ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวไทย โดยมีปัจจัยส่วนบุคคลเป็นตัวแปรกำกับ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมของนักท่องเที่ยวไทยโดยมีปัจจัยส่วนบุคคลเป็นตัวแปรกำกับ ใช้แบบสอบถามในการเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 559 ชุด และนำผลมาวิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนา วิเคราะห์ความสัมพันธ์ด้วยสถิติ
ค่าสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และสถิติการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณเชิงชั้นในการทดสอบสมมติฐาน โดยผลการวิจัยพบว่ากลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง ร้อยละ 66.55 อายุ 31–40 ปี ร้อยละ 37.39 มีสถานภาพโสด ร้อยละ 60.47 ระดับการศึกษาปริญญาตรี หรือเทียบเท่า ร้อยละ 53.67 เป็นพนักงานบริษัทเอกชน ร้อยละ 34.70 และมีรายได้เฉลี่ยต่อเดือน 20,001–40,000 บาท โดยคิดเป็นร้อยละ 44.54 และจากการวิเคราะห์ความสัมพันธ์พบว่า ทัศนคติต่อสิ่งแวดล้อม (ATE) แรงจูงใจในการท่องเที่ยว (MTT) ประสบการณ์นันทนาการ (RRE) การรับรู้คุณค่า (VLR) ความผูกพันทางสังคม (SCC) มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม (BHE) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (ATE BHE, r = 0.441 (ต่ำ), p < 0.01, MTT BHE, r = 0.426 (ต่ำ), p < 0.01, RRE BHE, r = 0.562 (ปานกลาง), p < 0.01, VLR BHE, r = 0.441 (ต่ำ), p < 0.01, SCC BHE, r = 0.565 (ปานกลาง), p < 0.01) และในการทดสอบสมมติฐานพบว่า ทัศนคติต่อสิ่งแวดล้อมสามารถทำนายพฤติกรรมการรับผิดชอบของนักท่องเที่ยวได้โดยมีตัวแปรสถานภาพโสด (=-2.022, p < 0.01) และสมรส (=-1.512, p < 0.05) เป็นตัวแปรกำกับ มีความผันแปรร่วม (R2) เท่ากับ 0.229 ด้านประสบการณ์นันทนาการสามารถทำนายพฤติกรรมที่รับผิดชอบของนักท่องเที่ยวได้ โดยตัวแปรระดับการศึกษาสูงกว่าปริญญาตรี (=-0.259, p < 0.05) เป็นตัวแปรกำกับ และมีความผันแปรร่วม (R2) เท่ากับ 0.352 และด้านการรับรู้คุณค่าสามารถทำนายพฤติกรรมที่รับผิดชอบของนักท่องเที่ยวได้ โดยมีตัวแปรสถานภาพโสด (=0.375, p < 0.05) เป็นตัวแปรกำกับ และมีความผันแปรร่วม (R2) เท่ากับ 0.226
Article Details
วารสารบริหารธุรกิจมีทั้งเเบบวารสารออนไลน์เเละวารสารเล่มฉบับ
** บทความหรือข้อคิดเห็นใดๆ ที่ปรากฏในวารสารบริหารธุรกิจ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า
เจ้าคุณทหารลาดกระบัง ฉบับนี้ เป็นความคิดเห็นเฉพาะผู้เขียนบทความแต่ละท่าน กองบรรณาธิการวารสารบริหารธุรกิจ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง เปิดเสรีด้านความคิดและไม่ถือเป็นความรับผิดชอบของ
กองบรรณาธิการ **
** บทความที่ได้ลงตีพิมพ์ในวารสารฉบับนี้ เป็นลิขสิทธิ์ของคณะบริหารธุรกิจ สถาบันเทคโนโลยี พระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกบทความแต่ต้องอ้างอิงแสดงที่มาของวารสารที่นำไปคัดลอกให้ชัดเจน**
เอกสารอ้างอิง
พระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหาร กรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
2. กอบกาญจน์ เหรียญทอง. 2556. ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการจัดการการตลาด, มหาวิทยาลัยสยาม.
3. นภวรรณ ฐานะกาญจน์ พงษ์เขียว และจิราภรณ์ เทียมพันธ์พงศ์. (2561). พฤติกรรมการรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมของผู้มาเยือนอุทยานแห่งชาติปางสีดา. Veridian E-Journal, Silpakorn University 11(1), 1707 – 1720.
4. นิรันดร์ จงวุฒิเวศย์ 2550. แนวคิดแนวทางการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: พิมพ์ลักษณ์.
5. Ballantyne, R., Packer, J., & Sutherland, L. A. 2011. Visitors’ memories of wildlife tourism: Implications for the design of powerful interpretive experiences. Tourism management, 32(4), 770-779.
6. Cheng, J. C. H., Chiang, A. H., Yuan, Y., & Huang, M. Y. 2018. “Exploring Antecedents of Green Tourism Behaviors: A Case Study in Suburban Areas of Taipei, Taiwan.” Sustainability 10 (6): 1928.
7. Chiu, Y. T. H., Lee, W. I., & Chen, T. H. 2014. Environmentally responsible behavior in ecotourism: Antecedents and implications. Tourism management, 40, 321-329.
8. Cohen, J. M., & Uphoff, N. T. 1977. Rural development participation: concepts and measures for project design, implementation and evaluation. NY: Rural Development Committee.
9. Lee, T. H., Jan, F. H., & Yang, C. C. 2013. Conceptualizing and measuring environmentally responsible behaviors from the perspective of community-based tourists. Tourism Management, 36, 454-468.
10. Morrison, A., Pearce, P. L., and Rutledge, J. 1998. Tourism: Bridges across continents. McGraw-Hill.
11. Mody, M., Day, J., Sydnor, S., Jaffe, W., & Lehto, X. 2014. The different shades of responsibility: Examining domestic and international travelers' motivations for responsible tourism in India. Tourism Management Perspectives, 12, 113-124.
12. Paul, J., Modi, A., & Patel, J. (2016). Predicting green product consumption using theory of planned behavior and reasoned action. Journal of retailing and consumer services, 29, 123-134.
13. Seppo, E. 1988. The Social Psychology of Leisure and Recreation. University of Iowa, USA.
14. Wang, R. T. 2007. “Improving service quality using quality function deployment the air cargo sector of China Airlines.” Journal of Air Transport Management 13: 221-228.
15. Zgolli, S., & Zaiem, I. 2018. The responsible behavior of tourist: The role of personnel factors and public power and effect on the choice of destination. Arab Economic and Business Journal, 13(2), 168-178.
