THE DEVELOPMENT OF EARLY CHILDHOOD TEACHER QUALITIES IN SUPPORTING CHILDREN'S GROWTH TOWARD THEIR FULL POTENTIAL BASED ON CONTEMPLATIVE EDUCATION APPROACH
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research utilized an action research approach with the objectives of (1) developing a process to cultivate early childhood teacher qualities that support children's growth toward their full potential based on a contemplative education approach, and (2) examining the outcomes of this process on the development of early childhood teacher qualities. Qualitative data were collected through various research instruments, including participatory observation during the process, pre- and post-process interview records, focus group discussion notes, and reflective journals from participants. The data were analyzed using qualitative methods, particularly inductive analysis, to synthesize information from multiple sources and gain a deeper understanding of the process outcomes in terms of teachers’ knowledge, attitudes, and inner dimensions. The participants in this study consisted of 12 early childhood teachers from a private school in Bangkok who voluntarily joined the program. The group included seven homeroom teachers from kindergarten levels 1 to 3 and five assistant teachers. Participant selection was based on teachers' willingness and readiness to engage fully in all activities throughout the process.
The findings revealed that 1) The developed process which aim to enhance six key teacher qualities: (1) the ability to create a secure attachment with students, (2) belief and faith in human potential, (3) appreciation of individuality and uniqueness, (4) self-awareness, (5) recognition of interconnectedness with all things, and (6) kindness and the ability to be a supportive ally to students are to be conducted over four sessions totaling 10 days. The process includes objectives, principles, preparatory steps, process design, and evaluation. The process emphasizes fostering inner awareness and understanding of essential concepts such as Executive Function (EF) skills, Multiple Intelligences theory, and authentic education and 2) Teachers participating in the process demonstrated learning aligned with the objectives, with particularly notable development in self-awareness and the ability to create secure attachments, which were the most evident improvements. Recommendations for implementing the process should focus on maintaining core principles, including self-awareness, while adapting to the context of each school. It is essential to create a safe learning environment, support the continuous inner development of teachers, and establish a monitoring system that captures behavioral changes and real-life impacts to ensure ongoing and sustainable development.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กลุ่มจิตวิวัฒน์. (2551). ใจแจ่มปัญญา. กรุงเทพมหานคร: มติชน.
ธนา นิลชัยโกวิทย์ และอดิศร จันทรสุข. (2552). ศิลปะการจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลง : คู่มือกระบวนกรจิตตปัญญา. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ธิดา พิทักษ์สินสุข. (2562). วิกฤตปฐมวัยกระทบอนาคตชาติ. วารสารการจัดการทางการศึกษาปฐมวัย, 1(1), 77–89.
นวลจันทร์ จุฑาภักดีกุล, นุชนาฏ รักษี, ปนัดดา ธนเศรษฐกร และอรพินท์ เลิศอวัสดาตระกูล. (2560). การพัฒนาและหาค่าเกณฑ์มาตรฐานเครื่องมือประเมินการคิดเชิงบริหารในเด็กปฐมวัย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหิดล.
รัตติกรณ์ จงวิศาล, สมสิทธิ์ อัสดรนิธี, ไพรินทร์ โชติสกุลรัตน์ และวิชัย โภคทวี. (2567). สู่ศักยภาพแห่งความเป็นมนุษย์: คู่มือการจัดกระบวนการพัฒนาจิตวิญญาณ. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร: เอเชีย ดิจิตอลการพิมพ์.
Alvarez, J. A. and Emory, E. (2006). Executive function and the frontal lobes: a meta-analytic review. Neuropsychology Review, 16, 17-42.
Boris, V. (2017). What makes storytelling so effective for learning. Harvard Business Learning.
Brotherson, S. E. (2005). Understanding brain development in young children. North Dakota State University.
Diamond, A. (2013). Executive Functions. Annual Review of Psychology, 64(1), 135-168.
Gardner, H. (1995). Reflections on Multiple Intelligences: Myths and Messages. The Phi Delta Kappan, 77(3), 200--209.
Habrat, A. (2013). The effect of affect on learning: Self-esteem and self-concept. In Language in cognition and affect. Springer.
Jolly, E., Tamir, D. I., Burum, B. and Mitchell, J. P. (2019). Wanting without enjoying: The social value of sharing experiences. PLOS ONE, 14(4), Article e0215318. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0215318
Kolb, A. Y. and Kolb, D. A. (2005). Learning styles and learning spaces: Enhancing experiential learning in higher education. Academy of management learning & education, 4(2), 193-212.
Taylor, E. W. (2001). Transformative learning theory: A neurobiological perspective of the role of emotions and unconscious ways of knowing. International Journal of Lifelong Education, 20(3), 218-236.
Zuber-Skerritt, O. (2001). Action learning and action research: paradigm, praxis and programs. Effective change management through action research and action learning: Concepts, perspectives. Processes and Applications, 1(20), 1-27.
