การพัฒนารูปแบบการบริหารด้วยชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพของนักเรียนโรงเรียนวัดหนองศาลา (ประชานุกูล)

Main Article Content

ฉันทนา ภุมมา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนารูปแบบการบริหารด้วยชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ 2) เพื่อศึกษาผลการใช้รูปแบบการบริหารด้วยชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ และ 3) เพื่อประเมินและถอดบทเรียนการใช้รูปแบบการบริหารด้วยชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพของนักเรียนโรงเรียนวัดหนองศาลา (ประชานุกูล) เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี 1) การวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการสัมภาษณ์ 7 คน การสนทนากลุ่ม 9 คน ทำการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา 2) การวิจัยเชิงปริมาณโดยตัวอย่างการวิจัยที่เป็นครู 24 คน นักเรียน 186 คน ผู้ปกครอง 186 คน ทำการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนารูปแบบการบริหารด้วยกระบวนการชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพของนักเรียนโรงเรียนวัดหนองศาลา (ประชานุกูล) ประกอบด้วยหลักการ วัตถุประสงค์ กระบวนการส่งเสริมทักษะอาชีพ ทักษะอาชีพของนักเรียน และปัจจัยสู่ความสำเร็จ 2) ผลการใช้รูปแบบการบริหารด้วยชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพของนักเรียนโรงเรียนวัดหนองศาลา (ประชานุกูล) พบว่า ความสามารถการจัดการเรียนรู้ส่งเสริมทักษะอาชีพของครูในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ความสามารถในการจัดทำหลักสูตรสถานศึกษารายวิชาเพิ่มเติมงานอาชีพในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ผลสัมฤทธิ์การประเมินทักษะอาชีพในภาพรวมรวมระดับดีมาก และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในภาพรวมอยู่ในระดับดีเยี่ยม 3) การประเมินรูปแบบการบริหารด้วยชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพของนักเรียนโรงเรียนวัดหนองศาลา (ประชานุกูล) โดยครูในภาพรวมมีความเหมาะสมและความเป็นไปได้ระดับมากที่สุด โดยนักเรียนและผู้ปกครองในภาพรวมมีความเหมาะสมและความเป็นไปได้ระดับมากที่สุด และการถอดบทเรียน พบว่า รูปแบบ ประกอบด้วยหลักการ วัตถุประสงค์ กระบวนการส่งเสริมทักษะอาชีพ ผลลัพธ์การพัฒนานักเรียน และปัจจัยสู่ความสำเร็จ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ภุมมา ฉ. (2022). การพัฒนารูปแบบการบริหารด้วยชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพของนักเรียนโรงเรียนวัดหนองศาลา (ประชานุกูล) . วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 9(3), 183–200. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDMCU/article/view/259559
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จุลลี่ ศรีษะโคตร. (2557). บรรยากาศองค์การที่ส่งผลต่อชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของครูในสังกัดเทศบาลนครขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ชิรวัฒน์ นิจเนตร. (2560). การวิจัยพัฒนารูปแบบทางสังคมศาสตร์และการศึกษา. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี. 4(2). 90.

ทิศนา แขมมณี. (2560). รูปแบบการเรียนการสอนทางเลือกที่หลากหลาย. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นงนุช ชุมภูเทพ. (2562). รูปแบบการบริหารเพื่อส่งเสริมอาชีพของนักเรียนในโรงเรียนขยายโอกาส ที่ตั้งอยู่บนพื้นที่สูงและทุรกันดารในเขตภาคเหนือด้านตะวันตก. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร. 21(4). 142-152.

บุญชม ศรีสะอาด. (2557). การวิจัยทางการวัดผลและประเมินผล. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

มหาวิทยาลัยนเรศวร. (2560). การศึกษารูปแบบการพัฒนาทักษะชีวิตและความพร้อมในการประกอบอาชีพของเด็กและเยาวชนนอกระบบการศึกษาในจังหวัดเขตเศรษฐกิจพิเศษ. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

มาลัย ทองสิมา. (2561). การพัฒนายุทธศาสตร์การเตรียมความพร้อมด้านทักษะอาชีพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย จังหวัดนครปฐม เพื่อรองรับสังคมไทย 4.0. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

เยาวเรศ ตระกูลวีระยุทธ และคณะ. (2558). รูปแบบการบริหารสถานศึกษาขีดสมรรถนะสูง สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. 9(1). 15-16.

ราชบัณฑิตตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน 2554 เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2554. กรุงเทพมหานคร: ศิริวัฒนาอินเตอร์พริ้นท์ (มหาชน).

วรลักษณ์ ชูกำเนิดและคณะ. (2557). รูปแบบชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพครูสู่การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 บริบทโรงเรียนในประเทศไทย. วารสารหาดใหญ่วิชาการ. 12(2). 127-132.

วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2553). การวิจัยพัฒนารูปแบบ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. 2(4). 9-10.

วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: ตถาตาพับลิเคชั่น.

ศักดิ์ชัย ภู่เจริญ. (2558). รูปแบบ Model. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.

สรเดช เลิศวัฒนาวณิช. (2560). การพัฒนากิจกรรมพัฒนาผู้เรียนโดยใช้โครงงานเป็นฐานเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพและคุณลักษณะในการประกอบอาชีพ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐม เขต 1. (2562). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2562. นครปฐม: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐม เขต 1.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). คู่มือประกอบการอบรมการขับเคลื่อนกระบวนการ PLC (Profestional Learnning Community) ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพสู่สถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2562. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). กรอบสมรรถนะหลักของผู้เรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานและระดับประถมศึกษาตอนต้น (ป.1-3). กรุงเทพมหานคร: 21 เซ็นจูรี่.

สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย. (2558). แนวทางบริหารจัดทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ที่เน้นสมรรถนะสาขาวิชาชีพ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย

.

สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย. (2560). การขับเคลื่อนการศึกษามัธยมศึกษาไทย 4.0 เพื่อการมีงานทำแห่งศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

Brown, W.B. & Moberg, D.J. (1980). Organization theory and management: Amacro approach. New York: John Wiley and Sons.

Eisner, E. (1976). Education connoisseurship and criticism: Their from and function in educational evaluation. Journal of Aesthetic Education.

Joyce, B. & Weil, M. (1996). Model of Teaching. New York: Prentice-Hall.

Keeves, P. J. (1988). Model and Model building Education Research, Methodology and Measurement: An International Handbook. Oxford: Pergamon Press.

Keeves, P. J. (1997). Educational Research, Methodology and Measurement. Cambridge. UK: Printed and bound in Great Britain by Cambridge University Press.

Willer, D. (1986). Scientific Sociology: Theory and Method. Englewood cliff. NJ.: Prentice Hill.