การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายที่มีส่วนร่วมทางการเมืองกับการจัดการเรียนการสอนวิชาสังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายที่มีส่วนร่วมทางการเมือง กับการจัดการเรียนการสอนวิชาสังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม 2) เพื่อศึกษารูปแบบพฤติกรรมการมีส่วนร่วมทางการเมืองนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบแบบสำรวจ โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณและการเก็บข้อมูลวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือในการวิจัย คือ แบบสอบถามรูปแบบการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายและการจัดการเรียนการสอนวิชาสังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม และแบบสัมภาษณ์เกี่ยวกับพฤติกรรมการมีส่วนร่วมทางการเมืองและการจัดการเรียนการสอนวิชาสังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรมสรุปผลการวิจัยพบว่า 1) การจัดการเรียนการสอนวิชาสังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรมโดยรวม สัมพันธ์กับพฤติกรรมการมีส่วนร่วมทางการเมืองโดยรวม ในทิศทางเดียวกันในระดับความสัมพันธ์ต่ำ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2) ระดับพฤติกรรมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย เมื่อพิจารณาโดยภาพรวมมีระดับรวมระดับพฤติกรรมการมีส่วนร่วมทางการเมืองอยู่ในระดับปานกลางโดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.16
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กนกรัตน์ เลิศชูสกุล. (2564). สงครามเย็น (ใน) ระหว่างโบว์ขาว. กรุงเทพมหานคร: มติชน.
กมลวรรณ คารมปราชญ์. (2550). การศึกษาอิทธิพลของการถ่ายทอดทางการเมือง จากครอบครัว สถาบันการศึกษา ที่ทำงาน และสื่อมวลชนที่ส่งผลต่อความโน้มเอียงทางการเมือง ความผูกพันต่อพรรคการเมือง และพฤติกรรมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของพนักงานรัฐวิสาหกิจ. ดุษฎีนิพนธ์วิทยาศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กัปค์ฤทัย ปุงคานนท์. (2552). การปลูกฝังอุดมการณ์ประชาธิปไตย ศึกษาผ่านหนังสือเรียนสังคมศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จันทนา สุทธิจารี. (2544). การเมืองการปกครองไทยตามรัฐธรรมนูญฉบับประชาชน: การมีส่วนร่วมของประชาชน. กรุงเทพมหานคร: วี เจ พริ้นติ้ง.
ณัทธนัทธ์ เลี่ยวไพโรจน์. (2561). จินตกรรม “ชาติไทย” ในแบบเรียนสังคมศึกษา ทศวรรษที่ 2500 - 2560. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ดวงแก้ว จันทร์สระแก้ว. (2550). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของนักเรียนมัธยมศึกษา : กรณีศึกษากลุ่มนักเรียนเพื่อประชาธิปไตย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นฤมล นิ่มนวล. (2559). การเมืองในแบบเรียนชั้นมัธยมศึกษาของไทย ระหว่างปี พ.ศ. 2503-2551. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. (2542). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 116 ตอนที่ 74 หน้า 5-6 (27 ก.ค. 2542).
พิมพันธ์ เตชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2557). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์วิทยาลัย.
ภาณุวัฒน์ มัธยมนันทน์. (2561). การศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการมีส่วนร่วมทางการเมืองการปกครองไทยของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย: กรณีศึกษานักเรียนโรงเรียนสามเสนวิทยาลัย. การค้นคว้าอิสระรัฐศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
รพีพร ธงทอง. (2564). การมีส่วนร่วมทางการเมืองสมัยใหม่ของเด็กและเยาวชน. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. 16(1). 27-40.
รุจน์ ฦาชา. (2555). บทบาทของครูสังคมศึกษาในการพัฒนาพฤติกรรมประชาธิปไตยของนักเรียนมัธยมศึกษาในโรงเรียนประชาธิปไตยตัวอย่าง. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิริวรรณ ศรีพหล. (2526). การจัดสภาพแวดล้อมการเรียนการสอนในวิชาสังคมศึกษา. เอกสารการสอนชุดวิชาการสอนสังคมศึกษา หน่วยที่ 13-15. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
อัจฉรา อยุทธศิริกุล. (2561). การศึกษาคุณลักษณะความเป็นพลเมืองตามวิถีประชาธิปไตยของนักเรียน.วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
แอปเปิ้ล ไมเคิล. (2529). การศึกษาและอำนาจ [Education and power] แปลโดย สำลี ทองธิว. กรุงเทพมหานคร: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Almond, G. A. & Powell, G. B. (1976). Comparative Political Today. Boston: Little Brown and Company.
Huntington, S. P. & Nelson, J. M. (1982). Participation and Political Study. Cambridge: Cambridge University Press.
Milbrath, L. W. & Goel, M. L. (1977). Political Participation: How and Why Do People Get Involved in Politics?. Washington D.C.: University Press of America.
NCSS. (2021). National Curriculum Standards for Social Studies: Executive Summary. From https://www.socialstudies.org/standards/national-curriculum-standards-social-studies-executive-summary Retrieved May 16, 2023.
