การสำรวจจุดเสี่ยงและประเมินความเสี่ยงภัยพิบัติน้ำท่วมอย่างมีส่วนร่วม ตำบลเชิงแส อำเภอกระแสสินธุ์ จังหวัดสงขลา
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปัญหาน้ำท่วมซ้ำซากในตำบลเชิงแส ริมทะเลสาบสงขลาเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความเสี่ยงและสำรวจจุดเสี่ยงน้ำท่วมอย่างมีส่วนร่วม การประเมินความเสี่ยงใช้ข้อมูลภัยพิบัติและผลกระทบในอดีต ส่วนการสำรวจจุดเสี่ยงใช้วิธีการแบ่งโซนพื้นที่ แล้วจึงกำหนดตำแหน่งจุดเสี่ยงและลงสำรวจ เน้นการทำงานเพิ่มศักยภาพชุมชนเพื่อยกระดับศักยภาพในการจัดการภัยพิบัติ ผลการศึกษาการประเมินพื้นที่เสี่ยง พบว่า เมื่อเกิดภัยระดับน้ำท่วมปานกลางถึงรุนแรงมากนั้นเริ่มส่งผลกระทบต่อโซนที่อยู่อาศัยและพื้นที่เกษตรกรรมจะได้รับผลกระทบระดับปานกลาง ขณะที่ภูเขาและชายฝั่งทะเลได้รับผลกระทบน้อย ส่วนการระบุจุดเสี่ยงที่ทำให้เกิดน้ำท่วม พบว่า มีจุดเสี่ยงทั้งหมด 45 จุด ชุมชนเลือก 20 จุด เป็นจุดเร่งด่วนที่ต้องแก้ปัญหา มากกว่าครึ่งเป็นปัญหาการระบายน้ำ การขวางทางน้ำของถนน หรือทำให้ทางน้ำธรรมชาติเดิมให้มีขนาดเล็กลง ซึ่งมีทั้งที่อยู่ในชุมชน พื้นที่เกษตรกรรม และระบบคลองที่เชื่อมกับทะเลสาบสงขลา ข้อเสนอในการแก้ปัญหา ควรเน้นโครงการแก้ปัญหาตามจุดที่ได้ระบุไว้ ทำให้พื้นที่มีการระบายน้ำดีขึ้น ทั้งระดับท่อระบายน้ำในชุมชน คูน้ำในพื้นที่เกษตร และควบคุมน้ำในลำคลองสายหลัก และควรนำข้อเสนอจากงานวิจัยเข้าหารือและทำงานอย่างมีส่วนร่วมกับภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง นอกจากนี้ควรจัดตั้งคณะทำงานชุมชนเพื่อผลักดันการแก้ปัญหาและคงแนวทางการทำงานร่วมกันระหว่างชุมชนกับนักวิชาการ เพื่อสร้างการแก้ไขปัญหาอย่างเป็นรูปธรรมและเป็นต้นแบบการจัดการน้ำท่วมโดยมีชุมชนเป็นฐาน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมชลประทาน. (2555). โครงการศึกษาความเหมาะสมการแก้ไขปัญหาอุทกภัยคาบสมุทรสทิงพระ จังหวัดสงขลา. กรุงเทพฯ : กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.
กรมทรัพยากรน้ำ. (2554). โครงการการวิจัยด้านทรัพยากรน้ำ: การบริหารจัดการทรัพยากรน้ำแบบผสมผสาน (IWRM) ในพื้นที่ลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา. กรุงเทพฯ : กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย. (2557). การลดความเสี่ยงจากภัยพิบัติ สู่การพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ : กระทรวงมหาดไทย.
กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย. (2559). การลดความเสี่ยงจากสาธารณภัย. กรุงเทพฯ : กระทรวงมหาดไทย.
โกวิทย์ ทะลิทอง และคณะ. (2562). โครงการศึกษาการสร้างระบบการจัดการน้ำร่วมกันของชุมชนและหน่วยงานชลประทานเพื่อแก้ไขปัญหาน้ำในการทำนาของตำบลเชิงแส อำเภอกระแสสินธุ์ จังหวัดสงขลา. (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ไชยวัฒน์ รงค์สยามานนท์ และคณะ. (2563). โครงการการพัฒนากลไกชุมชนในการจัดการความเสี่ยงจากอุทกภัยโดยมีชุมชนเป็นฐาน อำเภอกระแสสินธุ์ จังหวัดสงขลา. (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ธิรพันธ์ จันทร์ทอง, สุวดี ทองสุกปลั่ง และ หรรษาสุขสิน. (2564). พื้นที่เสี่ยงภัยน้ำท่วมและมาตรการบรรเทาภัยในเขตเมืองนครศรีธรรมราช, สาระศาสตร์. 1(1), 250-262.
นิลุบล สู่พานิช. (2549). แนวทางการปฏิบัติงานสำหรับผู้ปฏิบัติงานภาคสนามในการจัดการความเสี่ยงจากภัยพิบัติโดยอาศัยชุมชนเป็นฐานในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย กระทรวงมหาดไทย.
ประเสริฐ ปอนถิ่น พระครูสาทรธรรมสิทธิ์ โสภา ปอนถิ่น. (2564). แนวทางการบริหารจัดการภัยพิบัติทางธรรมชาติของชุมชน: ศึกษากรณี ชุมชนบ้านจันทร์ และชุมชนบ้านเด่น ตำบลบ้านจันทร์ อำเภอกัลยาณิวัฒนา จังหวัดเชียงใหม่, วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ. 6(7), 482-497.
ปัณฑิตา ตันวัฒนะ. (2563). การ รู้-รับ-ปรับ-ฟื้น ของชุมชนจากภัยพิบัติ ฉบับชุมชนและนักปฏิบัติ. สถาบันวิจัยสภาวะแวดล้อม:จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรเทพ ศิริวนารังสรรค์. (2554). การจัดการความเสี่ยงจากภัยพิบัติโดยอาศัยชุมชนเป็นฐาน, วารสารสมาคมเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย. 1(3), 236-241.
พลภัทร เหมวรรณ. (2564). คู่มือพัฒนาการบริหารจัดการความเสี่ยงภัยพิบัติร่วมกันระดับพื้นที่: แนวทางเพื่อการลดทอนความเสี่ยงภัยพิบัติและการจัดการภัยพิบัติอย่างเป็นระบบที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัย และนวัตกรรม (สกสว.).
พลภัทร เหมสุวรรณ. (2560). การพัฒนากลไกการจัดการความเสี่ยงภัยพิบัติ (อุทกภัย) บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: พื้นที่อำเภอเวียงสา จังหวัดน่าน. สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2564, จาก https://csdi.or.th/wp-content/uploads/2018/09/01-Area_Based_DRM_in_Wiang_Sa_Phonpat2.pdf.
พีรพัฒน์ โกศลศักดิ์สกุล, นูรมา สามะ, วัลภา ฐาน์กาญจน์, โชติรส ศรีระสันต์ และ แวอามีเนาะห์ สุหลง. (2562). การติดตามและประเมินผลโครงการฟื้นฟู เสริมสร้างศักยภาพ และเตรียมความพร้อมของชุมชนหลังประสบอุทกภัย พื้นที่เทศบาลตำบลเชิงแส อำเภอกระแสสินธุ์ จังหวัดสงขลา. (รายงานการวิจัย). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ยุพนรัตน์ พงษ์นัยรัตน์ และ ณพงศ์ นพเกตุ. (2563). การบริหารจัดการน้ำท่วมที่เหมาะสมสำหรับชุมชนพาณิชยกรรมในเมือง กรณีศึกษาชุมชนเมืองในจังหวัดอุบลราชธานี, วารสารสังคมวิจัยและพัฒนา. 2(4), 22-50.
สรวิศ วิฑูรทัศน์, Marqueza Cathalina Reyes, และ Matthew Sarsycki. (2559). คู่มือการประเมินความเสี่ยงจากภัยพิบัติ. กรุงเทพฯ : สำนักงานโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ.
หนังสือพิมพ์มติชนออนไลน์. (2560). น้ำท่วมสงขลาวิกฤต คาบสมุทรสทิงพระ 4 อำเภอ “อ่วม” โรงเรียนปิด 62 โรงอาหารสัตว์ขาดแคลน (ออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2564, จาก https://www.matichon.co.th/region.
Puntita Tanwattana.(2018) Systematizing Community-Based Disaster Risk Management (CBDRM): Case of urban flood-prone community in Thailand upstream area, International Journal of Disaster Risk Reduction. 28, 798-812.