ผลของโปรแกรมพัฒนาสมรรถนะการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยา ของนักเรียนเพื่อนที่ปรึกษา
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ ๑) เพื่อศึกษาแนวคิด ทฤษฎี การพัฒนาสมรรถนะการปรึกษาของนักเรียนเพื่อนที่ปรึกษาตามหลักจิตวิทยาและหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา ๒) เพื่อสร้างโปรแกรมพัฒนาสมรรถนะการปรึกษาตามแนวพุทธจิตวิทยาของนักเรียนเพื่อนที่ปรึกษา และ
๓) เพื่อทดลองและเสนอผลของโปรแกรมพัฒนาสมรรถนะการปรึกษาตามแนวพุทธจิตวิทยาของนักเรียนเพื่อนที่ปรึกษา เป็นงานวิจัยแบบผสานวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพกับการวิจัยกึ่งทดลอง ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน ๙ คน และนักเรียนจำนวน ๓๖ คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ ๑๘ คน วิเคราะห์ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ Pair t-test ผลการวิจัยพบว่า ๑) แนวคิดทางจิตวิทยาที่มาประยุกต์ใช้กับการพัฒนาสมรรถนะของนักเรียนเพื่อนที่ปรึกษา ประกอบด้วย คุณลักษณะของนักเรียนเพื่อนที่ปรึกษา ความรู้เกี่ยวกับการปรึกษา เจตคติต่อการปรึกษา และทักษะการปรึกษา โดยหลักการสำคัญที่เป็นในการส่งเสริม ได้แก่ การใช้หลักจิตวิทยาของกลุ่มเพื่อน ๒) โปรแกรมพัฒนามีการ
บูรณาการแนวคิดทางจิตวิทยา กระบวนการปรึกษา และหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาด้วยหลักอริยสัจ ๔ และทักษะกระบวนการการปรึกษาแนวพุทธ ภายใต้โปรแกรม “เพื่อนใจวัย Tweens” ประกอบด้วย กิจกรรม จำนวน ๑๖ กิจกรรม ๆ ละ ๖๐-๑๒๐ นาที จำนวน ๔ ครั้ง รวม ๓ เดือน และ ๓) สมรรถนะการปรึกษาตามแนวพุทธจิตวิทยาของนักเรียนเพื่อนที่ปรึกษาหลังเข้าอบรมด้วยโปรแกรม และหลังระยะการติดตามผล มีค่าสูงกว่าก่อนเข้าอบรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .๐๕ และหลังการเข้าร่วมอบรม กลุ่มทดลองมีคะแนนสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .๐๕
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้เป็นความคิดเห็นส่วนผู้แต่ง กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
วศิน อินทสระ. อริยสัจ ๔. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธรรมดา, ๒๕๔๘.
พระมหาพงศกร ธานงุกโร (สิมพา). “พุทธสันติวิธีการให้การปรึกษาของสามเณรเพื่อนที่ปรึกษา กรณีศึกษา: โรงเรียนวัดไผ่ดำ แผนกสามัญศึกษา”. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสันติศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๖๓.
พระมหาสุเทพ สุทฺธิญาโณ (ธนิกกุล). “โปรแกรมพัฒนาสมรรถนะการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาของพระสงฆ์ด้านการเยียวยาจิตใจผู้ป่วย”. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพุทธจิตวิทยา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๖๑.
จันทิมา ทอดสนิท และฉันทนา กล่อมจิต. “ผลของโปรแกรมการพัฒนาความสามารถในการให้คำปรึกษาของเพื่อนที่ปรึกษา”. วารสารศึกษาศาสตร์. ปีที่ ๕ ฉบับที่ ๑ (มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๔): ๒๒-๒๖.
นพพร แสงทอง และคณะ. “การเสริมสร้างสมรรถนะการให้คำปรึกษาของนักเรียนเพื่อนที่ปรึกษาโดยการฝึกอบรมเชิงจิตวิทยา”. วารสารวิจัยทางการศึกษา. ปีที่ ๑๖ ฉบับที่ ๑ (มกราคม-มิถุนายน ๒๕๖๔): ๑๔-๒๖.
พระอนันตชัย อภินนฺโท (ขันโพธิ์น้อย). “หลักธรรมที่เกี่ยวกับการให้คำปรึกษาตามแนวพุทธจิตวิทยา”. วารสารพุทธจิตวิทยา. ปีที่ ๓ ฉบับที่ ๑ (มกราคม-มิถุนายน ๒๕๖๑): ๕๒-๖๖.
โสรีช์ โพธิแก้ว. “การสงเคราะห์หลักอริยสัจ ๔ สู่กระบวนการปรึกษาเชิงจิตวิทยา”. เอกสารประกอบการเรียนการสอน สาขาวิชาจิตวิทยาการปรึกษา. คณะจิตวิทยา: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๕๓. (อัดสำเนา).
ภาษาอังกฤษ
Cowie, H. & Sharp, S. Peer Counselling in Schools a Time to Listen. London: David Fulton, 1996.
Roberts, E.B. & Borders, L.D. “Supervision of School Counselors: Administrative, Program, and Counseling”. The School Counselor. Vol. 41 No. 3 (January 1994): 149-157.
Rogers, C.R. Psychotherapy and Personality Change. Chicago: University Press, 1967.
Rose Mueni Luti-Mallei et al. “Impact of Student Leaders’ Participation in School Peer Counseling Programs on Learners’ Discipline in Public and Private Secondary Schools in Machakos Sub-County, Kenya”. International Journal of Learning and Development, Macro Think Institute. Vol. 13 (2023): 126-147.
Ryan C. Harra & Ivan Vargas. “A Peer-based Mentoring Program for Reducing Anxiety and Depression Symptoms among College Students: A Preliminary Study”. Journal of American College Health. [Online]. Source: DOI: 10.1080/ 07448481. 2023. 2172580 [9 February 2024].