ผลของโปรแกรมการแนะแนวต่อความสามารถในการศึกษารายกรณีของนักศึกษาครุศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความสามารถในการศึกษารายกรณีหลังการเข้าร่วมโปรแกรมการแนะแนวกับเกณฑ์ที่ตั้งไว้ร้อยละ 80 และ 2) เปรียบเทียบความรู้และเจตคติในการศึกษารายกรณีก่อนและหลังการเข้าร่วมโปรแกรมการแนะแนว กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม จำนวน 27 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มแบบแบ่งกลุ่ม เป็นการวิจัยเชิงทดลองแบบแผนการวิจัยการทดลองลักษณะมีกลุ่มเดียวมีการทดสอบก่อนและหลังการวิจัย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยโปรแกรมการแนะแนว แบบประเมินความสามารถใน การจัดทำการศึกษารายกรณี แบบวัดความรู้การศึกษารายกรณี และแบบวัดเจตคติต่อการจัดทำการศึกษารายกรณี ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงแบนมาตรฐาน และการทดสอบที ผลการวิจัยพบว่า 1) ความสามารถในการศึกษารายกรณีของนักศึกษาหลังการเข้าร่วมโปรแกรมการแนะแนวสูงกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้ร้อยละ 80 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 2) ความรู้และเจตคติในการศึกษารายกรณีของนักศึกษาที่เข้าร่วมโปรแกรมการแนะแนวสูงกว่าก่อนการเข้าร่วมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
เจษฎา บุญมาโฮม และคณะ. (2557). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและเจตคติต่อการเรียนวิชาจิตวิทยาการแนะแนวและการให้คำปรึกษาของนักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิตด้วยหนังสือเสริมประสบการณ์. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
เจษฎา บุญมาโฮม. (2563). หลักการแนะแนวและการพัฒนาผู้เรียน. พิมพ์ครั้งที่ 11. นครปฐม: สไมล์พริ้นติ้งแอนด์กราฟิกดีไซน์.
ชานนท์ โกมลมาลย์ และคณะ. (2562). รายงานการพัฒนาเด็กและเยาวชนประจำปี 2561 เพื่อเสนอต่อกรมกิจการเด็กและเยาวชน กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ทัศนีย์ ภาแก้ว. (255). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรม เรื่อง การศึกษารายกรณีนักเรียนในระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนสำหรับครูสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จังหวัดอำนาจเจริญ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นพวรรณ คนึงชัยสกุล และคณะ. (2560). ผลของโปรแกรมการแนะแนวที่มีต่อความรู้และเจตคติการปฏิบัติงานแนะแนวของครูในสถานศึกษาขนาดเล็กจังหวัดนครปฐม. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
นพวรรณ คนึงชัยสกุล. (2557). เอกสารประกอบการสอนรายวิชาหลักการแนะแนว. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาจิตวิทยาการศึกษาและการแนะแนว คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ปุณณาสา โพธิพฤกษ์ ผ่องพรรณ เกิดพิทักษ์ และประสาร มาลากุล ณ อยุธยา. (2563). การพัฒนารูปแบบการให้การปรึกษากลุ่มแบบเพื่อนช่วยเพื่อนเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะในการให้การปรึกษาแบบเพื่อนช่วยเพื่อนของนักศึกษาสาขาวิชาจิตวิทยา มหาวิทยาลัยในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารเกษมบัณฑิต. 21(1). 77-87.
พัชราวรรณ แก้วกันทะ วิลัยพร นุชสุธรรม และคอย ละอองอ่อน. (2563). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมคุณลักษณะเพื่อนผู้ให้การปรึกษาตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาของนักศึกษาชั้นปีที่ 2 คณะพยาบาลศาสตร์ วิทยาลัยเชียงราย. วารสารพยาบาลสาร. 47(2). 286-296.
ยุพดี ทรัพย์เจริญ และเพ็ญนภา กุลนภาดล. (2557). ผลการปรึกษาทฤษฎีเชื่อมโยงระหว่างรุ่นต่อความสามารถในการแยกตนเองของนิสิตปริญญาตรี. วารสารพยาบาลตำรวจ. 6(1). 12-29.
ยุพาศรี ไพรวรรณ. (2552). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมการสอนกิจกรรมแนะแนว. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรอุตสาหกรรมดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ศิริภิญญา ตระกูลรัมย์ และขัตติยา ยืนยง. (2563). การศึกษารายกรณีของเด็กและวัยรุ่น. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี. 16(3). 155-164.
สมพงษ์ จิตระดับ. (2560). เด็กไทยวันนี้. มติชนออนไลน์. แหล่งที่มา www.matichon.co.th/news/418603 สืบค้นเมื่อ 9 ม.ค. 2563.
สุวัสดา คำผิว. (2553). ผลของชุดฝึกอบรมพัฒนาความรู้และทักษะการให้คำปรึกษาสำหรับครูที่ปรึกษาระดับมัธยมศึกษาในโรงเรียนขยายโอกาส. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
Ferbert, S. E, Grififth, D. A. & Forrest, D. B. (2005). Developmental classroom guidance activities. South Carolina: Youth Light Inc.
Gibson. L. R. & Mitchell, H. M. (2008). Introduction to Counseling and Guidance. 7th ed. New Jersey: Pearson.
Muchado, J. A. (2003). An Investigation of the Perceived Need for School Counseling Service in Primary and Secondary Schools in Botswana. Dissertation Abstracts International. 63(8). 2800-A.
Sharma. R. N. & Sharma. R. A. (2004). Guidance and Counseling in India. New Deli: Atlantic Publishers.
