ปัจจัยที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานในระดับดีเด่นของบุคลากรสายวิชาการ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการได้รับผลการประเมินการปฏิบัติงานในระดับดีเด่นของบุคลากรสายวิชาการ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ บุคลากรสายวิชาการที่มีสถานภาพการจ้างเป็นพนักงานมหาวิทยาลัยและไม่ดำรงตำแหน่งบริหารระดับหัวหน้าสาขาวิชาขึ้นไป และอยู่ปฏิบัติงานครบ 12 เดือน ในรอบปีการประเมิน ผลการปฏิบัติงานเป็นข้อมูลของปีประเมิน 2561-2565 จำนวน 201 คน ใช้วิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบบันทึกข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ และร้อยละ ค่าสถิติเพื่อทดสอบความสัมพันธ์ ได้แก่ ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของ Spearman's rho เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรอิสระด้วยกันเอง การทดสอบไคสแควร์วิเคราะห์หาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการได้รับผลการประเมินการปฏิบัติงานในระดับดีเด่น และการวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกส์แบบไบนารีเพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรอิสระและตัวแปรตาม ผลการศึกษาพบว่า 1) ตำแหน่งทางวิชาการส่งผลต่อการได้รับผลการประเมินการปฏิบัติงานในระดับดีเด่นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยพบว่าบุคลากรสายวิชาการที่มีตำแหน่งรองศาสตราจารย์ และตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ มีโอกาสได้รับผลการประเมินการปฏิบัติงานในระดับดีเด่นมากกว่าตำแหน่งอาจารย์ 9.803 และ 2.785 เท่า ตามลำดับ และ 2) บุคลากรสายวิชาการที่มีปริมาณหน่วยภาระงานอื่น ๆ ในระดับสูง มีโอกาสได้รับผลการประเมินการปฏิบัติงานในระดับดีเด่น มากกว่าบุคลากรสายวิชาการที่มีปริมาณหน่วยภาระงานอื่น ๆ ระดับต่ำ 4.947 เท่า