การพัฒนารูปแบบการบริหารหลักสูตรอารยเกษตร สืบสาน รักษา ต่อยอดตามแนวพระราชดำริเศรษฐกิจพอเพียงด้วย “โคก หนอง นา แห่งน้ำใจและความหวัง” เพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียนของโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 39 จังหวัดนราธิวาส สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการบริหารหลักสูตรอารยเกษตร สืบสาน รักษา ต่อยอด ตามแนวพระราชดำริเศรษฐกิจพอเพียงด้วย “โคก หนอง นา แห่งน้ำใจและความหวัง” เพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียนของโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 39 จังหวัดนราธิวาส สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ โดยการวิจัยมี 4 ขั้นตอน: 1) ศึกษาสภาพและแนวทางการบริหารหลักสูตรอารยเกษตรฯ 2) พัฒนารูปแบบการบริหารหลักสูตรอารยเกษตรฯ 3) ศึกษาผลการทดลองใช้รูปแบบการบริหารหลักสูตรอารยเกษตรฯ 4) ประเมินความพึงพอใจของผู้ใช้รูปแบบการบริหารหลักสูตรอารยเกษตรฯ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิชัยเชิงปริมาณ คือ รองผู้อำนวยการ ครูผู้สอนโรงเรียน 141 คน และผู้ให้ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ ได้แก่ กลุ่มที่ 1 ผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 2 คน ครูที่ปรึกษาศูนย์เรียนรู้ จำนวน 2 คน ตัวแทนปราชญ์ชาวบ้าน จำนวน 1 คน และประเมินความพึงพอใจของนักเรียนระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 4-6 ของโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 39 จังหวัดนราธิวาส กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 156 คน เครื่องมือวิจัย คือ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ แบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพการบริหารหลักสูตรอารยเกษตรฯ โดยภาพรวม มีการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก 2) ผลการพัฒนารูปแบบการบริหารหลักสูตรอารยเกษตรฯ ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบ คือ องค์ประกอบที่ 1 หลักสูตรอารยเกษตร สืบสาน รักษา ต่อยอด ตามแนวพระราชดำริเศรษฐกิจพอเพียงด้วย “โคก หนอง นา แห่งน้ำใจและความหวัง” ได้แก่ (1) ด้านสืบสาน มี 10 ตัวชี้วัด (2) ด้านรักษา มี 7 ตัวชี้วัด (3) ด้านต่อยอดมี 7 ตัวชี้วัด องค์ประกอบที่ 2 กระบวนการบริหารหลักสูตรอารยเกษตร ฯ คือ (1) การวางแผน (Planning) มี 7 ตัวชี้วัด (2) การจัดองค์การ (Organizing) มี 6 ตัวชี้วัด (3) การนำ (Leading) มี 6 ตัวชี้วัด (4) การควบคุม (Controlling) มี 7 ตัวชี้วัด องค์ประกอบที่ 3 การสร้างเครือข่ายความร่วมมือ และผลการทดลองใช้รูปแบบ คือ นักเรียนได้รับรางวัลด้านคุณภาพผู้เรียน ได้แก่ (1) วิชาการ มัธยมศึกษาใช้หลักสูตรอารยเกษตร แบบ B 2) วิชาชีพ มีทักษะในการลงมือปฏิบัติจนเกิดผลและการประยุกต์ใช้ความรู้ในการแก้ปัญหา ทักษะในการถ่ายทอดความรู้วิถีชีวิตชาวนา ชาวไร่ ตามศูนย์การเรียนรู้ที่โรงเรียนจัดขึ้นเพื่อนำสู่การปฏิบัติที่เป็นนามธรรมสู่ชุมชน และสังคม 3) วิชาชีวิต มีเจตคติที่ดีต่อแนวพระราชดำริ มีคุณธรรม จริยธรรม มีความกตัญญูมีความรับผิดชอบ และ 3) ผลการประเมินความพึงพอใจของผู้ใช้รูปแบบบริหารหลักสูตรอารยเกษตรฯ ทั้งรองผู้อำนวยการ ครูและบุคลากร และนักเรียน มีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุดทั้ง 2 กลุ่ม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542 (ฉบับที่ 2) และที่แก้ไขเพิ่มเติม พุทธศักราช 2545. กรุงเทพมหานคร: สยามสปอรต์ ซินดิเคท.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2557). นโยบายด้านการศึกษารัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ. แหล่งที่มา http://www.bic.moe.go.th/th/index.php. สืบค้นเมื่อ 1 ก.พ. 2562.
จรูญ วัฒนา. (2552). การบริหารสถานศึกษาสู่ความเป็นเลิศ. แหล่งที่มา https//www.gotoknow.org/posts/320364. สืบค้นเมื่อ 30 มี.ค. 2563.
ปาริชาติ สันติเลขวงษ์. (2565). การพัฒนารูปแบบการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคตะวันออกตามแนวทางหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เปรม เดชแก้ว และคณะ. (2565). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการศูนย์การเรียนรู้ตามหลักปรัชญา ของเศรษฐกิจพอเพียงด้านการศึกษา ของโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดชุมพร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุราษฎร์ธานี ชุมพร. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี. 12(3). 72-80.
พระปลัดสำราญ ฐานธมฺโม และคณะ. (2565). รูปแบบเกษตรอินทรีย์วิถีโคกหนองนาโมเดล:รูปแบบชุมชนสันติสุขของบ้านถ้ำโกบ ตำบลหน้าเขาอำเภอเขาพนม จังหวัดกระบี่. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 3(1). 365-376.
พิมพันธ์ เตชะคุปต์. (2558). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วราภรณ์ บุญเพชร. (2565). การนำแนวความคิดเศรษฐกิจพอเพียงไปปฏิบัติผ่านโครงการ “โคก หนอง นา” กรณีศึกษาพื้นที่จังหวัดระนอง พรก.เงินกู้แก้ไขปัญหาโควิด 2563. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สมศักดิ์ คงเที่ยง. (2555). หลักบริหารการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: พี.เอ.ลีฟวิ่ง.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2560 - 2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
อลิสา อินทร์ประเสริฐ และคณะ. (2564). การพัฒนารูปแบบการบริหารศูนย์การเรียนรู้ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของสถานศึกษาในภาคตะวันออก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสาร e-Journal of Education Studies, Burapha University. 4(3). 15-30.
Krejcie, R.V. & Morgan, D.W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3). 607-610.
Markusen, A. (2004). Targeting Occupations in Regional and Community Economic Development. Journal of the American Planning Association. 70(3). 253-268.
