ความต้องการจำเป็นในการพัฒนาการบริหารวิชาการโรงเรียนมัธยมศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานนทบุรีตามแนวคิดผู้มีวิถีชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นในการพัฒนาการบริหารวิชาการโรงเรียนมัธยมศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานนทบุรีตามแนวคิดผู้มีวิถีชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม การวิจัยครั้งนี้ใช้วิธีการวิจัยเชิงบรรยาย มีประชากรที่ใช้ในการวิจัยคือโรงเรียนมัธยมศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานนทบุรี มีผู้ให้ข้อมูล คือ ผู้อำนวยการสถานศึกษา รองผู้อำนวยการสถานศึกษา หัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้ และครูผู้สอน จำนวน 144 คน มีเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถาม ที่มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.966 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ความต้องการจำเป็น (PNIModified) ผลการวิจัยพบว่า ความต้องการจำเป็นในการบริหารวิชาการโรงเรียนมัธยมศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานนทบุรีตามแนวคิดผู้มีวิถีชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในภาพรวม คือ 0.448 (PNIModified = 0.448) เมื่อวิเคราะห์ความต้องการจำเป็นรายด้าน พบว่า การจัดการเรียนรู้มีความต้องการจำเป็นมากที่สุด (PNIModified = 0.451) รองลงมา คือ การพัฒนาหลักสูตร (PNIModified = 0.449) และการประเมินผลมีค่าความต้องการจำเป็นน้อยที่สุด (PNIModified = 0.444) เมื่อพิจารณาตามแนวคิดผู้มีวิถีชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม รายข้อย่อยที่มีความต้องการจำเป็นสูงสุดจากทั้ง 3 ด้านในการบริหารวิชาการ คือ การตระหนักรู้ถึงคุณค่า ข้อจำกัดของทรัพยากรธรรมชาติ และร่วมกันรักษาสิ่งแวดล้อม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2561). ระดมสมองเด็กไทย ดูแลรักษาสิ่งแวดล้อมปูทางพลเมืองคุณภาพ. แหล่งที่มา http://www.mnre.go.th/th/news สืบค้นเมื่อ 5 ก.ค. 2565.
ขัตติยา ขัติยวรา, ราชศักดิ์ สุวรรณนัจศิริ, และชวนพบ เอี่ยวสานุรักษ์. (2564). ชุมชนกับการเตรียมพร้อมรับภัยพิบัติแผ่นดินไหว กรณีศึกษาบ้านมาย ตำบลวังเงิน อำเภอแม่ทะ จังหวัดลำปาง. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 24(1). 35-48.
จตุภูมิ เขตจัตุรัส. (2559). การพัฒนารูปแบบการกํากับติดตามและประเมินผลการจัดการศึกษาด้านทักษะการคิดขั้นสูงในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน: การประยุกต์แนวคิดการประเมินแบบแผนที่ผลลัพธ์. Journal of Educational Administration Khon Kaen University. 12(2). 195-207.
จรุณี เก้าเอี้ยน. (2557). เทคนิคการบริหารงานวชาการในสถานศึกษา กลยุทธ์และแนวทางการปฏิบัติสำหรับผู้บริหารมืออาชีพ. กรุงเทพมหานคร: ชานเมืองการพิมพ์.
บรรจง ลาวะลี. (2562). คุณธรรมสำหรับผู้บริหารในศตวรรษที่ 21. วารสารพุทธปรัชญาวิวัฒน์. 3(1). 50-65.
ปุณณิฐฐา มาเชค. (2564). การพัฒนาภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรม สำหรับผู้บริหารสถานศึกษาในยุค Thailand 4.0. Journal of Information and Learning. 32(3). 83-91.
พิญนิชาร์ โสคำ, พร้อมพิไล บัวสุวรรณ, และ สุดารัตน์ สารสว่าง. (2562). สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาในการจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1. Journal of Educational Review Faculty of Education in MCU. 6(3). 185-194.
พิมพ์ชนก ค้ำชู. (2558). การจัดกิจกรรมเสริมหลักสูตรตามแนวทางคาร์ลออร์ฟเพื่อพัฒนาทักษะในรายวิชาดนตรี-นาฏศิลป์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชมงคลธัญบุรี.
พุทธินันทน์ บุญเรือง. (2562). รูปแบบภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเพื่อการบริหารจัดการทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมของชุมชนเศรษฐกิจสีเขียวในจังหวัดอุตรดิตถ์. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
เมษา นวลศรี และกุลชาติ พันธุวรกุล. (2564). การวิเคราะห์ผลลัพธ์ที่พึงประสงค์ของการศึกษาตามมาตรฐานการศึกษาของชาติ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. Journal of Modern Learning Development. 6(6). 266-282.
วารีรัตน์ แก้วอุไร. (2564). การพัฒนาหลักสูตร: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. พิษณุโลก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนเรศวร.
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2563). การประเมินการเรียนรู้ใน New normal. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ศศิธร บัวทอง. (2560). การวัดและประเมินทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts). 10(2). 1856-1867.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2556). ทฤษฎีการทดสอบแบบมาตรฐานเดิม. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมเกียรติ แก้วเกาะสะบ้า. (2563). การออกแบบแบบปรับเหมาะกับการวิจัย การวัด และประเมินผล. วารสารการวัดประเมินผลวิจัยและสถิติทางสังคมศาสตร์. 1(2). 1-10.
สมาคมพัฒนาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งประเทศไทย. (2560). การใช้ชีวิตที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม. แหล่งที่มา https://adeq.or.th/life-for-environmental. สืบค้นเมื่อ 5 ก.ค. 2565.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานนทบุรี. (2565). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน ระยะ 3 ปี พ.ศ. 2563-2565 ของสำนักสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 3. นนทบุรี: กลุ่มนโยบายและแผนงาน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานนทบุรี.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ 20 ปี พ.ศ. 2561-2580. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล. (2564). Digital Transformation จาก New Normal สู่ Next Normal. แหล่งที่มา https://www.depa.or.th/th/article-view/digital-transformation-new-normal-next-normal สืบค้นเมื่อ 5 ก.ค. 2565.
สำนักงานสถิติจังหวัดนนทบุรี. (2564). รายงานวิเคราะห์สถานการณ์การจัดทำข้อมูลเชิงพื้นที่จังหวัดนนทบุรี. นนทบุรี: สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดนนทบุรี.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). แผนแม่บทภายใต้ยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ 20 ปี พ.ศ. 2561-2580. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักโยธาธิการและผังเมืองจังหวัดนนทบุรี. (2565). แผนแม่บทและพื้นที่เป้าหมายการจัดรูปที่ดินฯ ของจังหวัดนนทบุรี. นนทบุรี: สำนักงานโยธาธิการและผังเมืองจังหวัดนนทบุรี.
สุกัญญา แช่มช้อย และคณะ. (2563). การออกแบบนโยบายการพลิกโฉมระบบการเรียนรู้ที่ตอบสนองการเปลี่ยนแปลงของโลกอนาคตในปี 2040. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สุวิมล ว่องวานิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Cohen, S. A. (2017). Understanding the Sustainable Lifestyle. Annals of tourism research. 37(3). 7-10.
Greenpeace. (2021). How to take care of our planet during the pandemic and beyond. From https://www.greenpeace.org/earth-day-how-to-take-care-of-our-planet-during-the-pandemic-and-beyond/ Retrieved March 20, 2022.
John W. Best. (1981). Research in Education. New Jersey: Prentice-Hall.
Kang, J., Martinez, C. M. J., & Johnson, C. (2021). Minimalism as a sustainable lifestyle: Its behavioral representations and contributions to emotional well-being. Sustainable Production and Consumption. 27. 802-813.
