การศึกษาการเรียนรู้ด้วยการบริการสังคมของนักเรียน กรณีศึกษาโรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ (มัธยมวัดหัตถสารเกษตร) ในพระราชูปถัมภ์ฯ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับการเรียนรู้ด้วยการบริการสังคมของนักเรียน โรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ (มัธยมวัดหัตถสารเกษตร) ในพระราชูปถัมภ์ฯ ตามภูมิหลังที่แตกต่างกัน ตัวอย่างที่ศึกษา คือ นักเรียนจำนวน 327 คน และเป็นการเลือกตัวอย่างแบบสะดวกสบาย 2) เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นของการพัฒนาการบริหารวิชาการ โรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ (มัธยมวัดหัตถสารเกษตร) ในพระราชูปถัมภ์ฯ ตามแนวคิดการเรียนรู้ด้วย การบริการสังคม ตัวอย่างที่ศึกษา คือ ผู้บริหารและครู จำนวน 97 คน และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การแจกแจงความถี่ การหาค่าร้อยละ การหาค่าเฉลี่ยเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ค่าดัชนีความต้องการจำเป็น (PNImodified) และฐานนิยม ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการเรียนรู้ด้วยการบริการสังคมของผู้เรียนโรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ (มัธยมวัดหัตถสารเกษตร) ในพระราชูปถัมภ์ฯ ในภาพรวม มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก และนักเรียนที่มีภูมิหลังงานอดิเรกและอื่น ๆ ที่แตกต่างกัน มีระดับการเรียนรู้ด้วยการบริการสังคมที่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.5 2) ความต้องการจำเป็นของการพัฒนาการบริหารวิชาการจากสูงไปหาต่ำ คือ ด้านการพัฒนาหลักสูตร (PNImodified = 0.334) ด้านการวัดและประเมินผล (PNImodified = 0.324) และด้านการจัดการเรียนการสอน (PNImodified = 0.315)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กฤติญดา เกิดลาภผล. (2558). มาตรการทางกฎหมายเพื่อควบคุมการบริหารงบประมาณแผ่่นดินประเภทงบกลางรายการเงินสำรองจ่ายเพื่อกรณีฉุกเฉินหรือจำเป็น. วารสารการจัดการสมัยใหม่. 17(1). 56-73.
กัญณัฐฐ์ เอื้อภราดร. (2552). ปัจจัยที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 และ มัธยมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
จันทรานี สงวนนาม. (2553). ทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการบริหารการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: บุ๊คพอยท์.
ชัยอนันต์ สมุทวณิช. (2542). การปฏิรูปกระบวนการเรียนรู้ปฏิวัติการศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: โครงการวิถีทรรศน์.
ทิศนา แขมมณี. (2552). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เทอดศักดิ์ เดชคง. (2541). ความฉลาดทางอารมณ์กับการศึกษายุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: มติชน.
พูนภัทรา พูลผล. (2554). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานเพื่อเตรียมผู้เรียนสู่ความเป็นพลเมืองโลก. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ (มัธยมวัดหัตถสารเกษตร) ในพระราชูปถัมภ์ฯ. (2562). รายงานการประเมินตนเองของสถานศึกษา. ปทุมธานี: โรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ (มัธยมวัดหัตถสารเกษตร) ในพระราชูปถัมภ์ฯ.
ศุภรัตน์ รัตนมุขย์. (2556). การเรียนรู้ด้วยการบริการสังคมกับการสร้างความเป็นพลเมืองใส่ใจสังคม. กรุงเทพมหานคร: สำนักบัณฑิตอาสาสมัคร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สนทยา เขมวิรัตน์. (2542). ตัวแปรบางประการที่สัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง สายวิชาบริหารธุรกิจ สถานบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตพิณิชยการพระนคร. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). 10 ปี เครื่องชี้ภาวะสังคมและเครื่องชี้ภาวะสังคม. กรุงเทพมหานคร: รุ่งศิลป์การพิมพ์.
สุวัฒน์ วัฒนวงศ์. (2547). จิตวิทยาการเรียนรู้วัยผู้ใหญ่. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
สุวิมล ว่องวาณิชและคณะ. (2548). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Fill, C. (2002). Marketing communications: Contexts, strategies and application. Harlow: Pearson Education.
Joyce, B. R., & Weil, E.A. (2004). Models of Teaching. 7th ed. London: Allyn & Bacon.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3). 607-610.
Scott, W. Richard. (2006). Organization Rational, Natural and Open Systems. 5th ed. New Jersey: Prentice Hall.
Trilling, B. & Fadel, C. (2012). Learning and Innovation Skills. 21st Century Skills Learning for Life in Our Times. San Francisco: Jossey-Bas.
Vygotsky, L.S. (1978). Mind in society: the developmental of higher psychological processes. London: Havard University Press.
Weigert, K.M. (1998). Successful service-learning programs: New models of excellence in higher education. Bolton, MA: Anker.
