Empowering Local Guides in Nong Han Kumphawapi Wetland, Udon Thani Province

Main Article Content

พลอยระดา ภูมี
วรวัฒน์ ทิพจ้อย
ณัฏฐนันธ์ สุวรรณวงก์

Abstract

The purposes of the study were 1) to study how to develop potentials of local guides and 2) to study level of knowledge and satisfaction of a local guide in NonghanKhumphawapi wetland, Udon Thani Province. A short-term course on developing potentials of local tourist guides on was offered. Participants were 31 representatives from the community in the area. Data was collected from questionnaire and project assessment. The statistics applied were the mean and the percentages. The result revealed that the participants shown the overview of awareness at a high level. The level of knowledge in each item found; 1)role of local guide, 2)resource conservation, environmental conservation and ecological, and 3) safety of tourists and laws for the tourism industry, has most  level (78.92, 78.00 and 84.30 %, respectively).The knowledge of sustainable tourism was at the  high level (65.00%). And local knowledge had middle level (47.40%).  Satisfaction assessment of activity was at the   middle level (=3.49).

Article Details

How to Cite
[1]
ภูมี พ., ทิพจ้อย ว. and สุวรรณวงก์ ณ. 2018. Empowering Local Guides in Nong Han Kumphawapi Wetland, Udon Thani Province. Journal for Community Development and Life Quality. 4, 2 (Jun. 2018), 249–260.
Section
Research Articles

References

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. 2554. แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติพ.ศ. 2555-2559. (ระบบออนไลน์). แหล่งข้อมูล: www.tica.or.th/images/ plan_tourism2555-2559/2555-2559.pdf‎ (30 เมษายน 2555).

งามนิจ กุลกัน. 2556. การจัดการองค์ความรู้ทางวัฒนธรรมท้องถิ่นของตำบลอ้อมเกร็ด อำเภอปากเกร็ดจังหวัดนนทบุรี. วารสารกระแสวัฒนธรรม 14 (25): 18–30.

นงจฐศรมย์ สุวรรณพิมล สมจิต โยธะคง และพรชุลีย์ นิลวิเศษ. มปป. ความพึงพอใจของผู้เข้ารับการฝึกอบรมการทำสมุนไพรของศูนย์กสิ กรรมสมุนไพรไท เขาขุนอินทร์ตำบลป่ายุบใน อำเภอวังจันทร์ จังหวัดระยอง. การประชุมเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ครั้งที่ 2. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ตำบลบางพูด อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี, นนทบุรี. 12 หน้า.

ประโยชน์ ส่งกลิ่น. 2558.การจัดการการท่องเที่ยวท้องถิ่น กรณีศึกษาการจัดการท่องเที่ยวบ้านซะซอม อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารการเมืองการปกครอง (ประชาสังคม– การบริหารท้องถิ่นและการปกครองท้องถิ่น –นโยบายของรัฐ) 5(1): 105–117.

ปริวรรต สมนึก. 2555. การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านภูกับการอนุรักษ์วัฒนธรรม. วารสารคณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี 8(1): 1–36.

พิมพรรณ รังสิกรรพุม. 2553. การจัดการมัคคุเทศก์ท้องถิ่นโดยชุมชนบนพื้นที่สูงตำบลทุ่งสมออำเภอเขาค้อจังหวัดเพชรบูรณ์. รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์. มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชนบูรณ์, เพชรบูรณ์. 73 หน้า.

สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี. 2555. รายงานผลการศึกษาการประชาสัมพันธ์โครงการอนุรักษ์ฟื้นฟูแหล่งน้ำห้วยหลวง – หนองหานกุมภวาปีจังหวัดอุดรธานีโดยกระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชน. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี; อุดรธานี,หน้า 22 – 91.

อรจนา จันทรประยูร, วราภรณ์ดวงแสง, อนุวัตเชื้อเย็น, วลัยลดาถาวรมงคลกิจ, วัชรีวรรณศศิผลินและนายวิวัฒน์ประสานสุข. 2554. การพัฒนาศักยภาพมัคคุเทศก์ท้องถิ่นในพื้นที่ตำบลป่าไผ่อำเภอสันทรายจังหวัดเชียงใหม่. งบประมาณวิจัยของคณะพัฒนาการท่องเที่ยวประจำปี 2554, มหาวิทยาลัยแม่โจ้; เชียงใหม่,หน้า 31 – 49.

อระนุช โกศล และโชคชัย สุทธาเวศ. 2557. การจัดการด้านการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเพื่อรองรับการเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. วารสารการเมืองการปกครองประเด็นปัญหาปัจจุบันในอาเซียน, ปีที่ 4 ฉบับที่ 1กันยายน 2556–กุมภาพันธ์; มหาสารคาม, หน้า 220 – 232.