ความต้องการจำเป็นในการพัฒนาครูโรงเรียนมัธยมศึกษาในสหวิทยาเขตระยอง 1 ตามแนวคิดผู้เชี่ยวชาญด้านการเรียนรู้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นของการพัฒนาครูโรงเรียนมัธยมศึกษาในสหวิทยาเขตระยอง 1 ตามแนวคิดผู้เชี่ยวชาญด้านการเรียนรู้ การวิจัยครั้งนี้ใช้วิธีการวิจัยเชิงบรรยาย ประชากรที่ใช้ในการวิจัย คือ โรงเรียนมัธยมศึกษาในสหวิทยาเขตระยอง 1 ผู้ให้ข้อมูล คือ ผู้อำนวยการสถานศึกษา 12 คน รองผู้อำนวยการสถานศึกษา 39 คน และครูผู้สอนจำนวน 294 คน รวมทั้งสิ้น 345 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามความต้องการจำเป็นในการพัฒนาครูโรงเรียนมัธยมศึกษาในสหวิทยาเขตระยอง 1 ตามแนวคิดผู้เชี่ยวชาญด้านการเรียนรู้ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ความต้องการจำเป็น (PNImodified) ผลการวิจัย พบว่า ความต้องการจำเป็นของการพัฒนาครูโรงเรียนมัธยมศึกษาในสหวิทยาเขตระยอง 1 ตามแนวคิดผู้เชี่ยวชาญด้านการเรียนรู้อยู่ในระดับมากที่สุด (PNImodified = 0.804) เมื่อวิเคราะห์ความต้องการจำเป็นรายด้าน พบว่า ด้านการมีความสามารถสร้างและบูรณาการความรู้ มีความต้องการจําเป็นมากที่สุด (PNImodified = 0.977) รองลงมา คือ ด้านการมีแรงจูงใจและความพยายามในการเรียนรู้ (PNImodified = 0.839) ด้านการมีความสามารถประเมินการเรียนรู้และให้ข้อมูลย้อนกลับ (PNImodified = 0.787) ด้านการมีความรู้และกลวิธีในการเรียนรู้ (PNImodified = 0.776) และด้านการมีเป้าหมายการเรียนรู้ มีค่าความต้องการจำเป็นน้อยที่สุด (PNImodified = 0.640) ด้านรูปแบบและวิธีการพัฒนาคุณลักษณะการเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการเรียนรู้ของครูมีความถี่สูงสุดคือการปฏิบัติงานตามโครงการที่รับมอบหมาย รองลงมาคือ การเรียนรู้ด้วยตนเอง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กมลพร กัลยาณมิตร. (2559). แรงจูงใจ 2 ปัจจัย พลังสู่ความสำเร็จ. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์). 6(3). 175-183.
กรรณิการ์ แสนสุภา, นเรศ กันทะวงศ์. (2564). การจัดการตนเอง: ทักษะการพัฒนาตนเองอย่างยั่งยืน. วารสารศิลปะศาสตร์(วังนางเลิ้ง) มทร. พระนคร. 1(1). 25-37.
ชณวรรต ศรีลาคำ. (2562). ทิศทางการเรียนรู้ด้วยตนเองตามนโยบายประเทศไทย 4.0. วารสารมนุษย์ศาสตร์ ฉบับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยรามคำแหง. 8(2). 49-62.
ดาวรุวรรณ ถวิลการ, ศิริญญา ภิญโญ. (2559). ภาวะผู้นำการสร้างองคความรูสำหรับผู้บริหารและครูในศตวรรษที่ 21. วารสารบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 12(2). 1-12.
ดิสพร ศรีสวัสดิ์. (2540). ความต้องการในการเสริมสมรรถภาพของครูสัมคมศึกษาระดับมัธยมศึกษาในยุคโลกาภิวัตน์. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (2556). ศตวรรษที่ 21 การเรียนรู้/ผู้เรียนยุคใหม่ vs. การสอน/ผู้สอนยุคใหม่. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ทิศนา แขมมณี. (2554). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธารารัตน์ มาลัยเถาว์. (2558) กลยุทธ์การพัฒนาครูประถมศึกษาตามแนวคิดการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองและการจัดการศึกษาไปสู่การพัฒนาสังคมที่ยั่งยืน. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รุ่ง แก้วแดง. (2542). ปฏิวัติการศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: มติชน
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2556). กระบวนทัศน์ใหม่ทางการศึกษากรณีทัศนะต่อการศึกษาศตวรรษที่21. กรุงเทพมหานคร: ทิพยวิสุทธิ์.
สมใจ บุญทานนท์. (2551). การบริหารการขาย. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฎนครปฐม.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาชลบุรี ระยอง. (2564). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ 2564. ชลบุรี: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาชลบุรี ระยอง.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. (2553). คู่มือการปฏิบัติงานของอนุกรรมการใน อ.ก.ค.ศ. เขตพื้นที่การศึกษา และ อ.ก.ค.ศ. ที่ ก.ค.ศ. ตั้งในส่วนราชการ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและ สังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ.2560-2564. แหล่งที่มา https://www.nesdc.go.th/ewt_w3c/ewt_dl_link.php?nid=6422 สืบค้นเมื่อ 1 พ.ย. 2565.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
สืบสกุล นริทรางกูร ณ อยุธยา. (2564). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ทางการศึกษาแนวใหม่. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุขาดา สุขบารุงศิลป์. (2553). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครู โรงเรียนวิศวกรรมแหลมฉบัง จังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุวิมล ว่องวานิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจําเป็น. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Ertmer, P. A., & Newby, T. J. (1996). The expert learner: Strategic, self-regulated, and reflective. Instructional science. 24(1). 1-24.
Kanfer, F. H. (1991). Self-management methods. In F.H., Kanfer & A. Gold-stien, (Eds.). Helping People Change: A textbook of Methods. New York: Pergamon.
Knowles, M. S. (1975). Self-directed learning: A guide for learners and teachers. New York: Prentice-Hall.
Zimmerman, B. J. (2002). Becoming a self-regulated learner: An overview. Theory into practice. 41(2). 64-70.
