รูปแบบการนิเทศแบบผสมผสานเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของโรงเรียนวัดบ้านสระ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุพรรณบุรี เขต 3
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษารูปแบบการนิเทศแบบผสมผสานของโรงเรียนวัดบ้านสระ 2) เพื่อสร้างรูปแบบการนิเทศแบบผสมผสานเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของโรงเรียนวัดบ้านสระ 3) เพื่อศึกษาผลการทดลองใช้รูปแบบการนิเทศแบบผสมผสานเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของโรงเรียนวัดบ้านสระ และ 4) เพื่อประเมินรูปแบบการนิเทศแบบผสมผสานเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของโรงเรียนวัดบ้านสระ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุพรรณบุรี เขต 3 ใช้การวิจัยแบบผสมวิธี แบ่งเป็น 4 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 ศึกษารูปแบบ โดยการวิเคราะห์เอกสารและการสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ ขั้นตอนที่ 2 สร้างรูปแบบ โดยการจัดสนทนากลุ่มผู้เชี่ยวชาญ 9 คน ขั้นตอนที่ 3 ศึกษาผลการทดลองใช้รูปแบบ จากประชากรการวิจัย คือ ครูผู้สอน 164 คน ขั้นตอนที่ 4 ประเมินรูปแบบ โดยศึกษาจากกลุ่มประชากรการวิจัย คือ ครูผู้สอน 15 คน คณะกรรมการสถานศึกษา 9 คน และผู้ปกครองนักเรียน 164 คน รวมเป็น 188 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ คือ ค่าร้อยละ และค่าเฉลี่ยเลขคณิต สรุปผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการสังเคราะห์องค์ประกอบของรูปแบบ ได้จำนวน 72 ตัวแปร และสามารถกำหนดเป็น 5 องค์ประกอบ ได้แก่ (1) การสร้างศรัทธา (2) วางแผนพัฒนา (3) นำพาปฏิบัติ (4) กำกับ ติดตามและประเมินผล (5) พาชื่นชมยินดีสะท้อนคิด 2) ผลการตรวจสอบความเหมาะสมของรูปแบบจากผู้เชี่ยวชาญ พบว่ามีความเหมาะสม 3) ผลการทดลองใช้รูปแบบ พบว่า นักเรียนระดับประถมศึกษาปีที่ 1 - 6 มีคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทยเพิ่มขึ้นทุกระดับชั้น นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 - 3 มีความสามารถในการอ่าน การเขียน การฟัง การดู การพูด หลักการใช้ภาษาไทย และวรรณคดีและวรรณกรรมเพิ่มขึ้นจากระดับคุณภาพดีเป็นดีมาก นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 - 6 มีความสามารถในการอ่าน การเขียน การฟัง การดู การพูด หลักการใช้ภาษาไทย และวรรณคดีและวรรณกรรมเพิ่มขึ้นจากระดับคุณภาพดีเป็นดีมาก นักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 มีคะแนนเฉลี่ยกลุ่มสาระการเรียนรู้วิชาภาษาไทยของผลการทดสอบพื้นฐานระดับชาติเพิ่มขึ้น และ 4) ผลการประเมินรูปแบบ โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมากทุกด้าน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
จอมพงศ์ มงคลวนิช. (2555). การบริหารองค์การและบุคลากรทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชาคริยา ชายเกลี้ยง, วีรวรรณ จงจิตร ศิริจิรกาล และปรีชา สามัคคี. (2563). รูปแบบการนิเทศแบบผสมผสานเพื่อส่งเสริมการวิจัยของครูระดับมัธยมศึกษา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 6(10).
ฐาปนัฐ อุดมศรี. (2558). รูปแบบการบริหารโรงเรียนเพื่อเสริมสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพด้านการวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฏีบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิพวรรณ ถาวรโชติ. (2564). รูปแบบการนิเทศด้วยเครือข่ายความร่วมมือเพื่อส่งเสริมประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
นัยยา ฉายวงค์. (2560). การพัฒนารูปแบบการนิเทศตามแนวคิดการเรียนรู้แบบผสมผสาน เพื่อพัฒนาความสามารถด้านการวิจัยในชั้นเรียน ของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษานครพนม เขต 1. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
บุษกร วิเศษสมบัติ. (2564). การพัฒนารูปแบบการนิเทศภายในโรงเรียนโดยใช้กระบวนการนิเทศแบบให้คำชี้แนะเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูโรงเรียนสุรศักดิ์มนตรี. วารสารการวัดผลการศึกษา. 38(103).
โรงเรียนวัดบ้านสระ. (2562). แผนพัฒนาคุณภาพการศึกษาโรงเรียนวัดบ้านสระ. สุพรรณบุรี: โรงเรียนวัดบ้านสระ สำนักงานเขตพื้นการศึกษาประถมศึกษาสุพรรณบุรี เขต 3.
วชิรา เครือคำอ้าย และชวลิต ขอดศิริ. (2561). การพัฒนารูปแบบการนิเทศโดยใช้กระบวนการชี้แนะและระบบพี่เลี้ยงเพื่อส่งเสริมศักยภาพการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงาน คณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน จังหวัดเชียงใหม่. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
วรดนู หนูทอง. (2563). กระบวนการนิเทศการศึกษาของโรงเรียนในกลุ่มเครือข่ายบางแพ 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาราชบุรีเขต 2. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วันทนา สมภักดี และบุญชม ศรีสะอาด. (ธันวาคม 2564). การพัฒนารูปแบบการนิเทศเพื่อสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพครูโรงเรียนเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ. 6(12).
วาสนา บุญมาก และมนสิช สิทธิสมบูรณ์. (2562). การพัฒนารูปแบบการนิเทศแบบบูรณาการเพื่อส่งเสริมสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของครู ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
วิไลภรณ์ ฤทธิคุปต์. (2562). การชี้แนะการสอน: แนวทางการนำไปใช้พัฒนาการ จัดการเรียนการสอนของครู. วารสารราชพฤกษ์. 17(1).
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2562). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2562. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2561 – 2580). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ.
สุรพล พิมพ์สอน. (2557). กลยุทธ์การพัฒนาคุณภาพผู้เรียนของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 41. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
สุรัชดา ภูรับพา. (2564). การพัฒนารูปแบบการนิเทศแบบบูรณาการ เพื่อส่งเสริมสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของครูโรงเรียนบ้านพุทธรักษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 3. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 8(6).