การบริหารจัดการของภาครัฐด้านสังคมผู้สูงอายุด้วยเทคโนโลยีดิจิทัลของประเทศไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
ประเทศไทยกำลังก้าวเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุอย่างเต็มรูปแบบในปี 2567 ซึ่งการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างประชากรดังกล่าว ส่งผลกระทบต่อสังคมไทยในหลายมิติ เช่น ด้านเศรษฐกิจ ถึงแม้ว่ากำลังซื้อของผู้สูงอายุมีบทบาทสำคัญ แต่จำนวนผู้สูงอายุที่เพิ่มสูงขึ้น อาจส่งผลต่อภาระค่าใช้จ่ายในด้านสวัสดิการและการดูแลสุขภาพของครอบครัวและภาครัฐ และส่งผลต่อด้านสังคม เนื่องจากครอบครัวไทยมีขนาดเล็กลง จึงส่งผลให้ผู้สูงอายุบางส่วนต้องเผชิญกับปัญหาความเหงา ขาดแคลนผู้ดูแล และส่งผลต่อเนื่องไปยังปัญหาด้านสุขภาพ ทั้งด้านสุขภาพจิต สุขภาพกาย ความรู้ความเข้าใจต่อความสำคัญของในการนำเอาเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ในการบริหารจัดการของภาครัฐ เช่น การดูแลและการบริการ แก่ผู้สูงอายุ และครอบครัว จึงมีความน่าสนใจอย่างมากในปัจจุบัน การบริหารจัดการของภาครัฐให้มีการบริหารจัดการที่ดีขึ้นภายใต้นวัตกรรมและเทคโนโลยีดิจิทัลเป็นสิ่งที่ท้าทาย แก่ทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง ในการบริหารจัดการสังคมผู้สูงอายุของภาครัฐ มีความจำเป็นที่จะต้องเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ในบริหารจัดการและบริการแก่ประชาชน บทความวิชาการนี้ครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ เพื่อชี้ให้เห็นถึงความสำคัญในการบริหารจัดการของภาครัฐด้านสังคมผู้สูงอายุด้วยเทคโนโลยีดิจิทัล เพื่อนำเสนอแนวทางการบริหารจัดการของการบริหารจัดการของภาครัฐด้านสังคมผู้สูงอายุด้วยเทคโนโลยีดิจิทัลต่างประเทศ เพื่อเสนอแนวทางการการบริหารจัดการของภาครัฐด้านสังคมผู้สูงอายุของประเทศไทยSDCA+ในการจะนำด้วยเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ การศึกษาครั้งนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ซึ่งเครื่องมือใน การศึกษา คือ เอกสาร ตำรา เอกสารอิเล็กทรอนิกส์ และบทความวิชาการต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง การวิเคราะห์ใช้วิธีการวิเคราะห์หาแก่นสาระ (Thematic Analysis) และการวิเคราะห์ข้อมูลในเอกสาร(Document Analysis) ผลจากการศึกษาพบว่า การบริหารจัดการงานภาครัฐในส่วนของการดูแลสังคมผู้สูงอายุในต่างประเทศ พบว่าหลายประเทศนำเอาวงจร SDCA ว่าใช้ในการบริหารจัดการ ในการนำเอาเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ในสังคมผู้สูงอายุ เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพและประสิทธิผลในการนำเอาเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ในสังคมและใช้กับผู้สูงอายุให้เหมาะสม กับบริบทของประเทศ ดังนั้นผู้ศึกษาจึงนำเสนอแนวทางการนำเอาเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ในสังคมและใช้กับผู้สูงอายุ ในประเทศไทย ด้วยการประยุกต์เอาวงจร SDCA ทั้งSDCA (Standardize-Do-Check-Act) และ SDCA (Support, Develop, Connect, Activate) มาประยุกต์ใช้ทั้งในมิติของวงจรคุณภาพการบริหารและมิติในเชิงปฏิบัติการ ก็จะทำให้ SDCA+ ถูกนำมาใช้อย่างมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น เพื่อให้ประเทศไทยมีสังคมผู้สูงอายุที่มีคุณภาพในการบริหารจัดการที่ดีภายใต้สังคมยุคดิจิทัล
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ กรมกิจการผู้สูงอายุ. ข้อมูลและรายงานเกี่ยวกับนโยบายและโครงการสำหรับผู้สูงอายุปี 2566 .สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2567,จาก http://www.dop.go.th.
กระทรวงมหาดไทย กรมการปกครอง. ข้อมูลและรายงานเกี่ยวกับสถิติจำนวนผู้สูงอายุ สถิติจำนวนประชากรแยกรายอายุปี2566. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2567, จาก https://stat.bora.dopa.go.th/new_stat/webPage/statByAge.php.
กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. แผนปฏิบัติราชการระยะ 5 ปี พ.ศ. 2560 - 2565. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2567, จาก http://www.mdes.go.th.
กิตติพัฒน์ นนทบุทมะดุล (2557). บูรณาการแนวคิดว่าด้วยคุณภาพชีวิต ใน การสัมมนาผลงานวิชาการระดับ บัณฑิตศึกษา, วารสารสังคมสงเคราะห์ศาสตร์และสวัสดิการสังคมระดับชาติ. 2557. 20-25.
วสันต์ เหลืองประภัสร์. (2548). การจัดการภาครัฐแนวใหม่กับการบริหารปกครองในระบอบประชาธิปไตย สองกระแสความคิดในการบริหารจัดการภาครัฐลูกค้าหรือพลเมือง.วารสารรัฐศาสตร์สาร( คลังสารสนเทศของสถาบันนิติบัญญัติ). 26(2), 128.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. การวิจัยและรายงานเกี่ยวกับประชากรผู้สูงอายุในประเทศไทย (2564). สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน2567, จาก http://www.ipsr.mahidol.ac.th.
อารยา แซ่โล๊ก, ภมร ขันธะหัตถ์, และธนิศร ยืนยง.(2566). การจัดการภาครัฐแนวใหม่และการพัฒนาผู้สูงอายุที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในจังหวัดราชบุรี, วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์). 17(1), 300-315.
องค์การสหประชาชาติ (UN). (ม.ป.ป.). รายงานเกี่ยวกับการพัฒนาและส่งเสริมสิทธิผู้สูงอายุ ปี 2566. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2567, จาก https://www.un.org/development/desa/ageing/.
องค์การอนามัยโลก (WHO). (ม.ป.ป.). รายงานและแนวทางเกี่ยวกับการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุ. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2567, จาก https://www.who.int/ageing/health.
Department of Health and Social Care. (2020). Digital Health and Care Technology for Older Adults 2020. Retrieved June 25, 2024, from: http://www.gov.uk.
Fayol, H. (1949). General and Industrial Management. London: Pitman Publishing.
Kumar, R., & Jain, K. (2019). Application of the SDCA Cycle in Management, Journal of Management Studies. 35(2), 123-135.
Lim, S., & Tan, H. (2021). Enhancing Digital Literacy Among Seniors: The Singapore Experience, Asian Journal of Gerontology & Geriatrics, 16(1), 45-56.
Ministry of Health, Labour and Welfare. (2020). Annual Health, Labour and Welfare Report. Tokyo: MHLW.
Ministry of Health Singapore. (2021). Healthcare 2020 Masterplan. Singapore: MOH.
National Health Service (NHS). (2021). NHS Long Term Plan. London: NHS.
National University of Singapore. (2020). Retrieved June 26, 2024, from: https://nus.edu.sg/andhttps://www.imda.gov.sg/-/media/imda/files/inner/about-us/newsroom/media-releases/2016/0329_seniors-and-students-foster-new-bonds-through-it-bootcamp/2---silver-infocomm-initiative-factsheet-mar-2016.pdf.
Parker, L. D., & Ritson, P. (2005). Revisiting Fayol: Anticipating contemporary management, British Journal of Management. 16(3), 175-194.
Robotics for Care. (2021). Use of Robots in Elderly Care in Japan Retrieved June 25, 2024, from: http://examplelink.
Smith, J., & Lee, A. (2020). Implementing Continuous Improvement Processes Using the SDCA Cycle, Business Process Management Journal. 26(4), 789-805.
Tan, W., & Chan, Y. (2020). Digital Inclusion for Elderly in Singapore: Case Study of Silver Infocomm Initiative, Singapore Journal of Social Sciences. 14(3), 112-130.
Wren, D. A., Bedeian, A. G., & Breeze, J. D. (2002). The foundations of Henri Fayol’s administrative theory, Management Decision. 40(9), 906-918.