ความต้องการจำเป็นในการพัฒนากิจการนักเรียนโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย ตามแนวคิดชีวิตที่มีคุณค่า

Main Article Content

ปรีชาพล สมานหมู่
พงษ์ลิขิต เพชรผล

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลำดับความต้องการจําเป็นของการพัฒนากิจการนักเรียนโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัยตามแนวคิดชีวิตที่มีคุณค่า ใช้วิธีการวิจัยเชิงบรรยาย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถาม สถิติในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ความต้องการจําเป็น (PNIModified) โดยมีผู้ให้ข้อมูล คือ ผู้บริหารและครูโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย จำนวน 85 คน ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัจจุบันของการพัฒนากิจการนักเรียนโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัยตามแนวคิดชีวิตที่มีคุณค่า อยู่ในระดับปานกลาง โดยด้านงานกิจกรรมเสริมหลักสูตรมีสภาพในการปฏิบัติในปัจจุบันมีค่าเฉลี่ยสูงสุด และด้านงานกำกับ วินัยผู้เรียนมีสภาพในการปฏิบัติในปัจจุบันมีค่าเฉลี่ยต่ำสุด สภาพที่พึงประสงค์ของการการพัฒนากิจการนักเรียนโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย ตามแนวคิดชีวิตที่มีคุณค่า อยู่ในระดับมากที่สุด โดยด้านการงานกิจกรรมเสริมหลักสูตรมีค่าเฉลี่ยสูงสุด และด้านงานกำกับ วินัยผู้เรียนมีค่าเฉลี่ยต่ำสุด 2) ค่าดัชนีความต้องการจําเป็นของการพัฒนากิจการนักเรียนโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัยตามแนวคิดชีวิตที่มีคุณค่าโดยภาพรวม คือ 0.537 (PNIModified = 0.537) เมื่อพิจารณาตามขอบข่ายการพัฒนากิจการนักเรียน พบว่า ด้านงานกำกับ วินัยผู้เรียน มีค่าความต้องการจําเป็นในการพัฒนาสูงสุด และด้านงานกิจกรรมเสริมหลักสูตร มีค่าความต้องการจําเป็นในการพัฒนาต่ำสุด

Article Details

How to Cite
สมานหมู่ ป., & เพชรผล พ. . (2024). ความต้องการจำเป็นในการพัฒนากิจการนักเรียนโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย ตามแนวคิดชีวิตที่มีคุณค่า . วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 11(2), 547–556. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDMCU/article/view/269180
บท
บทความวิจัย

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

กัลยา ตากูล. (2550). การศึกษาการจัดกิจกรรมการเรียนรู้และสภาพแวดล้อมเพื่อส่งเสริมทักษะการคิดและกระบวนการแก้ปัญหาอนาคตของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 3 กรณีศึกษาโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ณัฐนนท์ ค้าขาย. (2562). การบริหารจัดการงานกิจกรรม นักเรียนแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียน เทพบดินทร์วิทยา เชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

ตรีนุช ไพชยนต์วิจิตร และสรัลชนา ธิติสวรรค์. (2565). ผลกระทบการแพร่ระบาดของโควิด-19 ต่อการศึกษา. แหล่งที่มา http://www.eco.ru.ac.th/images/document/article/TreeNut /publish02-02.pdf สืบค้นเมื่อ 3 พ.ย. 2566.

ธีรยุทธ มาณะจักร์. (2564). แนวทางพัฒนาการบริหารวิชาการโรงเรียนมัธยมศึกษาในสังกัดสำนักงานเขต พื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสมุทรปราการตามแนวคิดผู้ออกแบบชีวิตที่มีคุณค่า. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2566). นโยบายและจุดเน้นของกระทรวงศึกษาธิการ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.

เลขาธิการสภาการศึกษา. (2565). แนวทางการจัดการเรียนรู้อย่างมีความหมายและมีคุณค่าสำหรับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: เลขาธิการสภาการศึกษา.

วชิราวุธวิทยาลัย. (2565). รายงานการประเมินตนเองของสถานศึกษา (Self-Assessment Report: SAR) ปีการศึกษา 2565 โรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: วชิราวุธวิทยาลัย.

วิจารณ์ พานิช. (2555). การสร้างการเรียนรู้สู่ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มูลนิธิสยามกัมมาจล.

สุกัญญา แช่มช้อย และคณะ. (2565). แนวทางการจัดการเรียนรู้อย่างมีความหมายและมีคุณค่าสำหรับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.

สุปัญญา ปักสังคะเณย์. (2564). แนวทางพัฒนาการบริหารกิจการนักเรียนของโรงเรียนประจำตามแนวคิดทักษะทางพฤติกรรม. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อุษา แก้วกํากง. (2551). การวิเคราะห์ปัญหาการปรับตัวทางสังคมของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 1 ในโรงเรียนประจำ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

John w. Best. (1981). Research in Education. 4thed. New Jersey: Prentice-Hall.