แนวทางการจัดการท่องเที่ยวชุมชนชาติพันธุ์ม้ง บ้านตูบค้อ อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยเชิงคุณภาพนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาบริบทการท่องเที่ยวของหมู่บ้านตูบค้อ อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย (2) เพื่อศึกษาแนวทางการจัดการท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติ ประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย ใช้แนวคิดทฤษฎีการจัดการท่องเที่ยวชุมชน แนวคิดการพัฒนาและแนวคิดอัตลักษณ์ในการวิเคราะห์เนื้อหา ผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 25 คน ประกอบด้วย ผู้ใหญ่บ้านตูบค้อ นักวิชาการด้านการท่องเที่ยว ปราชญ์ท้องถิ่น ชาวบ้าน ตูบค้อในการร่วมกันให้ข้อมูล ใช้การสัมภาษณ์ แบบบันทึกข้อมูล การประชุม การสนทนากลุ่มเป็นเครื่องมือในการเก็บ รวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา นำเสนอข้อมูลด้วยการพรรณนาเชิง วิเคราะห์ประกอบภาพถ่าย ผลการศึกษาพบว่า 1) หมู่บ้านตูบค้อเป็นหมู่บ้านหนึ่งในเขตอำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลยที่มีอัตลักษณ์เฉพาะจากการ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่อพยพเข้ามาตั้งถิ่นฐาน มีประวัติศาสตร์การสู้รบ วิถีชีวิต ศิลปวัฒนธรรม ประเพณีที่สามารถนำมา สู่การสร้างจุดขายเพื่อการท่องเที่ยวได้ ส่วนสภาพการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนเองยังไม่เห็นชัดเจน แต่เป็นเพียงส่วน หนึ่งของการท่องเที่ยวของตำบลกกสะทอน และการท่องเที่ยวของจังหวัดเลย 2) แนวทางการจัดการท่องเที่ยวของ หมู่บ้านตูบค้อ พบว่าต้องใช้กระบวนการมีส่วนร่วมในการดำเนินการโดยมีหน่วยงานที่สามารถให้ความรู้ความเข้าใจ เกี่ยวกับการท่องเที่ยว การส่งเสริมและสนับสนุนงบประมาณในการดำเนินการท่องเที่ยวเข้าไปเป็นเจ้าภาพนำทาง โดย คนชุมชนและร่วมจัดการวางแผนให้กับคนในชุมชนเขียนแผนการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชน
Article Details
วารสารบริหารธุรกิจมีทั้งเเบบวารสารออนไลน์เเละวารสารเล่มฉบับ
** บทความหรือข้อคิดเห็นใดๆ ที่ปรากฏในวารสารบริหารธุรกิจ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า
เจ้าคุณทหารลาดกระบัง ฉบับนี้ เป็นความคิดเห็นเฉพาะผู้เขียนบทความแต่ละท่าน กองบรรณาธิการวารสารบริหารธุรกิจ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง เปิดเสรีด้านความคิดและไม่ถือเป็นความรับผิดชอบของ
กองบรรณาธิการ **
** บทความที่ได้ลงตีพิมพ์ในวารสารฉบับนี้ เป็นลิขสิทธิ์ของคณะบริหารธุรกิจ สถาบันเทคโนโลยี พระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกบทความแต่ต้องอ้างอิงแสดงที่มาของวารสารที่นำไปคัดลอกให้ชัดเจน**
เอกสารอ้างอิง
ชัยศนันท์ สมปัญญาธิวงศ์ และ เอื้องไพร วัลลภาชัย. (2559).การศึกษาความพร้อมเพื่อรองรับการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ม้งบ้านตูบค้อ ตำบลกกสะทอน จังหวัดเลย. ใน วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. ฉบับที่ 2 ฉบับที่ 3 เดือนกันยายน–ธันวาคม 2559, หน้า 9-24.
พจนา สอนศรี. (2546). คู่มือการจัดการท่องเทียวโดยชมชน. กรุงเทพฯ : โครงการทองเที่ยว เพื่อชีวิตและธรรมชาติ.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต). (2539). การพัฒนาที่ยั่งยืน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มูลนิธิโกมลคีมทอง.
เพ็ญจันทร์ สังข์แก้ว. (2553). การพัฒนารูปแบบการจัดการองค์กรธุรกิจชุมชนเพื่อการพึ่งตนเองตามแนวเศรษฐกิจ พอเพียงประเภทธุรกิจเกษตรของเกษตรกรปลูกมะขามหวานเพื่อการค้า จังหวัดเพชรบูรณ์. สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฎเพชรบูรณ์.
ไพฑูรย์ พงษ์ศะบุตร และวิลาสวงค์ พงษ์ศะบุตร.(2536). คู่มือการอบรมมัคคุเทศก์ (พิมพ์ครั้งที่3). กรุงเทพฯ :โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีระพล ทองมา. (2559). การท่องเที่ยวโดยชุมชน (Community Based Tourism :CBT) สำหรับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของชุมชนในเขตที่ดินป่าไม้. เข้าถึงจาก http://www.cbt
ยุพาพร รูปงาม. (2545). การส่วนร่วมของข้าราชการสำนักงบประมาณ ในการปฏิรูประบบราชการ. ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์
สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย. (2540). องค์ประกอบของการท่องเที่ยว (Tourism Element). เข้าถึงจาก https://sites.google.com/site/tanapoomza/com เมื่อ 10 มิถุนายน 2560.
สินธุ์ สโรบล. (2008). การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน. ใน ประชาคมวิจัย ฉบับที่ 57 หน้าที่ 15-21.
ระพีพรรณ ทองห่อ และคณะ. (2547). การพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวแบบครบวงจร. กรุงเทพฯ : สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยรามคำแหง. Editorial Team. (2009,February).Creative Economy กับเศรษฐกิจของชาติ. ใน I Design. No.25). หน้า 34-41.
