A Management model of Learning Promotion Center in Mae Fah Luang District Chiang Rai Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research is to develop a management model of Learning Promotion Center in Mae Fah Luang District Chiang Rai Province. The process involves 3 steps as follows: 1) Study the current, desired state and needs assessment of the administration of the Mae Fah Luang District Chiang Rai Province Learning Promotion Center using a questionnaire with 60 teachers of the Mae Fah Luang District Chiang Rai Province Learning Promotion Center, the average data and standard deviation and the priority index of essential needs were analyzed. 2) Create a learning promotion center management model using a structured interview form. In a seminar involving 7 experts, content analysis was conducted. 3) Evaluation of the management model of the Learning Promotion Center using the accuracy and feasibility assessment form by 15 stakeholders, the averages and standard deviation were analyzed. The research results were found as follows;
A Management model of Learning Promotion Center in Mae Fah Luang District Chiang Rai Province found that there is a format name: “Integrated management model between formal and subjective for the Management model of Learning Promotion Center in Mae Fah Luang District Chiang Rai Province by adhering to the king’s philosophy base” as a base consisting of 4 principles, 3 objectives and 8 elements of the learning promotion center management model. The model evaluation for accuracy and feasibility is at a high level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแหงชาติ พุทธศักราช 2542 และแกไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2)พุทธศักราช 2545. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
_______. (2560). แนวทางการดำเนินงาน โครงการสถานศึกษาน้อมนำศาสตร์พระราชา สู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน กระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ: สำนักส่งเสริมกิจการการศึกษา สำนักงานปลัดกระทรวงกระทรวงศึกษาธิการ.
พระมหาธีรเพชร มาตพงษ์. (2561). การสังเคราะห์รูปแบบการบริหารงานวิชาการโรงเรียน พระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัยสยาม.
วันฤดี ปุยะติ. (2564). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการด้านการงานอาชีพสู่ความเป็นเลิศของโรงเรียนในโครงการพัฒนาเด็กและเยาวชนในถิ่นทุรกันดาร ตามพระราชดำริสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้ากรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ. 7(2): 86-98.
สอาดลักษณ์ จงคล้ายกลาง. (2556). การพัฒนารูปแบบการบริหารเพื่อเสริมสร้างพลังอานาจของครูในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2550). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุดมพร อมรธรรม. (2549). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงพระเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
Bush, T. (2003). Theories of Educational Leadership and Management. (3rd ed.). London: SAGE Publications Ltd.
Joyce, B., & Weil, M. (1996). Model of Teaching. (5th ed.). Boston: Allyn and Bacon.
Phengsawat, W. (2010). Research on developing models. Rajabhat Sakon Nakhon University Journal. 2(4): 2-14. [In Thai]
Udomsree, T. (2015). The School Management Model to Enhance the Professional Learning Community in Classroom Action Research. (Ph.D. Independent study in Educational Administration Division. Faculty of Education, Chulalongkorn University). [In Thai]