การศึกษาอุปมาโวหารจีนในนวนิยายรางวัลโนเบล ฉบับแปลภาษาไทย เรื่องตำนานรักทุ่งสีเพลิง (红高粱)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วิจัยเรื่อง การศึกษาอุปมาโวหารจีนในนวนิยายรางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม ฉบับแปลภาษาไทย เรื่อง ตำนานรักทุ่งสีเพลิง (红高粱) มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อวิเคราะห์ความหมายของคำอุปมาในภาษาจีน 2) เพื่อศึกษารูปแบบประโยคการอุปมาในภาษาจีนฉบับแปลภาษาไทย 3) เพื่อศึกษาประเภทของสิ่งที่ถูกเปรียบเทียบถึงในการอุปมาโวหารจีน 4) เพื่อศึกษาประเภทของการอุปมาที่ถูกเปรียบเทียบถึงมากที่สุดและน้อยที่สุด เครื่องมือที่ใช้ในการทำวิจัยคือ ในนวนิยายรางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม ฉบับแปลภาษาไทย เรื่อง ตำนานรักทุ่งสีเพลิง (红高粱)
ผลการวิจัยพบว่า 1) ความหมายของคำอุปมาในภาษาจีน คือความเข้าใจของมนุษย์ ประสบการณ์หรือปฏิสัมพันธ์ต่างๆในชีวิตประจำวันที่ทำให้เกิดการสร้างระบบความคิดหรือมโนทัศน์ขึ้นซึ่งเป็นพื้นฐานในการถ่ายโอนความหมายหรือเชื่อมโยงความสัมพันธ์ของความหมายต้นไปยังความหมายปลายทางโดยที่มีจุดเชื่อมโยงที่เหมาะสมและมี concept ภาพแบบเดียวกัน 2) รูปแบบประโยคการอุปมาในภาษาจีนฉบับแปลภาษาไทยจะเหมือนกับรูปแบบประโยคภาษาไทยที่มีการใช้คำเปรียบเปรยเป็นจุดเชื่อมโยงมโนทัศน์ โดยมีทั้งหมด 15 คำ 3) ประเภทของสิ่งที่ถูกเปรียบเทียบถึงในการอุปมาโวหารจีน พบว่า มีประโยคที่ใช้อุปมาโวหารจีนประเภทอุปมา (Analogy) ทั้งหมด 372 ประโยค และสามารถแบ่งประเภทของความหมายได้ทั้งหมด 52 ประเภท และ 4) ประเภทของการอุปมาที่ถูกเปรียบเทียบถึงมากที่สุด 3 อันดับแรกคือ ท่าทาง เสียง ดอกไม้ และประเภทที่ถูกเปรียบเทียบน้อยที่สุดมี 11 ประเภท คือ สัตว์ ของเหลว อาวุธ ประติมากรรม เครื่องจักรกล พืช เวลา ความโกรธ วัสดุ วัตถุและรูปร่าง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ฐิติชญา อัครเดชเรืองศรี (2562). การศึกษาการใช้คำอุปมาอุปไมยในนวนิยายเรื่อง อันนา คาเรนินา ของเลียฟ ตัลสตอย. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระมหาทองสุข. (2560). การศึกษาวิเคราะห์ความสำคัญของการใช้อุปมาเพื่อสื่อธรรมที่ปรากฏในคัมภีร์โอปัมมวรรค. พระนครศรีอยุธยา : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
พระครูชิโนวาทธำรง (ปรีดา ปีติธมฺโม) และ อรรถพงษ์ ผิวเหลือง. (2564). วิเคราะห์การใช้คำอุปมาเชิงภาษาศาสตร์ในวรรณกรรมของพระพรหมโมลี (วิลาศ ญาณวโร), วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์ ศิลปากร. 7(1), 299-316.
มั่วเหยียน. (2557). ตำนานรักทุ่งสีเพลิง Red Sorghum [红高粱] (ประเทืองพร วิรัชโภคี, ผู้แปล,รศ.ดร. ตรีศิลป์ บุญขจรม, คำนิยม). กรุงเทพ:เอโนเวล.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา.(2557). มโนทัศน์. สืบค้นเมื่อ 9 กันยายน 2567, จาก http://legacy.orst.go.th/?knowledges.
สิทธา พินิจภูวดล และคณะ. (2514). การเขียนและการพูด. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
He, W. (2020, December). A Brief Discussion on the Narrative Charm of "Red Sorghum”, Yalujiang Literary Monthly Journal. 2020(12), 60.
Li, W. (2018). Animal Imagery in Mo Yan's Novels. China : Kashgar University.
