Transfer of Local Wisdom on Suea Kok (Reed Mat) Weaving

Main Article Content

สุกัญญา ดวงอุปมา
ภัทรพร ภาระนาค

Abstract

The purpose of study of  the transfer of the local wisdom on reed weaving was to transfer the knowledge and skills of reed weaving. The participatory action research (PAR) was used as the research design and the filed study technique was used to collect the data. The sample were 30 people in Kham Phai village, Muang district, Kalasin province. The results revealed that the knowledge of reed weaving including raw materials and equipment, weaving procedures, the product development, and the preservation of local patterns of weaving. It is recommended that exchange of  knowledge and skill improvement among the weavers should be encouraged in order to produce products of better quality. Such activities can promote unity and love among people in the community and the reed weaving can be a source of their income and a way to preserve the local wisdom of reed weaving.

Article Details

How to Cite
[1]
ดวงอุปมา ส. and ภาระนาค ภ. 2018. Transfer of Local Wisdom on Suea Kok (Reed Mat) Weaving. Journal for Community Development and Life Quality. 1, 3 (Jul. 2018), 195–203.
Section
Research Articles

References

กรรณิกา พิมลศรี และอดิศร เรือลม. 2556. ศักยภาพทางการท่องเที่ยวเมืองชายแดนภูซาง จังหวัดพะเยา ในการเชื่อมโยงกับประเทศเพื่อนบ้าน อนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต 1(2): 7-19.

คณะกรรมการอำนวยการคัดสรรสุดยอดหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ไทย. 2549. คู่มือการคัดสรรสุดยอดหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์. สำนักนายกรัฐมนตรี, กรุงเทพฯ.

ชลธี เจริญรัฐ. 2547. การเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชนและเศรษฐกิจฐานราก ตำบลหนองไฮ อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี. คณะวิทยาการจัดการ สถาบันราชภัฏอุดรธานี, อุดรธานี.

ชูเกียรติ ลีสุวรรณ. 2535. ระบบการเรียนรู้ที่มีอยู่ในท้องถิ่นชนบทภาคเหนือ. รายงานการวิจัยเชียงใหม่. คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัย เชียงใหม่, เชียงใหม่.

ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. 2540. วัฒนธรรมไทยกับขบวนการเปลี่ยนแปลงสังคม. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

ณรงค์ สมพงษ์ ศศิฉาย ธนะมัย และสุรชัย ประเสริฐสรวย. 2555. การจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นแบบมีส่วนร่วมของชุมชน ที่มีต่อการพัฒนาการศึกษา และอาชีพการเกษตรในท้องถิ่น. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์ 27(1): 97-109.

ทรงคุณ จันทจร. 2555. การประยุกต์ใช้ภูมิปัญญาพื้นบ้านด้านการจัดการการผลิตเสื่อกกเชิงพาณิชย์ จังหวัดมหาสารคาม. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.

ทศพร ศิริสัมพันธ์. 2556. ชุมชนเข้มแข็ง สังคมน่าอยู่ เศรษฐกิจยั่งยืน ด้วยงานวิจัย. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต 1(2): 1-5.

บุญชม ศรีสะอาด. 2543. การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 6. สุวีริยาสาส์น, กรุงเทพฯ.

ปวินรัตน์ แซ่ตั้ง. 2556. การเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ผ้าทอย้อมสีธรรมชาติ ผ่านกระบวนการย้อมสีธรรมชาติ โดยการใช้ สารช่วยย้อม จากน้ำพุร้อนแจ้ซ้อน อําเภอเมืองปาน จังหวัดลําปาง. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต 1(1): 9-22.

ปนัดดา พูนทองหลาง. 2548. การพัฒนาผลิตภัณฑ์ที่ทำจากต้นกกของกลุ่มทอเสื่อกกบ้านระกาศ หมู่ 4 ตำบลบ้านระกาศ อำเภอบางบ่อ จังหวัดสมุทรปราการ. วิทยานิพนธ์เศรษฐศาสตร์มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฎธนบุรี, กรุงเทพฯ.

ประเวศ วะสี. 2533. การสร้างคลังภูมิปัญญาไทยเพื่อการศึกษา. เอกสารประกอบการสัมมนาทางวิชาการ เนื่องในงานวัฒนธรรมพื้นบ้าน 33 เรื่องภูมิปัญญาชาวบ้าน. สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ, กรุงเทพฯ.

ยุพาวดี น้อยวังคลัง และพิทักษ์ น้อยวังคลัง. 2543. การศึกษากระบวนการย้อมสีเส้นกกด้วยสีธรรมชาติ กับสีวิทยาศาสตร์ และกระบวนการทอ รวมทั้งการแปรรูปผลิตภัณฑ์จากเสื่อกก. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.

สำนักงานจังหวัดกาฬสินธุ์. 2556. การส่งเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่น. (ระบบออนไลน์). แหล่งข้อมูล: http:// www.kalasin.go.th/ (8 กันยายน 2556).

สุชาดา จักรพิสุทธิ์. 2547. การศึกษาทางเลือกของชุมชน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น 27 (4): 18 – 23.

องค์การบริหารส่วนตำบล. 2554. องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กระทรวงมหาดไทย. กรุงเทพฯ.