การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของวัดสารอดภายใต้กรอบ บวร
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้ดำเนินการในรูปแบบอริยสัจจ์โมเดล ภายใต้กรอบการวิจัยตามบันได ๙ขั้น สำหรับการตอบวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์บริบท สภาพปัญหา ความต้องการจำเป็น เพื่อศึกษาวิเคราะห์พุทธสันติวิธีที่เอื้อและเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของวัดสารอดภายใต้กรอบบวร เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม แนวทางการสัมภาษณ์เชิงลึก จัดประชุมสัมมนาวิชาการ สนทนากลุ่มเฉพาะ การสังเกตแบบมีส่วนร่วมและไม่มีส่วนร่วม ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน ๕๐ คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิง คุณภาพ
ผลการวิจัย ๑) บริบทการท่องเที่ยวในปัจจุบันโดยความร่วมมือกันระหว่างคนในชุมชนมีจุดแข็งระหว่างบวร “บ้าน วัด ราชการ” ส่วนสภาพปัญหามีการบริหารจัดการยังไม่เป็นระบบ ขาดจุดบริการ ขาดการอำนวยความสะดวก ส่วนความต้องการให้วัดสารอดเป็นศูนย์กลางการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมเพราะเป็นศูนย์กลางของชุมชนในเขตราษฎร์บูรณะ ๒) พุทธสันติวิธีที่เอื้อ คือ หลักอริยสัจสี่ ๓) การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมวัดสารอด เรียกว่า BAIPHO Model มีองค์ประกอบอยู่ ๖ ประการ คือ B = Boss ผู้นำ A = Activity I = Information P = Peace ความสงบ H = Highlight โดดเด่น O = Owner ความเป็นเจ้าของ การศึกษาครั้งนี้ทำได้องค์ความรู้ใหม่ ๔ ส ได้แก่ ๑. สะอาด ๒. สะดวก ๓. สงบ ๔. สว่าง การพัฒนาการด้านกายภาพมีการก่อสร้างห้องน้ำและการตีเส้นถนน การพัฒนาทางด้านการอบรม มีการจัดมัคคุเทศก์รุ่น๑แก่นักเรียนวัดสารอด
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้เป็นความคิดเห็นส่วนผู้แต่ง กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป
เอกสารอ้างอิง
กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม, ไหว้พระ ๑๐ วัด สืบสิริสวัสดิ์ ๑๐ รัชกาล, (กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม, ๒๕๕๙), หน้า ๖.
กรรณิกา คำดี, “วัดและศาสนสถานในมิติของการท่องเที่ยว”, วารสารบัณฑิตศึกษา มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ปีที่ ๔ ฉบับที่ ๒ (กรกฎาคม - ธันวาคม ๒๕๕๘): ๑๗๗ - ๑๗๘.
ขวัญนภา สุขคร และคณะ, ฝ่ายสาธารณูปการ มหาเถรสมาคม,
“การศึกษาวิจัยเรื่องยุทธศาสตร์การจัดการการท่องเที่ยวเชิงบูร ณาการ: ตามแนวคิดลำปางเมืองที่ไม่หมุนตามกาลเวลา”, รายงานการวิจัย, (ศูนย์การศึกษานอกที่ตั้งลำปาง: มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, ๒๕๖๐), หน้า ก-ค.
แผนยุทธศาสตร์และแนวปฏิบัติโครงการวัด ประชา รัฐ สร้างสุข พ.ศ. ๒๕๖๑ - ๒๕๖๕, (นนทบุรี: นิติธรรมการพิมพ์, ๒๕๖๒), หน้า ๑๒.
ฝ่ายสาธารณูปการ มหาเถรสมาคม,
แผนยุทธศาสตร์และแนวปฏิบัติโครงการวัด ประชา รัฐ สร้างสุข พ.ศ. ๒๕๖๑ - ๒๕๖๕, (นนทบุรี: นิติธรรมการพิมพ์, ๒๕๖๒), หน้า ๑๙.
พระปลัดบุญเลิศ กตปุญฺโญ (สุทธิมาลย์), “การจัดการการท่องเที่ยวเชิงพุทธ: กรณีศึกษา วัดใหญ่บางปลากด”, วิทยานิพนธ์พุทธศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา, (บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๖๐), บทคัดย่อ.
พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส, พุทธสันติวิธี:
การบูรณาการหลักการและเครื่องมือจัดการความขัดแย้ง, (กรุงเทพมหานคร: บริษัท ๒๑เซ็นจูรี่ จำกัด, ๒๕๕๔), หน้า ๑๕.
พระราชวรเมธี และคณะ, พระสุธีรัตนบัณฑิต ดร. (สุทิตย์ อาภากโร) และคณะ,
แผนยุทธศาสตร์การปฏิรูปกิจการพระพุทธศาสนา ๒๕๖๐ – ๒๕๗๙ “การนำนโยบายสู่การปฏิบัติ”, [ออนไลน์] แหล่งที่มา: http://www.buddhism4. com/web/ download/book%201.pdf [๑๒ มีนาคม ๒๕๖๕].
“การท่องเที่ยวทางศาสนาและวัฒนธรรม: นโยบาย ผลกระทบ และการจัดการเชิงเครือข่าย
เพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกร่วมทางประวัติศาสตร์และทางวัฒนธรรม ของประชาคมอาเซียน”, รายงานการวิจัย, (สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.) และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.), ๒๕๖๐), บทคัดย่อ.
สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, ร่างยุทธศาสตร์ชาติ ฉบับเสนอสภานิติแห่งชาติ มิถุนายน ๒๕๖๑, [ออนไลน์], แหล่งที่มา:
http://www.nesdb.go.th/download/document/SAC/NS_Draft planJune2018F.pdf [๑๕ กันยายน ๒๕๖๕].
อรศรี งามวิทยาพงศ์ และคณะ, กลยุทธ์ฟื้นวัด คืนธรรม นำเมือง, (กรุงเทพมหานคร: สถานบันอาศรมศิลป์, ๒๕๖๐), หน้า ๑๓.