การสร้างเครือข่ายพื้นที่นวัตกรรมการเรียนรู้วิถีพุทธ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์การสร้างเครือข่ายพื้นที่นวัตกรรมการเรียนรู้วิถีพุทธ 2) พัฒนารูปแบบการสร้างเครือข่ายพื้นที่นวัตกรรมการเรียนรู้วิถีพุทธ 3) ศึกษาประเมินผลการสร้างเครือข่ายพื้นที่นวัตกรรมการเรียนรู้วิถีพุทธ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาเอกสาร และการสัมภาษณ์เชิงสนทนากลุ่ม ผู้บริหาร ครู ผู้ปกครอง นักเรียน วัด และชุมชน (กลุ่ม บวร) และนักเรียน ที่เป็นเครือข่ายพื้นที่นวัตกรรมการเรียนรู้วิถีพุทธ จำนวน 351 คน ใช้การสนทนากลุ่มย่อยเพื่อยืนยันข้อมูล มีผู้ให้ข้อมูลสำคัญคือกลุ่มผู้บริหาร คณาจารย์ เจ้าหน้าที่ นิสิตคณะครุศาสตร์ และผู้เกี่ยวข้องกับการสร้างเครือข่ายพื้นที่นวัตกรรมการเรียนรู้
วิถีพุทธ จำนวน 13 รูป/คน ผู้วิจัยดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูล โดยมุ่งเน้นการวิเคราะห์ที่ได้จากการสรุปตามสาระสำคัญด้านเนื้อหา วิเคราะห์ สังเคราะห์ข้อมูลแล้วนำมาเขียนบรรยายเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า 1) การสร้างเครือข่ายพื้นที่นวัตกรรมการเรียนรู้วิถีพุทธ ได้แก่ การสร้างแรงบันดาลใจด้านนวัตกรรมวิถีพุทธ การอบรมด้านนวัตกรรม การเสริมสร้างศักยภาพด้านนวัตกรรม และการส่งเสริมการลงทุนด้านนวัตกรรม 2) รูปแบบการสร้างเครือข่ายพื้นที่นวัตกรรมการเรียนรู้วิถีพุทธ มี 4 มิติ คือ (1) จัดกิจกรรมพื้นฐานชีวิต
(2) มิติเครือข่ายการทำงาน (3) มิติกลุ่มเป้าหมายสร้างเครือข่ายการทำงานร่วม และ (4) สร้างเครือข่ายพุทธนวัตกรรม โดยเน้นบูรณาการตามหลักไตรสิกขา อันมี ศีล สมาธิ ปัญญาเป็นฐาน เรียนรู้ผ่านกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน 4 ด้าน ได้แก่ เครือข่ายด้านสังคม เครือข่ายด้านใจ เครือข่ายด้านสติปัญญา และเครือข่ายด้านร่างกาย 3) ประเมินผลการสร้างเครือข่ายพื้นที่นวัตกรรมการเรียนรู้วิถีพุทธ มี 3 ระยะ คือ ระยะก่อนการดำเนินสร้างเครือข่าย ระยะดำเนินการ และระยะหลังดำเนินการ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์แห่งประเทศไทย.
พระราชบัญญัติพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา พ.ศ. 2562. (2562). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 136 ตอนที่ 56 ก หน้า 102 (30 เม.ย. 2562).
พระวิเชียร สิริภทฺโท (ประทุมมินทร์) และคณะ. (2564). การพัฒนานวัตกรรมการบริหารโรงเรียนการกุศลของวัดในพระพุทธศาสนา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 8(3). 216-224.
พื้นที่นวัตกรรมการศึกษา. (2562). พรบ. พื้นที่นวัตกรรมการศึกษา 2562. แหล่งที่มา https://www.edusandbox.com/sandboxlaw/ สืบค้นเมื่อ 1 ก.พ. 2564.
วันเพ็ง ระวิพันธ์ และคณะ. (2562). แนวทางการใช้นวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศด้านการจัดการเรียนรู้ของครูตามนโยบาย ไทยแลนด์ 4.0 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา พระนครศรีอยุธยา เขต 2. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 6(1). 116-128.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2550). ทฤษฎีการประเมิน. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย
สมเจตน์ ผิวทองงาม. (2566). การเรียนรู้ในพระพุทธศาสนา : ทฤษฎี และการนําไปประยุกต์ใช้. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย. 5(4). 249-266.
สมชาย บุญสุ่น. (2561). การจัดการศึกษาตามแนวพุทธจิตวิทยาในโรงเรียนวิถีพุทธ. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานบริหารพื้นที่นวัตกรรม สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2565). พื้นที่นวัตกรรมการศึกษาทำนอกกรอบพัฒนาสมรรถนะเด็ก. แหล่งที่มา https://www.sobkroo.com/articledetail.asp?id=1035. สืบค้นเมื่อ 25 ต.ค. 2565.
สิริกาญจน์ ธนวุฒิพรพินิต และคณะ. (2566). รูปแบบการบริหารการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษแนวใหม่ตามกรอบอ้างอิงความสามารถทางภาษาของสหภาพยุโรป (CEFR) ระดับมัธยมศึกษา เชื่อมโยงกับการประกันคุณภาพการศึกษา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 10(3). 351-362.
