การรวบรวมภาพยนตร์ที่ใช้เป็นตัวอย่างประกอบการเรียนการสอนวิชาสังคมศึกษา ในหัวข้อความหลากหลายทางวัฒนธรรมเพื่อสร้างการตระหนักรู้ทางสังคมและวัฒนธรรม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้เป็นการวิจัยเกี่ยวกับการใช้สื่อภาพยนตร์ประกอบการเรียนการสอนวิชาสังคมศึกษาในฐานะสื่อการจัดการเรียนรู้ที่ช่วยเสริมสร้างการตระหนักรู้ทางสังคมและวัฒนธรรม โดยมีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาการเลือกใช้สื่อภาพยนตร์ของครูผู้สอนวิชาสังคมศึกษา 2) เพื่อรวบรวมและจัดหมวดหมู่ภาพยนตร์สำหรับใช้เป็นสื่อประกอบกิจกรรมการเรียนรู้ หัวข้อความหลากหลายทางวัฒนธรรม เพื่อสร้างการตระหนักรู้ทางสังคมและวัฒนธรรม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในงานวิจัย มีจำนวน 7 คน ได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) แบบสัมภาษณ์ประสบการณ์การใช้สื่อภาพยนตร์
2) ตารางรวบรวมภาพยนตร์ 3) แบบวิเคราะห์ข้อมูล 4) แบบประเมินดัชนีความสอดคล้อง 5) แบบสัมภาษณ์แนวทางการนำสื่อภาพยนตร์ไปใช้ การวิจัยนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสานวิธีในการเก็บรวบรวมข้อมูลเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ ผลการวิจัยพบว่า 1) การเลือกใช้สื่อภาพยนตร์ประกอบการสอนของครูสังคมมีความสัมพันธ์กับเนื้อหาการเรียน เป้าหมายของการเรียนรู้ ขั้นตอนการใช้และข้อควรระวัง 2) ภาพยนตร์ที่ปรากฏความหลากหลายทางวัฒนธรรม ด้านชาติพันธุ์ มีจำนวนมากที่สุด รวม 48 เรื่อง รองลงมาเป็น
ด้านวัฒนธรรมย่อยของกลุ่มต่าง ๆ ด้านเศรษฐกิจ ด้านการศึกษา และ ด้านศาสนา และด้านเพศตามลำดับ นอกจากนี้ภาพยนตร์ทุกเรื่องยังแสดงถึงความหลากหลายทางวัฒนธรรม อย่างน้อย 2 ด้านขึ้นไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา แก้วเทพ. (2557). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนธรรมศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กิดานันท์ มลิทอง. (2531). เทคโนโลยีการศึกษาร่วมสมัย: กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ขจิตขวัญ กิจวิสาละ. (2564). ศาสตร์การเล่าเรื่องในสื่อสารศึกษา. วารสารศาสตร์. 14(3). 28-29.
คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2564). สร้าง Listening Relationship ด้วยหลักการ 3Rs. แหล่งที่มา https://www.youtube.com/watch?v=lbaucZnV07w สืบค้นเมื่อ 17 ส.ค. 2566.
ทัศนา สลัดยะนันท์. (2546). การจัดการความรู้ในอินเทอร์เน็ตไทย : รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปรวัน แพทยานนท์. (2556). ตัวละครและสไตล์การแสดงในบริบทและวัฒนธรรมไทย กรณีศึกษาภาพยนตร์ไทยที่ได้รับรางวัลแห่งชาติสุพรรณหงส์. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ. 2(28). 78-86.
ประณาท เทียนศรี. (2558). ผลของการใช้เทคนิคการตั้งคำถาม 5W 1H ในสื่อภาพยนตร์เพื่อการเรียนรู้ที่มีต่อความสามารถในการคิดวิเคราะห์และความคิดรวบยอดของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 และ 6 โรงเรียนสาธิต จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย ฝ่ายประถม. วารสารครุศาสตร์. 45(3). 97-108.
พีระพงศ์ วีระวุฒิ. (2561). พฤติกรรมการเปิดรับสื่อและความพึงพอใจแอพพลิเคชัน Netflix ของผู้ใช้งาน Netflix ในประเทศไทย. การค้นคว้าอิสระนิเทศศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ภัสสร สังข์ศรี. (2529). การศึกษาอิทธิพลของภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่นทางโทรทัศน์ที่มีผลต่อทัศนคติของนักเรียนชั้นประถมปีที่ 8 สังกัดกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
มนตรี แย้มกสิกร. (2526). การใช้เทคโนโลยีทางการสอนในห้องเรียน: สงขลา: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลา.
รสวันต์ อารีมิตร. (2555). พัฒนาการด้านจิตใจและสังคมของวัยรุ่น. กรุงเทพมหานคร: เอ-พลัส พริ้น.
ศิโรจน์ ศรีโกมลทิพย์. (2557). ผลการใช้สื่อมัลติมีเดียร่วมกับการจัดการเรียนการสอนในชั้นเรียนที่ส่งผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ในการผลิตสื่อศิลปะสำหรับเด็ก. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สมาน งามสนิท. (2548). การวิเคราะห์ผู้ดูภาพยนตร์. เอกสารการสอนชุดวิชาการบริหารงานภาพยนตร์. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
หริสา ยงวรรณกร. (2556). การปฏิรูปการเรียนรู้ของครูในยุคโลกาภิวัตน์ LEARNING REFROM FOR TEACHER IN THE ERA OF GLOBALIZATION. วารสารบริหารการศึกษา มศว. 10(19). 2-4.
Appadurai, A. (1990). Disjuncture and Difference in the Global Cultural Economy. Theory, Culture & Society. 7(2-3). 295-310.
CASEL. (2020). CASEL’S SEL Framework What Are the Core Competence Areas and Where Are They Promoted. From https://casel.org/casel-sel-framework-11-2020 Retrieved August 17, 2023.
Duke University's Thompson Writing Program. (2006). Paragraphing: The MEAL Plan. From https://twp.duke.edu/sites/twp.duke.edu/files/file-attachments/meal-plan.original.pdf Retrieved August 17, 2023.
Erikson Erik. (1987). Childhood and society. New York: Norton.
Johanna W. Istanto. (2009). The Use of Films as an Innovative Way to Enhance Language Learning and Cultural Understanding. From https://www.researchgate.net/publication/237203484_The_Use_of_Films_as_an_Innovative_Way_to_Enhance_Language_Learning_and_Cultural_Understanding Retrieved August 17, 2023.
Nur Serliah. (2016). Increasing students’ cultural awareness by using film in teaching cross cultural understanding. Paper presented at the the 61 teflin international conference, universitas sebelas maret. From https://eprints.uns.ac.id/id/eprint/26890 Retrieved August 17, 2023.
Seung Chun Lee. (2019). Integrating entertainment and critical pedagogy for multicultural pre-service teachers: film watching during the lecture hours of higher education. From https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/14675986.2018.1534430 Retrieved August 17, 2023.
