แนวคิดแรงจูงใจตามหลักพระพุทธศาสนา
Main Article Content
บทคัดย่อ
แรงจูงใจในพระพุทธศาสนานั้น มี ๒ ประการ ได้แก่ แรงจูงใจที่ดีที่ถูกต้องซึ่งควรทำให้เกิดขึ้น คือ ฉันทะ ความใฝ่ใจที่จะทำให้ดีขึ้นกว่าเดิม และแรงจูงใจที่ไม่ดีที่ผิดซึ่งไม่ควรทำให้เกิดขึ้น แต่ควรกำหนดรู้เข้าใจ ควรหาวิธีที่จะลดละ และควรพยายามอย่าให้เกิดขึ้นอีก คือ ตัณหา ๓ ประกอบด้วย ๑) กามตัณหา ๒) ภาวตัณหา ๓) วิภวตัณหา แต่สามารถจะนำตัณหาไปเป็นแรงจูงใจเพื่อให้บรรลุผลที่ดีที่สูงขึ้นไปได้ โดยการสร้างแรงจูงใจด้วยการนำหลักพุทธธรรมมาเป็นเครื่องมือสร้างแรงจูงใจให้เกิดขึ้นซึ่งจะทำให้เกิดผลเป็นกุศลที่ดี คือ อริยมรรค ปฏิสัมภิทา ทศพลญาณและกัลยาณมิตร
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร