THE PRIORITY NEEDS IN DEVELOPING SECONDARY SCHOOL TEACHERS IN CONSORTIUM RAYONG 1 BASED ON THE CONCEPT OF EXPERT LEARNER

Main Article Content

Supharoek Wattanasri
Apiradee Jariyarangsiroge

Abstract

The objective of this research was to study the needs assessment in teacher development of the Secondary School in Consortium Rayong 1 based on the concept of expert learner. This study was conducted with descriptive research methods. The population was 12 secondary schools under Consortium Rayong 1 Secondary Educational Service Area. There were 345 informants, including school directors 9 people, vice directors 39 people, and teachers 294 people. The research instruments were the needs assessment questionnaires of developing teacher of the secondary schools In Consortium Rayong 1 based on the concept of expert learner. The data was analyzed by frequency distribution, percentage, mean, standard deviation, and PNImodified. The research shows that the priority need index overall was 0.804 (PNImodified = 0.804). Create and integrate knowledge was the highest priority need index (PNImodified = 0.977) when analyzed each expert learner attribute aspect, followed by having the motivation and effort to learn (PNImodified = 0.839), able to assess learning and give feedback (PNImodified =0.787), knowledge and learning strategies (PNImodified =0.776) and have learning goals (PNImodified = 0.640), respectively. The guidelines for developing teachers of the Secondary School in Consortium Rayong 1 to be expert learner were Developing through project work assignments, and Self – directed learning.

Article Details

How to Cite
Wattanasri, S., & Jariyarangsiroge, . A. . (2023). THE PRIORITY NEEDS IN DEVELOPING SECONDARY SCHOOL TEACHERS IN CONSORTIUM RAYONG 1 BASED ON THE CONCEPT OF EXPERT LEARNER. Journal of Educational Review Faculty of Education in MCU, 10(3), 326–339. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDMCU/article/view/262930
Section
Research Article

References

กมลพร กัลยาณมิตร. (2559). แรงจูงใจ 2 ปัจจัย พลังสู่ความสำเร็จ. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์). 6(3). 175-183.

กรรณิการ์ แสนสุภา, นเรศ กันทะวงศ์. (2564). การจัดการตนเอง: ทักษะการพัฒนาตนเองอย่างยั่งยืน. วารสารศิลปะศาสตร์(วังนางเลิ้ง) มทร. พระนคร. 1(1). 25-37.

ชณวรรต ศรีลาคำ. (2562). ทิศทางการเรียนรู้ด้วยตนเองตามนโยบายประเทศไทย 4.0. วารสารมนุษย์ศาสตร์ ฉบับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยรามคำแหง. 8(2). 49-62.

ดาวรุวรรณ ถวิลการ, ศิริญญา ภิญโญ. (2559). ภาวะผู้นำการสร้างองคความรูสำหรับผู้บริหารและครูในศตวรรษที่ 21. วารสารบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 12(2). 1-12.

ดิสพร ศรีสวัสดิ์. (2540). ความต้องการในการเสริมสมรรถภาพของครูสัมคมศึกษาระดับมัธยมศึกษาในยุคโลกาภิวัตน์. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (2556). ศตวรรษที่ 21 การเรียนรู้/ผู้เรียนยุคใหม่ vs. การสอน/ผู้สอนยุคใหม่. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ทิศนา แขมมณี. (2554). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธารารัตน์ มาลัยเถาว์. (2558) กลยุทธ์การพัฒนาครูประถมศึกษาตามแนวคิดการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองและการจัดการศึกษาไปสู่การพัฒนาสังคมที่ยั่งยืน. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

รุ่ง แก้วแดง. (2542). ปฏิวัติการศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: มติชน

วิโรจน์ สารรัตนะ. (2556). กระบวนทัศน์ใหม่ทางการศึกษากรณีทัศนะต่อการศึกษาศตวรรษที่21. กรุงเทพมหานคร: ทิพยวิสุทธิ์.

สมใจ บุญทานนท์. (2551). การบริหารการขาย. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฎนครปฐม.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาชลบุรี ระยอง. (2564). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ 2564. ชลบุรี: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาชลบุรี ระยอง.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. (2553). คู่มือการปฏิบัติงานของอนุกรรมการใน อ.ก.ค.ศ. เขตพื้นที่การศึกษา และ อ.ก.ค.ศ. ที่ ก.ค.ศ. ตั้งในส่วนราชการ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและ สังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ.2560-2564. แหล่งที่มา https://www.nesdc.go.th/ewt_w3c/ewt_dl_link.php?nid=6422 สืบค้นเมื่อ 1 พ.ย. 2565.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.

สืบสกุล นริทรางกูร ณ อยุธยา. (2564). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ทางการศึกษาแนวใหม่. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุขาดา สุขบารุงศิลป์. (2553). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครู โรงเรียนวิศวกรรมแหลมฉบัง จังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.

สุวิมล ว่องวานิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจําเป็น. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Ertmer, P. A., & Newby, T. J. (1996). The expert learner: Strategic, self-regulated, and reflective. Instructional science. 24(1). 1-24.

Kanfer, F. H. (1991). Self-management methods. In F.H., Kanfer & A. Gold-stien, (Eds.). Helping People Change: A textbook of Methods. New York: Pergamon.

Knowles, M. S. (1975). Self-directed learning: A guide for learners and teachers. New York: Prentice-Hall.

Zimmerman, B. J. (2002). Becoming a self-regulated learner: An overview. Theory into practice. 41(2). 64-70.