การบูรณาการหลักสุนทรียการศึกษากับการบริหารสถานศึกษา
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้จะนำเสนอการบูรณาการหลักสุนทรียการศึกษากับการบริหารสถานศึกษาอันเป็นการจัดการศึกษาในโลกที่มีการผันผวนสูง ซึ่งเป็นผลมาจากความต้องการสร้างศักยภาพทางเศรษฐกิจและธุรกิจที่มั่นคง สิ่งเหล่านี้นำมาซึ่งการปรับตัวทั้งระบบทุกภาคส่วนโดยเฉพาะด้านการศึกษา เหตุนั้น ผู้บริหารสถานศึกษาจึงมีความสำคัญยิ่งต่อความอยู่รอดในการจัดการศึกษาและเตรียมพร้อมรองรับความเปลี่ยนแปลงที่มีอย่างต่อเนื่อง อันส่งผลต่อการบริหารสถานศึกษาเกิดการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น รวมถึงการจัดกระบวนการเรียนการสอนที่ส่งเสริมประสบการณ์ทางด้านสุนทรียการศึกษาเป็นการพัฒนาการทางด้านร่างกาย อารมณ์ สติปัญญา โดยนำมาบูรณาการกับหลักสุนทรียการศึกษาในการบริหารอย่างมีศาสตร์และศิลป์ อันได้แก่ 1) ความปีติ (pleasure) ที่เกิดขึ้นจากจิตใจ ความอิ่มเอมใจ 2) จริยธรรม (ethics) ด้านความงาม ความดี ความปีติ ความเพลิดเพลิน และความจริงใจ และ 3) อรรถประโยชน์ (function) การพิจารณาถึงอรรถประโยชน์ของศิลปะ ซึ่งจะก่อให้เกิดประโยชน์และเป็นแนวทางในการบริหารสถานศึกษาที่มีศิลปะบนพื้นฐานของศีลธรรมจริยธรรมตามวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของคนไทยที่ได้รับการกล่อมเกลาจากคำสอนของพระพุทธศาสนา และเพื่อให้บุคลากรในสถานศึกษาเกิดความสุนทรีย์มีความสุขกับการทำหน้าที่ทางการศึกษาในแต่ละวันอันจะส่งผลต่อการสอนนักเรียนให้เกิดมีความสุนทรีย์มีความสุข ตลอดจนถึงในครอบครัว สังคม และประเทศชาติ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). แนวทางปฏิรูปการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพมหานคร: ที.เอส.บี.โปรดักส์.
ธวัชซานนท์ ตาไธสง. (2546). หลักการศิลปะ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วาดศิลป์.
บรรจง จันทรสา. (2527). ปรัชญากับการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
ประทีป ทับโทน. (2563). กลยุทธ์การบริหารสถานศึกษาด้วยความรับผิดชอบต่อสังคมของโรงเรียนสังกัดเทศบาล. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรงน์. (2555). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
ปัญญากร เวชชศาสตร์. (2565). รูปแบบการบริหารเชิงกลยุทธ์เพื่อพัฒนาสถานศึกษาสู่ความเป็นเลิศ สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดปทุมธานี. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 9(1). 234.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพมหานคร: ธนธัชการพิมพ์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพมหานคร: เอส. อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์.
พิสมัย รัตนวรรณ์. (2552). สุนทรียศาสตร์และสุทรียภาพ. แหล่งที่มา https://www.gotoknow.org/posts/292695 สืบค้นเมื่อ 10 ธ.ค. 2566.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เยาวเรศ ตระกูลวีระยุทธ. (2558). รูปแบบการบริหารสถานศึกษาขีดสมรรถะสูง สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
วิรัตน์ พิชญไพบูลย์. (2536). ศิลปะเป็นมูลฐานสำคัญ. วารสารครุศาสตร์. 22(1). 11.
ศิลป์ พีระศรี. (2527). ศิลปะสงเคราะห์: พจนานุกรมศัพท์ศิลปะของชาวตะวันตก. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์รุ่งเรืองธรรม.
สนามพล พรมกอง. (2559). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมทางด้านสุนทรียภาพสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). การจัดระบบบริหารและสารสนเทศภายในสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2541). พจนานุกรมศัพท์ศิลป์: อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพมหานคร: ศิริวัฒนาอินเตอร์พริ้นท์.
อารี สุทธิพันธุ์. (2551). ผลึกความคิดศิลปะ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Bates, J. K. (2000). Becoming an Art Teacher. USA: Wadsworth, a Division of Thomson Leaming.
Bush, T. (2006). The National Collese for School Leadership: A Successful English Innovation. Phi Delta Kappan. 87(7). 1.
Campbell, R. F. (1977). Introduction to Educational Administration. 6 ed. Boston: Allyn and Baco.
Good, Center V. (1973). Dictionary of Education. New York: McGraw – Hill.
Sergiovanni, T. J. & Burlingame, M. (1992). Educational Governance and Administration. 3rd ed. Needham Heights. MA: Allyn and Bacon.