Community Welfare: Balancing Between Giving and Taking
Main Article Content
Abstract
Community welfare is welfare organized by a community based on mutual assistance among people in the community. Thus, community welfare is established to guarantee that people in the community have security in life. There has been community welfare established using community’s existing capital, and community welfare enhanced by support of state organizations which can activate it to a broader extent. The social welfare promotion act (2nd edition) B.C. 2550 has supported community welfare to move forwards, especially in community wellness. Nevertheless, the concept of community welfare will have no value at all, if it is not practically implemented, particularly in the context of community management where it is expected to cover everyone in every age range from birth to death. There have also been new types of welfare added which would lead to more new ways to create welfare from community’s original capital. Eventually, balance will take place between giving and taking among people in the community which will make the community stronger and with better quality of life.
Article Details
The Editorial Board claims a right to review and correct all articles submitted for publishing
References
กีรติ ยศยิ่งยง. 2550. การบริหารสังคม: แนวคิดและกระบวนการ พิมพ์ครั้งที่ 2. มิสเตอร์ ก๊อปปี้, กรุงเทพฯ. 263 หน้า.
เกวลี เครือจักร และ สุนทรี สุรัตน์. 2558. รูปแบบการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุโดยกระบวนการมีส่วนร่วมขององค์การปกครองส่วนท้องถิ่น เครือข่ายภาคประชาสังคม และชมรมผู้สูงอายุเทศบาลตำบลแม่จัน อำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต 3(2): 161-171.
โกวิทย์ พวงงาม. 2554. ชุมชนท้องถิ่นสวัสดิการ: ข้อเสนอสวัสดิการสังคมมิติใหม่. หน้า 413-430. ใน: ภาวนา พัฒนศรี และคณะ (บก.). การประชุมวิชาการสังคมสงเคราะห์ศาสตร์และสวัสดิการสังคมระดับชาติ ประจำปี 2554. เจปริ้นท์, กรุงเทพฯ.
จุฑารัตน์ แสงทอง. 2557. ผู้สูงอายุ: การเรียกคืน “คุณค่าในตนเอง” ผ่านบทบาทอาสาสมัคร. วารสารรูสมิแล 35(2): 81-92.
ชัยพร พิบูลศิริ. 2551. การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จการจัดสวัสดิการสังคมขององค์กรชุมชน. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์ 48(1): 57-84.
ธนพัต ปลอดคง และวันชัย ธรรมสัจการ. 2556. แนวคิดกลุ่มออมทรัพย์เพื่อการผลิตสู่ผลที่เกิดขึ้นต่อสมาชิกและชุมชน: กรณีศึกษากลุ่มออมทรัพย์เพื่อสวัสดิการและการผลิต ตำบลคลองเปียะ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ 7(2): 65-73.
ปัทมาวดี โพชนุกูล ซูซูกิ. 2552. วรรณกรรมปริทัศน์และการสังเคราะห์ความรู้ เรื่อง”สวัสดิการชุมชนในประเทศไทย”. พิสิษฐ์ ไทย ออฟเซต, กรุงเทพฯ. 110 หน้า.
พรรณทิพย์ เพชรมาก. 2554. สวัสดิการชุมชน: พลังการจัดการตนเองของชุมชน. หน้า 396-412. ใน: ภาวนา พัฒนศรี และคณะ (บก.). การประชุมวิชาการสังคมสงเคราะห์ศาสตร์และสวัสดิการสังคมระดับชาติ ประจำปี 2554. เจปริ้นท์, กรุงเทพฯ.
ยุวดี ไวทยะโชติ. 2555. ผู้สูงอายุ: คุณภาพชีวิตกับนโยบายเบี้ยยังชีพ. วารสารปัญญาภิวัฒน์ 4(1): 133-140.
ระพีพรรณ คำหอม. 2557. สวัสดิการสังคมกับสังคมไทย. พิมพ์ครั้งที่ 4 (แก้ไขเพิ่มเติม). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ. 360 หน้า.
วิชุลดา มาตันบุญ. 2550. การจัดการกองทุนชุมชนในชนบท: กรณีศึกษาชุมชนพื้นราบ. วนิดาการพิมพ์, เชียงใหม่. 120 หน้า.
สราวุฒิ พงษ์พิพัฒน์. 2558. การจัดการความรู้ด้านการออกกำลังกายแบบมีส่วนร่วมของชุมชนตำบลแม่กา จังหวัดพะเยา. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต 3(2): 185-194.
สโรชพันธุ์ สุภาวรรณ์ และ ชไมพร กาญจนกิจสกุล. 2557. การประกอบสร้างภาพลักษณ์ของผู้สูงอายุ. วารสารสังคมศาสตร์ 10(1): 93-136.
สันติ ถิรพัฒน์ อนันต์ชัย คงจันทร์ และเสกสรร เกียรติ สุไพบูลย์. 2555. ความยั่งยืนของกองทุนสวัสดิการชุมชน. วารสารจุฬาลงกรณ์ธุรกิจปริทัศน์ 34(134): 1-28.
สุธิดา แจ้งประจักษ์. 2557. รูปแบบการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาตำบลหนองรี อำเภอเมืองชลบุรี จังหวัดชลบุรี. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ 22(38): 25-49.
สิทธิพัทธ์ เลิศศรีชัยนนท์. 2556. องค์กรการเงินชุมชนกับการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารปัญญาภิวัฒน์ 4(2): 148-160.
สิริรัตน์ เกียรติปฐมชัย และ สมบูรณ์ เจริญจิระตระกูล. 2555. ปัญหาการจัดการกองทุนการออมและสวัสดิการชุมชน. วารสารเศรษฐศาสตร์ปริทัศน์ 6(1): 107-133.
อาแว มะแส. 2555. การจัดสวัสดิการชุมชนผ่านกลุ่มออมทรัพย์: ทางเลือกในการลดความเหลื่อมล้ำทางสังคมในชนบทไทย. วารสารพัฒนาสังคม 14(2): 19-38.