กลยุทธ์การตลาดต่อการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อศึกษากลยุทธ์การตลาดต่อการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต ศึกษาถึงลักษณะประชากรศาสตร์ของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y กลยุทธ์การตลาดอาหารพื้นเมืองจังหวัดภูเก็ต และการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ นักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต จำนวนทั้งสิ้น 400 ตัวอย่าง เครื่องมือ
ที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ความเบี่ยงเบนมาตรฐาน
การวิเคราะห์ค่า t-test การวิเคราะห์ค่าความแปรปรวนทางเดียว และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน ซึ่งทำการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติทั้งหมดโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูป
ผลการวิจัยพบว่า นักท่องเที่ยวชาวไทยกลุ่ม Generation Y ในจังหวัดภูเก็ตส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุ 19-24 ปี
สถานภาพโสด อาชีพนักเรียน/นักศึกษา ระดับการศึกษาปริญญาตรี รายได้ต่อเดือนต่ำกว่า 15,001 บาท นักท่องเที่ยวชาวไทยกลุ่ม Generation Y เดินทางท่องเที่ยวมากที่สุด 5 จังหวัด ได้แก่ จังหวัดกรุงเทพมหานคร จังหวัดพังงา จังหวัดสงขลา จังหวัดกระบี่ และจังหวัดตรัง ตามลำดับ ซึ่งกลยุทธ์การตลาดอาหารพื้นเมืองของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต โดยรวมอยู่ในระดับดี และการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต ส่วนใหญ่ มีวัตถุประสงค์ที่ตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองในจังหวัดภูเก็ต คือ เป็นที่นิยมในท้องถิ่น แหล่งข้อมูลข่าวสารที่ตัดสินใจเลือกบริโภคอาหารพื้นเมืองภูเก็ต คือ อินเตอร์เน็ต/เว็บไซต์ โดยมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจการเลือกบริโภคอาหารพื้นเมืองภูเก็ต
ด้วยตัวเอง เลือกบริโภคอาหารพื้นเมืองภูเก็ตจากร้านอาหารทั่วไป จำนวนครั้งที่บริโภคอาหารพื้นเมืองภูเก็ตโดยเฉลี่ยประมาณ
3 ครั้ง มีค่าใช้จ่ายเฉลี่ย ต่อครั้งประมาณ 277 บาท โดยส่วนใหญ่เลือกซื้ออาหารพื้นเมืองจังหวัดภูเก็ต 10 ลำดับมากที่สุด คือ ติ่มซำภูเก็ต หมูฮ้อง ขนมจีนภูเก็ต โลบะ หมี่ฮกเกี้ยน โอต๊าว หมี่ไทย อาโป๊ง หมี่หุ้นกระดูกหมู และโอ๊ะเอ๋ว ตามลำดับ การรับรู้หลังจากการบริโภคอาหารพื้นเมืองจังหวัดภูเก็ต คือ ความโดดเด่น เป็นเอกลักษณ์ของอาหาร สิ่งที่ได้รับจากการรับประทานอาหารพื้นเมืองในจังหวัดภูเก็ต คือ สัมผัสภูเก็ตที่แท้จริง และมีแนวโน้มที่จะกลับมารับประทานอาหารพื้นเมืองจังหวัดภูเก็ตอีกแน่นอน
ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า
- ลักษณะประชากรศาสตร์ของนักท่องเที่ยวชาวไทยกลุ่ม Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต ได้แก่ เพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ รายได้เฉลี่ยต่อเดือน ที่แตกต่างกัน มีการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองในจังหวัดภูเก็ต ด้านค่าใช้จ่ายที่บริโภคอาหารพื้นเมืองภูเก็ตเฉลี่ยต่อครั้ง (บาท) แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ 0.01
- ลักษณะประชากรศาสตร์ของนักท่องเที่ยวชาวไทยกลุ่ม Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต ได้แก่ เพศ อายุ รายได้เฉลี่ย
ต่อเดือน ที่แตกต่างกัน มีการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองในจังหวัดภูเก็ต ด้านการรับรู้หลังจากการบริโภคอาหารพื้นเมืองจังหวัดภูเก็ตแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ 0.01 - กลยุทธ์การตลาดอาหารพื้นเมืองในจังหวัดภูเก็ต ด้านผลิตภัณฑ์ มีความสัมพันธ์กับการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมือง
ของนักท่องเที่ยวชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต ด้านค่าใช้จ่ายที่บริโภคอาหารพื้นเมืองภูเก็ตเฉลี่ยต่อครั้ง (บาท)
โดยมีความสัมพันธ์ในระดับต่ำ และเป็นไปในทิศทางเดียวกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 - กลยุทธ์การตลาดอาหารพื้นเมืองในจังหวัดภูเก็ต ด้านผลิตภัณฑ์ ด้านราคา ด้านสถานที่ ด้านการส่งเสริมการตลาด
มีความสัมพันธ์กับการตัดสินใจบริโภคอาหารพื้นเมืองของนักท่องเที่ยว ชาวไทย Generation Y ในจังหวัดภูเก็ต ด้านการรับรู้หลังจากการบริโภคอาหารพื้นเมืองจังหวัดภูเก็ต โดยมีความสัมพันธ์ในระดับปานกลางและเป็นไปในทิศทางเดียวกัน
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.01
Article Details
วารสารบริหารธุรกิจมีทั้งเเบบวารสารออนไลน์เเละวารสารเล่มฉบับ
** บทความหรือข้อคิดเห็นใดๆ ที่ปรากฏในวารสารบริหารธุรกิจ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า
เจ้าคุณทหารลาดกระบัง ฉบับนี้ เป็นความคิดเห็นเฉพาะผู้เขียนบทความแต่ละท่าน กองบรรณาธิการวารสารบริหารธุรกิจ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง เปิดเสรีด้านความคิดและไม่ถือเป็นความรับผิดชอบของ
กองบรรณาธิการ **
** บทความที่ได้ลงตีพิมพ์ในวารสารฉบับนี้ เป็นลิขสิทธิ์ของคณะบริหารธุรกิจ สถาบันเทคโนโลยี พระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกบทความแต่ต้องอ้างอิงแสดงที่มาของวารสารที่นำไปคัดลอกให้ชัดเจน**
เอกสารอ้างอิง
TAT Review. (2560). Food on the Move. สืบค้นเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2563,
จาก https://www.tatreviewmagazine.com/e-magazine/vol-3-no-1-january-march-2017-2/
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2560). ทิศทางส่งเสริมการท่องเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2563, จาก
https://www.thansettakij.com/content/180778?fbclid=IwAR2buEJb6IMlQ5KK5PgQ0ZzdKTCXpf3s8CI-
wPUip0qFizDv6qa8lQjVU1U
สำนักงานสถิติจังหวัดภูเก็ต. (2562). วิเคราะห์และสรุปสถานการณ์เรื่อง การท่องเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 1 ธันวาคม 2563,
จาก http://phuket.nso.go.th/index.php?option=com_content&view=article&id=373&Itemid=646
ไทยรัฐออนไลน์. (2562). สัดส่วนประชากรประเทศไทยกลุ่มคน Generation Y. สืบค้นเมื่อ 2 ธันวาคม 2563, จาก
https://www.thairath.co.th/newspaper/columns/1618326
Click At Phuket. (2557). อาหารพื้นเมือง ของหรอยภูเก็ต. สืบค้นเมื่อ 2 ธันวาคม 2563,
จาก https://sites.google.com/site/clickatphuket/events
องค์การบริหารส่วนจังหวัดภูเก็ต. (2560). แผนยุทธศาสตร์ Phuket: City of Gastronomy 2560-2564.
สืบค้นเมื่อ 7 ธันวาคม 2563, จาก https://www.phuket.go.th/webpk/file_data/gastronomy/01.pdf
วิทวัส รุ่งเรืองผล. (2558). หลักการตลาด. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชูชัย สมิทธิไกร. (2562). พฤติกรรมผู้บริโภค. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2535). หลักการตลาด. กรุงเทพฯ: S.M. Circuit Press.
Wiedmer, T. (2015). Generations do differ: Best practices in leading traditionalists, boomers, and
generations X, Y, and Z. Delta Kappa Gamma Bulletin, 82(1), 51.
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์และกระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2560).
Thailand Internet User Profile 2017. สืบค้นเมื่อ 14 ธันวาคม 2563,
จาก https://dga.or.th/upload/download/file_8e1452be6e47bfd79351c379d0a2a3d5.pdf
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2551). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. พิมพ์ครั้งที่ 9 กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2563). ถนนย่านเมืองเก่าจังหวัดภูเก็ต. สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2563,
จาก ชุมชนท่องเที่ยวย่านเมืองเก่าภูเก็ต (thailandtourismdirectory.go.th)
วิภาดา เนียมรักษา. (2558). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเลือกซื้ออาหารเพื่อบริโภคของนักท่องเที่ยวชาวไทย
ในตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
คเชนทร์ วัฒนะโกศล ศิวาพร พยัคฆนันท์ รุจิเรศ รุ่งสว่าง หทัยชนก รัตนถาวรกิติ และฐานิดา สิทธิเสือ. (2563).
พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่ออาหารพื้นถิ่นจังหวัดสุรินทร์. วารสารมนุษยศาสตร์และ
สังคมศาสตร์, มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
นันจิรา ถาวระ. (2560). พฤติกรรมการซื้ออาหารท้องถิ่นภาคใต้ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร.
สารนิพนธ์ บธ.ม. (การจัดการ). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ภักดี มะนะเวศ. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการใช้บริการร้านอาหารอีสานในเขตกรุงเทพมหานคร.
วารสารวิชาการการตลาดและการจัดการ, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
สุธาสินี วิยาภรณ์ จุฑามาส วัชรวงศ์ทิพย์ จิตตินัน วุฒิกร และญาดา วรรณสุข. (2561). ความพึงพอใจของ
นักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อเอกลักษณ์ของอาหารท้องถิ่นในจังหวัดภูเก็ต. วารสารบัณฑิตศาส์น,
มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
ธีรภัทร ตียาสุนทรานนท์ และศิริพงศ์ รักใหม่. (2562). พฤติกรรมและปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อความ
พึงพอใจของผู้ใช้บริการร้านอาหารพื้นเมืองในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี.