การพลิกฟื้นภาคอุตสาหกรรมไทยในโครงการ EEC ควบคู่ความรับผิดชอบต่อสังคมที่ดีตามหลักพุทธธรรม

บทคัดย่อ

สืบเนื่องจากการที่ประเทศไทยต้องประสบปัญหาเศรษฐกิจถดถอย ความสามารถในการแข่งขันในตลาดโลกลดน้อยลง ส่งผลกระทบต่อรายได้ด้านการส่งออก และทำให้คนไทยต้องติดอยู่กับกับดักรายได้ปานกลาง รัฐบาลจึงได้ริเริ่มและผลักดันโครงการ EEC โดยมุ่งที่จะพลิกฟื้นภาคอุตสาหกรรมให้เป็นตัวจักรสำคัญในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศ โดยได้กำหนด                ๑๒ กลุ่มอุตสาหกรรมเป้าหมายที่ต้องการมุ่งพัฒนา แต่อย่างไรก็ตาม สภาพปัญหาโดยรวมของภาคอุตสาหกรรมไทยยังคงมีอยู่หลายประการ อาทิ ปัญหาการพึ่งพาต่างประเทศ ปัญหาการแข่งขัน และปัญหาการย้ายฐานการลงทุน เป็นต้น รัฐบาลจึงได้หาแนวทางการพลิกฟื้นภาคอุตสาหกรรมไทยด้วยวิธีการต่างๆ เพื่อให้ภาคอุตสาหกรรมขยายตัว และเข้มแข็งขึ้น อาทิ มาตรการส่งเสริมการลงทุน ส่งเสริมการวิจัยและพัฒนา ส่งเสริมความร่วมมือกับต่างประเทศ เป็นต้น เมื่อเกิด             การขยายตัวของภาคอุตสาหกรรม แน่นอนว่าย่อมส่งผลกระทบและนำมาซึ่งปัญหาต่างๆ ต่อชุมชนโดยรอบ อาทิ ปัญหาที่ดินทำกิน ปัญหาสิ่งแวดล้อม ปัญหามลภาวะ และปัญหาด้านทรัพยากร ดังนั้นแนวคิดการพัฒนาภาคอุตสาหกรรมควรเกิดขึ้นควบคู่ไปกับแนวคิดความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร เพื่อให้ภาคอุตสาหกรรมและชุมชนอยู่รวมกันได้อย่างปกติสุข  เกิดการพัฒนาอย่างยั่งยืน ตามหลักพุทธธรรมที่เรียกว่า สังคหวัตถุ ๔ หมายถึง ธรรมที่เป็นที่ตั้งแห่งการสงเคราะห์กัน ธรรมเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวน้ำใจ ให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และอยู่ร่วมกันด้วยความรักความปรารถนาดีต่อกันถือเป็นการพัฒนาอย่างแท้จริง

คำสำคัญ :  อุตสาหกรรม,  ความรับผิดชอบต่อสังคม,  หลักพุทธธรรม