การท่องเที่ยวสู่แดนพุทธภูมิตามหลักบุญกิริยาวัตถุ

บทคัดย่อ

บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยเรื่อง “การท่องเที่ยวสู่แดนพุทธภูมิตามหลักบุญกิริยาวัตถุ” มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบ กระบวนการจัดการ และเสนอผลการท่องเที่ยวสู่แดนพุทธภูมิตามหลักบุญกิริยาวัตถุ เป็นการวิจัยแบบผสมผสานของเชิงคุณภาพและเชิงปฏิบัติการอย่างมีส่วนร่วม ผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ นักท่องเที่ยวไทย จำนวน ๒๐ ราย ใช้การคัดเลือกแบบเจาะจง อายุ ๔๐ ปีขึ้นไป การศึกษาระดับปริญญาตรีขึ้นไป ทำงานหลากหลายอาชีพ ไม่คำนึงถึงรายได้ ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบ “TBM” เป็นพิธีกรรมที่ได้จากการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมและทางพระพุทธศาสนาใช้หลักบุญกิริยาวัตถุเป็นหัวใจ เริ่มต้นด้วยการเรียนรู้พระสูตรที่สอดคล้องกับการไปเยือนสังเวชนียสถานทั้ง ๔ แห่ง ต่อจากนั้นนำมาใคร่ครวญธรรม ลงมือปฏิบัติ มีเป้าหมายเพื่อพัฒนาและยกระดับจิตใจ จนเกิดผลผ่านกิจกรรมหลัก ๖ กิจกรรม ซึ่งส่วนของผลการท่องเที่ยวนั้น เห็นได้จากความรู้สึกและประสบการณ์ที่นักท่องเที่ยวได้รับ การเปลี่ยนแปลงจากการสั่งสมบุญกิริยาวัตถุทั้งจากการได้เห็น การได้ยิน การได้กลิ่น การได้ลิ้มรส การได้สัมผัส ตลอดจน ปัญหา อุปสรรค ข้อเสนอแนะ และผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจากการตระหนักถึงความสำคัญที่กลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลักตกลงดำเนินการร่วมกัน