การศึกษาเนื้อหาทางวัฒนธรรมที่ปรากฎในหนังสือเรียนภาษาเกาหลีเบื้องต้นสำหรับชาวต่างชาติเล่ม1-1
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิธีการนำเสนอเนื้อหาด้านวัฒนธรรมที่ปรากฏในหนังสือเรียนภาษาเกาหลีเบื้องต้นสำหรับผู้เรียนชาวต่างชาติเพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาการผลิตหนังสือเรียนภาษาเกาหลีแก่ผู้เรียนชาวไทย โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพวิเคราะห์เนื้อหาด้านวัฒนธรรมในหนังสือเรียนภาษาเกาหลีเบื้องต้นของสถาบันสอนภาษาในประเทศเกาหลีใต้จำนวน 5 เล่ม ได้แก่ 1) 서강 한국어1A (Sogang Korean New Series 1A) 2) 연세 한국어 1-1 (Yonsei Korean 1-1) 3) 서울대 한국어 1A (Seoul University Korean Student’s book 1A) 4) 이화 한국어 1-1 (Ehwa Korean1-1) และ 5) 세종한국어1 (Sejong Korean1) ผลการวิจัยพบว่า หนังสือเรียนภาษาเกาหลีเบื้องต้นสำหรับผู้เรียนชาวต่างชาติทุกเล่มมีการนำเสนอเนื้อหาด้านวัฒนธรรมไปในทิศทางเดียวกัน และเชื่อมโยงกับเนื้อหาหลักทางด้านภาษาในแต่ละบทเรียน มุ่งเน้นการนำเสนอเนื้อหาด้านวัฒนธรรมใน 2 มิติหลัก คือ มิติด้านวิถีการดำเนินชีวิตและมิติด้านผลผลิตที่บุคคลในวัฒนธรรมนั้นสร้างประดิษฐ์ขึ้นมา แบ่งเป็นประเด็นทางวัฒนธรรมในหนังสือ ได้แก่เรื่อง มารยาทและวิธีการทักทาย, อาหาร, สถานที่ท่องเที่ยว, ฤดูกาล และกิจกรรมวันหยุดของคนเกาหลี เพื่อเป็นการสร้างความเข้าใจอันดีให้กับผู้เรียนที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กมล บุษบรรณ์. (2555). นโยบายการสอนรายวิชาที่เกี่ยวข้องกับสังคมและวัฒนธรรมเกาหลี, ใน ดำรง ฐานดี ปริศวร์ ยิ้นเสน พุทธชาติ โปธิบาล (บรรณาธิการ), เบิกฟ้าเกาหลี: สังคม วัฒนธรรม ภาษา การสอน. 298-303. กรุงเทพฯ : คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ชนยา ด่านสวัสดิ์, สิรจิตต์ เดชอมรชัย และจุฑามาศ ประมูลมาก. (2554). การเปลี่ยนแปลงเนื้อหา วัฒนธรรมในแบบเรียนภาษาฝรั่งเศสสำหรับชาวต่างชาติ, วารสารมนุษยศาสตร์. 18(1), 98- 112.
ชนิดาภา ไตรสัตยา. (2555). การวิเคราะห์วัฒนธรรมที่แฝงอยู่ในบทอ่านภาษาอังกฤษ ระดับมัธยมศึกษาตอนต้นในเขตพื้นที่การศึกษาจังหวัดชุมพร. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). เพชรบุรี : มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
ฌองส์ ฮวันซึงและปริศวร์ ยิ้นเสน. (2557). 600ปี ความสัมพันธ์ไทย-เกาหลี. สงขลา : ชานเมือง.
นวลทิพย์ เพิ่มเกษร. (2547). การสอนภาษาและวัฒนธรรมไทยแก่ชาวต่างประเทศ, วรรณวิทัศน์. 4(1), 268-278.
ผ่าน บาลโพธิ์. (2531). เทคนิคการสอดแทรกวัฒนธรรมในการสอนภาษา, วารสารภาษาปริทัศน์. 9(1), 5-10.
วัลยาพร นาวีการ. (2527). บทบาทของวัฒนธรรมในการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศ, วารสารภาษาปริทัศน์. 5(1), 68-74.
ศรัญญา วาหะรักษ์และชลลดา เลาหวิริยานนท์. (2558). อคติในการนำเสนอเนื้อหาทางวัฒนธรรมในหนังสือเรียนภาษาอังกฤษ, วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์. 32(2), 91-112.
สุธาพร ฉายะรถี. (2558). การสื่อสารข้ามวัฒนธรรมกับการสอนภาษาอังกฤษ, ใน สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม (บรรณาธิการ), การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐมครั้งที่7. 313-317. นครปฐม : มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
สุภัทรา อักษรนุเคราะห์. (2535). การสอนทักษะทางภาษาและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Chittikan Lakariya. (2022). Presentation of Cultural Content through Teaching Materials for a General Education Course in Korean Language and Culture at Thaksin University student. In Faculty of Humanities and Social Sciences Chiang Mai Rajabhat University (Eds), The 15th International Conference on Korean Studies (2022) “Teaching Strategies and Teaching Methods in Korean Studies” 117- 129. Chiang Mai: Chiang Mai Rajabhat University.
Ewha Language Center. (2012). Ewha Korean 1-1. Seoul: Ewha University.
Kim Song-hee. (2019). Sogang Korean New Series 1A. Seoul: Korean Language Education Center, Sogang University.
King Sejong institute. (2011). 세종한국1. Seoul: The National Institute of The Korean Language.
Korean Language Institute of Yonsei University. (2017). Yonsei Korean 1-1. Seoul: Yonsei University.
Language Education Institute of Seoul National University. (2016). 서울대 한국어 1A Student’s Book. Seoul: Seoul National University.
홍 혜련. (2012). 태국대학생을 위한 한국어교육, 두번째 한국학대회. 쪽. 방콕: 인문대학 람캄헹대학교.
