รูปแบบการพัฒนาองค์กรประสิทธิภาพสูงตามแนวพุทธจิตวิทยา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาองค์กรประสิทธิภาพสูงมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการพัฒนาองค์กรประสิทธิภาพสูงตามแนวพุทธจิตวิทยามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย 3) เพื่อเสนอรูปแบบการพัฒนาองค์กรประสิทธิภาพสูงตามแนวพุทธจิตวิทยามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ คือ 1) การวิเคราะห์เอกสาร 2) สัมภาษณ์ผู้บริหารและผู้เชี่ยวชาญ 17 รูป/คน 3) สนทนากลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิ 9 รูป/คน และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) องค์กรประสิทธิภาพสูงที่มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย มีคุณลักษณะ 7 ประการ คือ ภาพลักษณ์มหาวิทยาลัยมีภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ การบริหารงานถูกต้องมีคุณภาพ บริหารงานตามหลักธรรมภิบาล สร้างเครือข่ายตามพันธกิจกับองค์กรทั่วไป เป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ มีวัฒนธรรมองค์กรที่เข้มแข็งเป็นเอกลักษณ์ของตนเอง และใช้เทคโนโลยีและการสื่อสารที่ทันสมัย 2) การพัฒนารูปแบบการพัฒนาองค์กรประสิทธิภาพสูงตามแนวพุทธจิตวิทยามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เป็นการวางแผนเพื่อพัฒนามหาวิทยาลัยสู่คุณลักษณะประสิทธิภาพสูง 7 ประการ ด้วยกระบวนการพัฒนาพฤติกรรมบุคลากรในมหาวิทยาลัยตามหลักพุทธจิตวิทยา คือ การสร้างจุดมุ่งหมายในการทำงานร่วมกัน สร้างความพร้อมตามบทบาทหน้าที่ สถานการณ์ที่ท้าทาย และแรงจูงใจต่อความสำเร็จของงานตามจิตวิทยาของคอนบาร์ค โดยเสริมหนุนด้วยการสร้างคุณลักษณะแห่งอิทธิบาท 4 เพื่อรักการทำงานให้สำเร็จ และสร้างคุณลักษณะแห่งพรหมวิหาร 4 เพื่อให้เกิดความช่วยเหลือทุกระดับหน้าที่ และคุณลักษณะแห่งสังคหวัตถุ 4 เพื่อความปรองดองสมานฉันท์และร่วมกันทำงาน และ 3) รูปแบบการพัฒนาองค์กรประสิทธิภาพสูงตามแนวพุทธจิตวิทยามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ประกอบด้วยกระบวนการ 3 ขั้นตอน คือ ขั้นตอนที่ 1 การกำหนดจุดมุ่งหมาย แนวทาง เพื่อการวางแผนพัฒนามหาวิทยาลัยไปสู่คุณลักษณะประสิทธิภาพสูง 7 ประการ ขั้นตอนที่ 2 สร้างกระบวนการพัฒนาพฤติกรรมบุคลากรในมหาวิทยาลัยตามหลักพุทธจิตวิทยา ขั้นตอนที่ 3 ร่วมกันทำงานตามแผนพัฒนามหาวิทยาลัยให้มีประสิทธิภาพสูงตามแผนงาน 7 มิติ ตามโมเดล MCU HPO
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กฤตนัย ชัยมูล และคณะ. (2564). ความสำคัญของการศึกษา. แหล่งที่มา https://sites.google.com/site/mungreiynpheiyrfiru/khwam-sakhay-khxng-kar-suksa สืบค้นเมื่อ 25 ม.ค. 2563.
กองแผนงาน สำนักงานอธิการบดี มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2561). แผนพัฒนามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยในช่วงแผนพัฒนาการศึกษาระดับอุดมศึกษา ระยะที่ 12. แหล่งที่มา http://plandiv.mcu.ac.th/?p=3122 สืบค้นเมื่อ 25 ม.ค. 2563.
ชวนพิศ สิทธิ์ธาดา. (2552). รูปแบบสมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่มีประสิทธิผล. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มยุรี คำปาเชื้อ. (2557). รูปแบบการบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อการพัฒนาบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการของมหาวิทยาลัยราชภัฏในกรุงเทพมหานคร. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลกรณราชวิทยาลัย.
วาสนา เลิศมะเลา และเทพศักดิ์ บุณยรัตพันธุ์. (2561). การพัฒนาองค์การสู่ความเป็นเลิศของมหาวิทยาลัยราชภัฏในเขตพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์. 9(2).
ศศิรัศมิ์ ประสาทแก้ว. (2556). ปัจจัยเชิงสาเหตุพหุระดับในการพัฒนามหาวิทยาลัยสู่องค์กรสมรรถนะสูงแบบบูรณาการพหุมิติ ศึกษากรณีมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ มหาวิทยาลัยทักษิณและมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยทักษิณ.
สมหมาย เทียนสมใจ. (2556). รูปแบบการบริหารงานที่มีประสิทธิภาพของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฏีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2560). กรอบแผนอุดมศึกษา ระยะยาว 15 ปี ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2560 – 2574). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
สุริยะ ทวีบุญญาวัตร. (2559). รูปแบบองค์กรสมรรถนะสูงของโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาลัยศิลปากร.
BT CORPORATION. (2563). องค์การที่มีประสิทธิภาพสูงด้วยวัฒนธรรม 7 ประการ. สืบค้นเมื่อ http://www.bt-training.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=2147548285&Ntype=1 สืบค้นเมื่อ 18 ม.ค. 2563.
HR NOTE.asia. (2562๗. อุปสรรคของการทำงานระบบทีมและการบริหารความขัดแย้งที่เกิดขึ้นภายในทีม. แหล่งที่มา https://th.hrnote.asia/orgdevelopment/190510-team-conflict-management/ สืบค้นเมื่อ 18 ม.ค. 2563.
Edmond, R. R. (1979). Effective school for the urban poor educational leadership educational. Leadership. 37(1).
