ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคอาหารของพระสงฆ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงพรรณนาภาคตัดขวาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการบริโภคอาหาร และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคอาหารของพระสงฆ์ เก็บข้อมูลจากพระสงฆ์จำนวน ๑๔๗ รูป วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติพรรณนา สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และค่าความแปรปรวนพหุคูณทางเดียว ผลการศึกษาวิจัย พบว่า พระสงฆ์มีพฤติกรรมการบริโภคอาหารที่ถูกหลักอนามัย และมีประโยชน์ต่อร่างกายในระดับปานกลาง (=๓.๑๗, S.D.=๑.๐๐ ) โดยพบพฤติกรรมการบริโภคภัตตาหารเช้าจากการบิณฑบาต และอาหารปรุงสุกใหม่จากแม่ครัว บริโภคผัก และผลไม้ตามฤดูกาลในระดับมาก พฤติกรรมการบริโภคภัตตาหารเพล อาหารจำพวกแกง ของหมักดอง เครื่องดื่มที่มีน้ำตาลสูงในระดับปานกลาง และมีพฤติกรรมการบริโภคในระดับต่ำ เรื่องการบริโภคข้าวเหนียว และพบปัจจัยส่วนบุคคลในเรื่องของอายุ พรรษา และระดับการศึกษาสูงสุดทางธรรมของพระสงฆ์มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคอาหารของพระสงฆ์ (r=๐.๒๒, ๐.๑๗๖ และ ๐.๔๒๖ ตามลำดับ) และปัจจัยด้านภาวะสุขภาพในเรื่องการมีโรคประจำตัวมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคของพระสงฆ์ (r=๐.๔๕๑)
Article Details
บทความนี้เป็นความคิดเห็นส่วนผู้แต่ง กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป
References
ก.นราธโร. ปาฏิโมกขสังวรศีล. ขอนแก่น: ธรรมะอินเทรนด์; ๒๕๕๗.
กุลวดี เข่งวา. การศึกษาพฤติกรรมการบริโภคอาหารของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี. ปริญญาสาธารณสุขศาสตรบัณฑิต. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี; ๒๕๕๙.
จงจิตร อังคทะวานิช. ตักบาตร ถาม (สุขภาพ) พระ. อินเทอร์เน็ต. ๒๕๖๒ สืบค้นเมื่อวันที่ ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒. จาก: http://www.thaihealth.or.th.
ชุมพล ตันวัฒนเสรี และลุยง วีระนาวิน. ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการบริโภคอาหารที่ถูกสุขลักษณะของพระสงฆ์ในเขตจังหวัดนครปฐม. วารสารวิทยาบริการมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. ๒๕๕๗; ๒๕(๓): ๔๘-๕๘.
ณัจฉรียา คำยัง, กุหลาบ รัตนสัจธรรม, อนามัย เทศกะทึก และสุนิศา แสงจันทร์. สถานการณ์และการจัดการอาหารที่มีฉลากระบุวันหมดอายุภายในวัดพุทธ. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์. ๒๕๖๐; ๑๓(๒): ๘๔-๙๖.
ทองดี สุรเตโช, พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ชุดคำวัด. อินเทอร์เน็ต. ๒๕๖๒.สืบค้นเมื่อวันที่ ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒. จาก: http://www.schoolnet.net.th/library/create-web/1000/religion/1000-4567.html.
บุญชม ศรีสะอาด. การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ ๘). กรุงเทพฯ: สุวีริยยสาสน์; ๒๕๕๓.
มินตรา สาระรักษ์, วรารัตน์ สังวะลี และวิลาศ คำแพงศรี. ความชุกและปัจจัยที่สัมพันธ์กับการเจ็บป่วยด้วยโรคเรื้อรังของพระภิกษุสงฆ์ อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. ๒๕๖๐; ๑๙(๑): ๓๗-๔๘.
โมลี วนิชสุวรรณ. สภาวะสุขภาพของพระสงฆ์ อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารวิชาการสาธารณสุข. ๒๕๕๑; ๑๗: ๘๙๗-๙๐๓.
รุ่งฟ้า โต๊ะ ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคอาหารนอกรั้วโรงเรียนของนักเรียนในสังกัดสานักงานเขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร. วารสารฉบับภาษาไทยสาขามนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ. ๒๕๕๘; ๘(๓): ๗๘๑-๗๙๒.
ศนิกานต์ ศรีมณี,ชนิดา มัททวางกูร, พรพิมล ภูมิฤทธิกุล, กุลธิดา จันทร์เจริญ, เนตร หงส์ไกรเลิศ และนารี รมย์นุกูล. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการบริโภคของพระภิกษุสงฆ์และพฤติกรรมการถวายภัตตาหารของประชาชนในเขตภาษีเจริญ. รายงานผลการวิจัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสยาม; ๒๕๕๖.
ศราวิณ ผาจันทร์ และเบญจา มุกตพันธุ์. ภาวะโภชนาการและการบริโภคอาหารของพระสงฆ์ในอำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. ศรีนคริทร์เวชสาร.๒๕๕๘; ๓๐(๖): ๕๕๒-๕๖๑.
ศรีบังอร สุวรรณพานิช. ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการบริโภคอาหารของนักศึกษาสถาบัน.การพลศึกษา วิทยาเขตกระบี่.วารสารวิชาการ สถาบันการพลศึกษา. ๒๕๕๕; ๔(๑): ๒๙-๔๑.
สุวัฒสัน รักขันโท และคณะ. พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของพระภิกษุในเขตภาคใต้ตอนบน. (รายงานวิจัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย) กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย; ๒๕๕๑. ๗๕.