บทบาทของมหาวิทยาลัยสงฆ์กับการจรรโลงพระพุทธศาสนา

บทคัดย่อ

การศึกษาสงฆ์ในสมัยรัชกาลที่ ๕ พระองค์ทรงเห็นว่าการศึกษาเป็นสิ่งสำคัญจึงได้ปฏิรูปการศึกษา จัดการเรียนการสอนให้เป็นระบบเหมือนนานาอารยประเทศ ให้ราษฎรทุกคนได้รับการศึกษาอย่างมีระบบและสำหรับพระภิกษุสามเณร พระองค์ทรงสนับสนุนให้คณะสงฆ์ได้ศึกษาเล่าเรียนทั้งด้านปริยัติธรรมและวิชาการชั้นสูงสมัยใหม่ควบคู่กันไป ได้ทรงตั้งสถาปนามหาธาตุวิทยาลัย เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๓๒ ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๔๓๙ ได้พระราชทานนามใหม่ว่า มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยเพื่อเป็นสถานทีศึกษาของพระภิกษุสามเณรและคฤหัสถ์ในด้านพระพุทธศาสนาและวิชาการชั้นสูงนิสิตที่เรียนมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยได้เรียนหลักสูตรพระพุทธศาสนาและวิชาวิปัสสนากรรมฐานซึ่งบังคับเรียนทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติและพระนิสิตก่อนจบการศึกษาหลักสูตรพุทธศาสตร์ต้องไปปฏิบัติศาสนกิจ ๑ ปีเพื่อไปสนองกิจการพระสังฆาธิการและกิจการพระพุทธศาสนาด้วยการเป็นครูสอนศีลธรรมในโรงเรียนและอบรมสั่งสอนศีลธรรมแก่ประชาชน โดยเฉพาะการสอนหลักพระพุทธศาสนาวิชาวิปัสสนากรรมฐานเรียนมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยและช่วยกันเผยแพร่พระพุทธศาสนาเท่ากับได้รักษาพระพุทธศาสนาให้คงอยู่คู่ชาติตลอดไป