วิถีการผลิตกาแฟของเกษตรกรบ้านควนขี้แรด อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา

ผู้แต่ง

  • ศันสนีย์ จันทร์อานุภาพ มหาวิทยาลัยทักษิณ
  • ภัทรกันย์ พรหมเกตุ องค์การบริหารส่วนตำบลพะตง
  • สืบศักดิ์ กลิ่นสอน ศูนย์วิทยาศาสตร์อาหารฮาลาล มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

คำสำคัญ:

เกษตรกร, วิถีการผลิต, กาแฟ, โรบัสต้า, สงขลา

บทคัดย่อ

บทความนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิถีการผลิตกาแฟของเกษตรกรบ้านควนขี้แรด ตำบลพะตง อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา การเก็บรวบรวมข้อมูลใช้วิธีการสังเกต การสัมภาษณ์เจาะลึก และการประชุมระดมความคิด ผู้ให้ข้อมูลหลักใช้วิธีการคัดเลือกแบบเจาะจง จำนวนรวม 20 คน การตรวจสอบข้อมูลใช้วิธีการตรวจสอบแบบสามเส้า การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหาแบบดั้งเดิม ผลการศึกษาพบว่า วิถีการผลิตกาแฟของเกษตรกรบ้านควนขี้แรดให้ความสำคัญกับหลักการต่อไปนี้ (1) เกษตรผสมผสาน สวนสมรมของเกษตรกรมีความต่างระดับของเรือนยอด 4-5 ระดับเกษตรกรปลูกกาแฟพันธุ์ โรบัสต้าร่วมกับไม้ผลชนิดอื่น เช่น หยี ทุเรียน ลองกอง ต้นกาแฟอาศัยร่มเงาของไม้ผลเหล่านี้ในการเจริญเติบโต (2) เกษตรประณีต หมายถึงการดูแลพื้นที่ทางการเกษตรซึ่งมีจำกัดให้เกิดประโยชน์สูงสุดโดยไม่มีสูตรสำเร็จตายตัว ในที่นี้ กาแฟเป็นพืชที่มาทีหลัง เกษตรกรบริหารพื้นที่ทางการเกษตรขนาดเล็กให้สามารถปลูกกาแฟได้ โดยไม่จำเป็นต้องเพิ่มแปลงที่ดิน (3) เกษตรธรรมชาติ เกษตรกรเน้นใช้ปุ๋ยอินทรีย์และน้ำฝนในการดูแลสวนเกษตรและบำรุงดิน (4) หลักความพอเพียง เกษตรกรแบ่งกาแฟที่ผลิตได้ เก็บไว้บริโภคเองในครัวเรือน เพื่อลดรายจ่าย และจำหน่ายส่วนที่เหลือเพื่อเพิ่มรายได้โดยไม่ได้มุ่งหวังกำไรเกินควร (5) หลักพึ่งตนเอง เกษตรกรใช้ภูมิปัญญาชาวบ้าน อาศัยแรงงานคน และใช้เครื่องมือวัสดุอุปกรณ์ที่หาได้ง่าย ในท้องถิ่น วิถีการผลิตกาแฟของเกษตรกรบ้านควนขี้แรดตามหลักการทั้งหมดข้างต้นนี้เป็นฐานสำหรับ ความมั่นคงทางอาชีพและการพัฒนาอย่างยั่งยืน

References

กรมวิชาการเกษตร. (2563). ยุทธศาสตร์กาแฟ ปี 2560-2564. สืบค้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2564, จาก https://www.doa.go.th/hort/?p=192
เชาวน์วัศ หอมชุ่ม และสุพจน์ สุขสมงาม. (2553). โครงการวิจัยเครือข่ายคุณค่ากาแฟชุมพร (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
พัชรี หล้าแหล่ง. (2555). แนวทางการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของกลุ่มสหกรณ์ผู้ปลูกกาแฟจังหวัดชุมพรจำกัด, วารสาร Veridian E-Journal มหาวิทยาลัยศิลปากร สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 5(1), 586-601.
มูลนิธิชัยพัฒนา. (ม.ป.ป.). เศรษฐกิจพอเพียง. สืบค้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2564, จาก https://www.chaipat.or.th/site_content/item/3579-2010-10-08-05-24-39.html
วราภรณ์ วิทยาภรณ์, วีระพงศ์ วิรุฬห์ธนกฤษณ์, ฐิติวรฎา ใยสาลี และปรียานิตย์ ตั้งธานาภักดี. (2561). การพัฒนาผลิตภัณฑ์กาแฟผงเพื่อเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์กาแฟจากชุมชนบ้านบ่อสี่เหลี่ยม อำเภองาว จังหวัดลำปาง (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสวนดุสิต.
ศูนย์อัจฉริยะเพื่ออุตสาหกรรมอาหาร กระทรวงอุตสาหกรรม. (2559). อุตสาหกรรมกาแฟ. สืบค้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2564, จาก http://fic.nfi.or.th/foodsectordatabank-detail.php?id=17
สมาคมกาแฟไทย. (2563). Thai Fine Coffee ยกระดับกาแฟไทยอย่างยั่งยืน. สมุทรปราการ: พงษ์วรินการพิมพ์.
สำนักการค้าสินค้า กรมเจรจาการค้าระหว่างประเทศ. (2563). สินค้ากาแฟและผลิตภัณฑ์กาแฟ. สืบค้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2564, จาก https://api.dtn.go.th/files/v3/5f745497ef414010304bd1dd/download
สุพัตรา รุ่งรัตน์, ซูลฟีกอร์ มาโซ, ศรีประไพ อุดมละมุล, นุลอัฟฎา สาและ, มัสวิณี สาและ และ นินุสรา มินทราศักดิ์. (2561). การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนากลุ่มผลิตโกปี๊ (กาแฟโบราณ) อำเภอเบตง จังหวัดยะลา (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
องค์การบริหารส่วนตำบลพะตง. (2562). แผนพัฒนาท้องถิ่น พ.ศ. 2561-2565. สืบค้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2564, จาก http://www.patong-sao.go.th/develop_plan
Berger, P.L. (1966). Invitation to Sociology. A Humanistic Perspective. New York: Anchor Books.
Hsieh, H.F., & Shannon, S.E. (2005). Three Approaches to Qualitative Content Analysis, Qualitative Health Research. 15(9), 1277-1288. Retrieved on June 19, 2021, from: https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/1049732305276687

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-09-09