม Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต ได้แก่ เพศ อายุ รายได้เฉลี่ย
    ต่อเดือน ที่แตกต่างกัน มีการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองในจังหวัดภูเก็ต ด้านการรับรู้หลังจากการบริโภคอาหารพื้นเมืองจังหวัดภูเก็ตแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ 0.01

  3. กลยุทธ์การตลาดอาหารพื้นเมืองในจังหวัดภูเก็ต ด้านผลิตภัณฑ์ มีความสัมพันธ์กับการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมือง
    ของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต ด้านค่าใช้จ่ายที่บริโภคอาหารพื้นเมืองภูเก็ตเฉลี่ยต่อครั้ง (บาท)
    โดยมีความสัมพันธ์ในระดับต่ำ และเป็นไปในทิศทางเดียวกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

  4. กลยุทธ์การตลาดอาหารพื้นเมืองในจังหวัดภูเก็ต ด้านผลิตภัณฑ์ ด้านราคา ด้านสถานที่ ด้านการส่งเสริมการตลาด
    มีความสัมพันธ์กับการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองของนักท่องเที่ยว ชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต ด้านการรับรู้หลังจากการบริโภคอาหารพื้นเมืองจังหวัดภูเก็ต โดยมีความสัมพันธ์ในระดับปานกลางและเป็นไปในทิศทางเดียวกัน
    อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.01

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
จูดคง ภ., & ทองหมัน ศ. (2021). กลยุทธ์การตลาดต่อการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต. วารสารบริหารธุรกิจ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง, 11(1), ุึ67–79. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/fam/article/view/247929
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
ประวัติผู้แต่ง

ศรายุธ ทองหมัน, มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต

คณะวิทยาการจัดการ หลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาวิชาการตลาด

เอกสารอ้างอิง

TAT Review. (2560). Food on the Move. สืบค้นเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2563,

จาก https://www.tatreviewmagazine.com/e-magazine/vol-3-no-1-january-march-2017-2/

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2560). ทิศทางส่งเสริมการท่องเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2563, จาก

https://www.thansettakij.com/content/180778?fbclid=IwAR2buEJb6IMlQ5KK5PgQ0ZzdKTCXpf3s8CI-

wPUip0qFizDv6qa8lQjVU1U

สำนักงานสถิติจังหวัดภูเก็ต. (2562). วิเคราะห์และสรุปสถานการณ์เรื่อง การท่องเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 1 ธันวาคม 2563,

จาก http://phuket.nso.go.th/index.php?option=com_content&view=article&id=373&Itemid=646

ไทยรัฐออนไลน์. (2562). สัดส่วนประชากรประเทศไทยกลุ่มคน Generation Y. สืบค้นเมื่อ 2 ธันวาคม 2563, จาก

https://www.thairath.co.th/newspaper/columns/1618326

Click At Phuket. (2557). อาหารพื้นเมือง ของหรอยภูเก็ต. สืบค้นเมื่อ 2 ธันวาคม 2563,

จาก https://sites.google.com/site/clickatphuket/events

องค์การบริหารส่วนจังหวัดภูเก็ต. (2560). แผนยุทธศาสตร์ Phuket: City of Gastronomy 2560-2564.

สืบค้นเมื่อ 7 ธันวาคม 2563, จาก https://www.phuket.go.th/webpk/file_data/gastronomy/01.pdf

วิทวัส รุ่งเรืองผล. (2558). หลักการตลาด. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ชูชัย สมิทธิไกร. (2562). พฤติกรรมผู้บริโภค. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2535). หลักการตลาด. กรุงเทพฯ: S.M. Circuit Press.

Wiedmer, T. (2015). Generations do differ: Best practices in leading traditionalists, boomers, and

generations X, Y, and Z. Delta Kappa Gamma Bulletin, 82(1), 51.

สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์และกระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2560).

Thailand Internet User Profile 2017. สืบค้นเมื่อ 14 ธันวาคม 2563,

จาก https://dga.or.th/upload/download/file_8e1452be6e47bfd79351c379d0a2a3d5.pdf

ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2551). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. พิมพ์ครั้งที่ 9 กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2563). ถนนย่านเมืองเก่าจังหวัดภูเก็ต. สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2563,

จาก ชุมชนท่องเที่ยวย่านเมืองเก่าภูเก็ต (thailandtourismdirectory.go.th)

วิภาดา เนียมรักษา. (2558). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเลือกซื้ออาหารเพื่อบริโภคของนักท่องเที่ยวชาวไทย

ในตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย

มหาวิทยาลัยศิลปากร.

คเชนทร์ วัฒนะโกศล ศิวาพร พยัคฆนันท์ รุจิเรศ รุ่งสว่าง หทัยชนก รัตนถาวรกิติ และฐานิดา สิทธิเสือ. (2563).

พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่ออาหารพื้นถิ่นจังหวัดสุรินทร์. วารสารมนุษยศาสตร์และ

สังคมศาสตร์, มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

นันจิรา ถาวระ. (2560). พฤติกรรมการซื้ออาหารท้องถิ่นภาคใต้ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร.

สารนิพนธ์ บธ.ม. (การจัดการ). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ภักดี มะนะเวศ. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการใช้บริการร้านอาหารอีสานในเขตกรุงเทพมหานคร.

วารสารวิชาการการตลาดและการจัดการ, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

สุธาสินี วิยาภรณ์ จุฑามาส วัชรวงศ์ทิพย์ จิตตินัน วุฒิกร และญาดา วรรณสุข. (2561). ความพึงพอใจของ

นักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อเอกลักษณ์ของอาหารท้องถิ่นในจังหวัดภูเก็ต. วารสารบัณฑิตศาส์น,

มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.

ธีรภัทร ตียาสุนทรานนท์ และศิริพงศ์ รักใหม่. (2562). พฤติกรรมและปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อความ

พึงพอใจของผู้ใช้บริการร้านอาหารพื้นเมืองในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี.